Een moeder, een lieve, zorgzame mama, die wil iedereen het liefst. Iemand die van je houdt, die om je geeft, bij wie jij je veilig mag en kan voelen. Met wie je kan praten, maar ook kletsen.
Een Moeder is in de eerste plaats verantwoordelijk voor de opvoeding van haar kinderen maar evenzeer is ze psycholoog, als het gaat om een luisterend oor voor de kinderziel; kok, waar het haar vaardigheden betreft in de keuken, waar ook ter wereld; verpleegster die een pleister op de wonde heeft en niet in de laatste ...
Als moeder ben je belangrijk voor het opgroeien van je kind. Je leert je kind verschillende vaardigheden, zoals samenwerken, inleven in anderen en zelfverzekerdheid. Misschien ben je minder vaak thuis dan je zou willen. Voel je daar niet schuldig over.
Ouders zijn primair verantwoordelijk voor de zorg, begeleiding en opvoeding van hun kinderen. En wel op die manier dat die zorg, begeleiding en opvoeding in lijn is met de rechten van het kind. De overheid moet de rechten en verantwoordelijkheden van ouders respecteren.
Schreeuwen is een teken van frustratie; frustratie is een teken van goed ouderschap. Immers, een goede ouder heeft verwachtingen en hoop rondom het gedrag van haar kinderen. Als dat niet uitkomt, raakt ze gefrustreerd. Als ze gefrustreerd is, ligt het gevaar van stemverhoging (lees: schreeuwen) op de loer.
In een gezonde moeder dochter relatie is er sprake van een liefdevolle verbintenis. Er is emotionele betrokkenheid en beide partijen gedijen goed in de relatie. Maar ook in gezonde relaties heb je weleens ruzie. Als ruzie echter vaak voorkomt, kan dit voor een verstoorde relatie tussen moeder en dochter zorgen.
Er is geen universeel antwoord op de vraag wanneer je klaar bent voor kinderen. Hoewel je lichaam voor je gevoel kan snakken naar een baby, kan het zijn dat je hoofd nog tegenwerkt. Iedereen beleeft dit op een andere manier en heeft andere praktische, emotionele of persoonlijke blokkades.
Ze is belangrijk voor het ontwikkelen van een eigen identiteit, voor het aangaan van gezonde relaties, een algeheel gevoel van welzijn en voor het zelfvertrouwen. Zo zijn jonge meisjes die een goede relatie met hun moeder hebben tevredener met hun lichaam – de relatie met hun vader heeft daar veel minder invloed op.
Parentificatie wil zeggen dat een jeugdige langdurig de rol van ouder op zich neemt met de bijbehorende taken en verantwoordelijkheden. Het gaat erom dat de zorg langdurig 'ongepast' is. Ongepast in de zin van niet passend bij de leeftijd en de cultuur van de jeugdige en schadelijk voor zijn ontwikkeling.
Een gezonde moeder zoon relatie is belangrijk voor een goede ontwikkeling van de man. Het heeft onder andere invloed op hoe hij zelf als volwassene relaties zal opbouwen met anderen. Het is niet zo dat afwezigheid van de moeder per definitie voor problemen zorgt.
Alle vormen van geweld tegen een kind zijn kindermishandeling. En er is nog een vorm van geweld die ook schadelijk is voor kinderen. Als je ouders elkaar slaan, elkaar uitschelden of gemene dingen naar elkaar schreeuwen, en jij bent daar bij, dan is dat ook kindermishandeling.
Dat geldt ook voor regelmatig schreeuwen tegen kinderen, blijkt uit diverse wetenschappelijke studies. Het kan bijvoorbeeld tot op latere leeftijd leiden tot gedragsproblemen als agressief en defensief reageren, stemmingsproblemen als depressie en cognitieve problemen zoals concentratiestoornissen.
Vanaf zijn 7e verjaardag wordt je kind voorzichtiger en rustiger. Hij krijgt meer controle over zijn lichaam en denkt meer na voordat hij iets doet. En hij leert ook om meer geduld te hebben.
Er zit iets anders achter
Veel volwassenen hebben ook nooit geleerd om hun gevoel te herkennen en reageren uit gewoonte altijd boos. Met een muur van boosheid schrik je mensen af en ben je minder kwetsbaar. Toch is het goed om je af te vragen of er iets anders achter jouw boosheid zit.
Praat met je kind over de boosheid
Praat met je kind over de boosheid en maak afspraken over hoe je kind z'n boosheid wel mag uiten. Stel vragen zoals “Wat gebeurde er?”, “Waar was je het meest boos over?”, “Wat zou je de volgende keer kunnen doen om rustig te worden?” of “Hoe kan ik je helpen weer rustig te worden?”.