De huisarts kijkt niet alleen of er een verzakking is, maar onderzoekt ook de huid rondom de vagina en de anus. Zo is het bijvoorbeeld goed te zien of je ooit uitgescheurd of ingeknipt bent en of de huid nog goed doorbloed is (wat na de overgang soms niet het geval is).
Het is dus belangrijk dat je in je dagelijkse activiteiten die buikdruk niet te hoog laat zijn en afstemt op wat jouw bekkenbodem en steunweefsels kunnen dragen. Dit beperken en afstemmen van de buikdruk heet buikdrukregulatie. De belangrijkste stelregel hierbij is: Til niet meer dan je bekkenbodem kan dragen!
Dit gaat meestal vanzelf weer over; leeftijd; de bekkenbodemspieren verzwakken door minder intensief gebruik van de spieren en afname van de vrouwelijke hormonen na de overgang; zwaar lichamelijk werk, overgewicht of veel hoesten; aangeboren zwakte van het bindweefsel.
Zorg dan dat je begint met het op orde krijgen van de kracht van de bekkenbodem, de bekkenspieren (buik, bil, heup, rug) en start dan heeeel rustig. Gewoon een stukje wandelen en dan een stukje rennen. Door eerst stevig door te wandelen bouw je een goede voorspanning op in je bekkenbodemspieren.
Sommige vrouwen met een verzakking maken zich zorgen over seks. U hoeft echter niet bang te zijn dat er tijdens seks iets beschadigd raakt. De wand van de vagina is heel soepel en geeft mee. Misschien is seks wel moeilijker of pijnlijker dan eerst.
Een verzakking is niet gevaarlijk. Een verzakking kan groter worden als je ouder wordt, maar dat hoeft niet. Als er geen klachten zijn, is er geen behandeling noodzakelijk. Wel is het zo dat bij een milde verzakking de kans op goed effect van een operatie groter is dan bij een ernstige verzakking.
De klachten die vrouwen met een verzakking (ook wel genitale prolaps genoemd) kunnen ervaren, variëren van het gevoel van een drukkende 'bal' in de schede, lage rug- of buikpijn aan het einde van de dag tot het buiten de vagina voelen van de vaginawanden en baarmoedermond.
Je bekkenbodemspier is onderdeel van een hele spierketen. Zodra je je spieren gebruikt, wordt ook de bekkenbodem geactiveerd. Wandelen, fietsen en zwemmen zijn bijvoorbeeld prima activiteiten.
Klachten en symptomen
De klachten die bij een uitwendige prolaps op kunnen treden, zijn: ▪ Verstopping en verlies van slijm en bloed bij de ontlasting. Weglekken van dunne ontlasting langs de harde ontlasting (paradoxale diarree). Aambeien. Niet op kunnen houden van de ontlasting (incontinentie).
Na de leeftijdsgrens van 45 gepasseerd te zijn komen bij veel vrouwen de klachten om de hoek kijken. Dit heeft met name te maken met het verslappen van de spieren, waardoor de beschadigingen aan het licht komen. Naast zwangerschap kunnen er nog andere oorzaken zijn van prolaps en prolapsklachten.
Een verzakking hoeft u alleen te laten behandelen als u klachten heeft. De behandeling begint vaak met bekkenfysiotherapie om de bekkenbodemspieren te trainen. Ook kunt u een pessarium (vaginale ring) dragen. Deze ondersteunt de verzakte organen en kan de klachten verminderen.
Bij een verzakking zijn de bekkenbodemspieren en het bindweefsel uitgerekt of beschadigd. De baarmoeder, blaas of de endeldarm zakken daardoor in de vagina naar beneden en kunnen zelfs naar buiten komen (uitpuilen).
Met behulp van lichamelijk onderzoek kan de huisarts het type en de ernst van de verzakking vaststellen. Daarnaast dient het lichamelijk onderzoek om weinig voorkomende afwijkingen op te sporen die een oorzaak kunnen zijn voor de verzakking, zoals tumoren in het kleine bekken.
Welke klachten kunt u hebben bij een blaasverzakking? U kunt door deze verzakking last hebben van een balgevoel tussen de benen. Fietsen en lopen kan daardoor vervelend zijn. U kunt ook een zeurderig gevoel onderin de buik krijgen, uitstralend naar de rug.
Bij een zwakke bekkenbodem kunnen er klachten zijn zoals minder 'gevoel' hebben bij het vrijen, moeilijker tot een orgasme komen of urineverlies tijdens het vrijen of bij een orgasme. Als er ook een verzakking bestaat is de gemeenschap soms moeilijker of pijnlijker.
Bij de sterk aangespannen bekkenbodemspieren kunt u last hebben van: regelmatige aandrang om te plassen. steeds terugkerende blaasontstekingen. problemen bij de ontlasting zoals verstopping of het gevoel dat er iets achterblijft.
een 'balletje', uitstulping uit de vagina. zwaar, drukkend gevoel in de onderbuik. lage rugklachten. problemen met plassen (onder andere incontinentie, veelvuldig aandrang, niet goed leeg kunnen plassen)
Pijn in de onderbuik is een veel voorkomende klacht. Meestal wordt die veroorzaakt door een darmprobleem. Maar bij vrouwen kan de pijn ook afkomstig zijn van een aandoening van de inwendige geslachtsorganen (vagina, baarmoeder, eierstokken).
U kunt de verzakking als 'een bal' tussen de benen bij de vagina voelen. Dit geeft vaak een irriterend gevoel. Sommige vrouwen hebben ook pijn of last bij de sex. Als de verzakking groter is, kan het hinderlijk zijn bij het fietsen en lopen.
De anesthesist geeft u vervolgens de ruggenprik of brengt u onder narcose. Afhankelijk van de soort operatie duurt de operatie tussen de 1 - 2 uur. Na de operatie verblijft u enige tijd op de uitslaapkamer (verkoever).
U kunt de dag na de operatie weer naar huis. Uw herstel duurt 4 tot 6 weken. Wanneer u weer thuis bent, bent u natuurlijk nog niet genezen. Het lichaam heeft een aantal weken nodig om te herstellen.
Ongeveer 40 procent van de vrouwen wereldwijd heeft een vorm van verzakking en de kans hierop neemt toe met de leeftijd. De belangrijkste oorzaak is schade of verzwakking van de spieren, steunweefsel en zenuwen van de bekkenbodem die deze organen ondersteunen.
Cystoscopie. Bij een cystoscopie kijkt de uroloog met een kijkbuis, ook wel een scoop genoemd, via de plasbuis in de blaas om te zien of er afwijkingen zichtbaar zijn. Mogelijke afwijkingen zijn een blaasverzakking, blaassteen of een blaaspoliep.