De aanwezigheid van nitriet in de urine duidt op een bacteriële infectie in de urionewegen. Het is belangrijk om te weten dat niet alle bacteriën in staat zijn om nitriet te produceren. Dit betekent dat afwezigheid van nitriet een bacteriële urineweginfectie niet kan uitsluiten.
Nitriettest. De nitriettest maakt gebruik van het gegeven dat sommige bacteriesoorten het enzym nitraatreductase produceren, waarmee nitraat omgezet kan worden in nitriet. Een positieve testuitslag is hiermee een indicatie voor het bestaan van bacteriurie.
De nitriet en leukotest is bedoeld om een eventuele onderliggende urineweginfectie uit te sluiten. De test op de aanwezigheid van erytrocyten heeft als doel onderliggende blaaspathologie op het spoor te komen.
De meeste gram-negatieve bacteriën zoals E. coli en Kleb- siella spp. kunnen nitriet produceren.
In de urine in de blaas vermenigvuldigen zich bacteriën, die ook het slijmvlies van de blaas aanvallen. Van bacteriurie spreekt men wanneer significante hoeveelheden bacteriën in de urine worden aangetroffen.
Interstitiële cystitis (IC) noemen we ook wel blaaspijnsyndroom. Het is een chronische goedaardige aandoening van de urineblaas, die niet wordt veroorzaakt door bacteriën. Het gaat om een ontstekingsreactie van de blaaswand. Het lijkt op een blaasontsteking, maar antibiotica helpen niet.
Bij een urineweginfectie is het slijmvlies aan de binnenkant van de urinewegen ontstoken. Een infectie van de lagere urinewegen heet een blaasontsteking. Een onbehandelde blaasontsteking kan leiden tot een nierbekkenontsteking. Een urineweginfectie ontstaat door bacteriën, virussen en andere ziekteverwekkers.
Eiwit in de urine is vaak een teken van nierschade. De nieren filteren het bloed, waardoor er urine ontstaat die vol zit met afvalstoffen. De filters in de nieren zorgen ervoor dat er alleen water en kleine afvalstoffen worden doorgelaten. Grotere stoffen zoals eiwitten worden door de filters tegengehouden.
In urine kan van alles worden gevonden: micro-organisamen, stofwisselingsproducten, rode bloedcellen, witte bloedcellen, cellen van slijmvlies van de urinewegen en allerlei chemische verbindingen. Wanneer u klachten heeft kan de huisarts aan Saltro vragen om in het laboratorium een aantal testen te doen.
Witte bloedcellen in de urine wijzen in het algemeen op een urineweginfectie. Er zijn dan ook bacteriën aanwezig. We spreken van een lage urineweginfectie als de infectie alleen de blaas betreft. Wanneer ook het nierbekken ontstoken is (nierbekkenontsteking), dan spreken we van een hogere urineweginfectie.
Nitriet is in hoge concentraties giftig. Het zuurstoftransport door het bloed wordt erdoor verstoord. Vooral kleine kinderen zijn er gevoelig voor. Veel gevaarlijker nog is het feit dat nitriet reageert met bepaalde stoffen, waardoor kankerverwekkende stoffen kunnen ontstaan.
Nitriet (NO2)
Aanbevolen waarde: 0,0 mg/l. Vanaf 0,5 mg/l dodelijk. Net als ammoniak is nitriet buitengewoon giftig. Het blokkeert het zuurstoftransport in het bloed (ook bij mensen) en heeft een innerlijke verstikking tot gevolg.
Veiligheid. Nitraat zelf is niet gevaarlijk voor de gezondheid, maar nitraat kan in het lichaam omgezet worden in nitriet. Nitriet kan schadelijk zijn voor de gezondheid doordat het zuurstofgehalte in bloed verminderd kan worden.
De nitriet- en nitraatbacteriën worden samen nitrificerende bacteriën genoemd. Deze bacteriën hebben zuurstof nodig om te kunnen leven. Nitrificerende bacteriën produceren nitraat (NO3-) in een aantal stappen uit organische en anorganische stikstofverbindingen.
Nitriet-Oxiderende Bacteriën (NOB) (bijvoorbeeld van de stam Nitrobacter en Nitrospira) kunnen nitriet met zuurstof oxideren tot in nitraat. Verder is nitriet een intermediair in de denitrificatie. Veel planten kunnen nitriet als stikstofbron gebruiken, na omzetting tot ammonium via ammonificatie.
Eiwit in urine bij urineweginfectie
coli bacterie die zich via de plasbuis naar de blaaswand verplaatst. Bij aanhoudende klachten als ongemak met plassen, buikpijn, pijn in de flanken, koorts en bij risicogroepen wordt er een onderzoek gedaan naar bacteriën, eiwitten, suiker en bloedcellen in de urine.
Urine bevat behalve water in water oplosbare stoffen, vooral ureum en anorganische zouten. Urobiline en porfyrine zorgen voor de typische gele kleur. Wanneer iemand erg veel drinkt, wordt de urine bij benadering waterkleurig.
Een urineweginfectie ontstaat meestal door bacteriën van buitenaf. Meestal leven de bacteriën die de infectie veroorzaken in de darmen en rondom de plasbuis. In sommige gevallen gaat het om bacteriën die overgedragen worden bij seksueel contact (SOA).
Als de huisarts denkt aan een nierbekkenontsteking, dan is ook een ander onderzoek (kweek) van de urine nodig. Uit de kweek komt welke bacterie de ontsteking veroorzaakt. En voor welke medicijnen (antibiotica) de bacterie gevoelig is. De uitslag van de kweek duurt 1 week.
In het begin heeft u er geen last van als uw nieren minder goed werken. Na langere tijd kunt u klachten krijgen zoals vermoeidheid, hoge bloeddruk, hoofdpijn, jeuk, krampen, vergeetachtigheid, slapeloosheid, misselijkheid en verminderde eetlust. De nieren zorgen ook dat de hoeveelheid vocht in het lichaam voldoende is.
Uit onderzoek blijkt dat het eten van te veel dierlijke eiwitten, zoals zuivel, vlees en kaas, nierstenen kan veroorzaken en klachten kan verergeren bij mensen waarbij de nieren al minder goed functioneren.
Gekruid eten en specerijen
Pittige voedingsmiddelen zoals tabasco, wasabi of hete salsa branden niet alleen je tong, maar ook je blaas. Ook specerijen kunnen uw plasaandrang verergeren. Denk daarbij aan mosterd, azijn of ketchup.
Symptomen urineweginfectie
Kenmerkende klachten van een urineweginfectie zijn pijn bij het plassen, klachten van aandrang en frequent kleine beetjes plassen. Soms doen zich bijkomende klachten voor zoals troebele en/of stinkende urine, koorts, bloed in de urine en pijn in de rug, flanken, onderbuik of genitaalstreek.
Als je dus ontlasting hebt gehad kunnen deze bacteriën je makkelijk je plasbuis bereiken Door zweet, via een inlegkruisje of gewoon al als je je afveegt van achter naar voren. Zo komt het ook dat vrouwen die urineverlies hebben en verband hiervoor dragen vaker en infectie hebben dan vrouwen die geen verband dragen.