Het salafisme is een verzamelterm voor een spectrum van fundamentalistische stromingen binnen de soennitische islam, die streven naar wat zij de 'zuivere islam' noemen. Deze stromingen beroepen zich op eenzelfde methode en kennen duidelijke overeenkomsten op hoofdpunten van geloofsleer en praktisering.
Het salafisme is een strenge islamitische leer die de totale onderwerping van het gehele leven aan God voorschrijft. Historicus Meijer onderscheidt drie varianten van het salafisme: het puristisch, politiek en jihadistisch salafisme. Deze laatste stroming gelooft in een strijd op leven en dood met de westerse wereld.
Salafisten willen zich afzonderen van de niet-islamitische samenleving, en dat is het tegenovergestelde van integratie. Bij het 'jihadi-salafisme' is het gevaar nog groter: het gebruik van geweld wordt goedgekeurd. Het gevaar daarvan kennen we maar al te goed: de moordenaar van Theo van Gogh hing deze stroming aan.
Salafisme is een ultra-orthoxe vorm van de islam geïnspireerd op het geloof zoals het werd beleden toen de profeet Mohammed leefde, rond het jaar 600. Salafisten zeggen dat Mohammed en de eerste twee generaties die na hem kwamen de islam beleden op de juiste manier: met een totale onderwerping aan het geloof.
Soennitische moslims volgen de traditie die gebaseerd is op het leven van de profeet van de islam, Mohammed. De Hadith, een verzameling overleveringen van het spreken en handelen van de profeet, heeft naast het heilige boek van de moslims, de koran, groot gezag voor soennieten.
De islam kent twee grote stromingen: het soennisme en het sjiisme . Deze verschillende stromingen zijn ontstaan door onenigheid over de opvolging van de profeet. Volgens soennieten hoeft er geen bloedlijn te zijn van Mohammed naar de opvolger en volgens de sjiieten wel.
De soennieten en de sjiieten raakten verdeeld toen de profeet Mohammed in 632 overleed. De soennieten meenden dat de meest bekwame man onder de volgelingen van Mohammed hen moest leiden, de sjiieten vonden dat zijn schoonzoon en neef Ali dat moest doen. echter als de rechtmatige erfgenamen van de islam.
Volgens de Alawieten incarneert God steeds in andere personen. Om die reden vinden ze ook Jezus een figuur van grote betekenis. Hun interpretatie van de Koran is spiritueler dan die van andere moslims. Het goddelijke zoeken zij ook nadrukkelijk in de mens.
De alevitische geloofsbelijdenis verschilt sterk van die van de soennitische meerderheid in Turkije. Zo doen de alevieten doorgaans niet aan de ramadan, gaan ze niet op pelgrimstocht naar Mekka en bidden ze niet in de moskee, maar in de cemevi. Mannen en vrouwen bidden samen in plaats van gescheiden.
Het woord wordt vaak vertaald als "islamitische wet", maar ook dat is niet zo accuraat. De sharia is namelijk geen wet, maar een complex rechtssysteem dat religieuze maar ook maatschappelijke verhoudingen regelt. Maar het is ook een rechtssysteem dat veel aan de interpretatie overlaat.
Jihad is een bekend begrip uit de islam en betekent letterlijk 'strijd'. Het woord wordt vaak gebruik als de benaming voor de gewapende strijd voor de bescherming en verspreiding van het geloof. Binnen de islam wordt onderscheid gemaakt tussen een innerlijke en uiterlijke jihad.
Salafisme wordt ook wel geschreven als 'salafiyyah' of 'selefie' en is een fundamentalistische stroming binnen de soennitische islam. Het woord is afgeleid van het Arabische woord salaf (سلف), dat 'voorouders' of 'vroegere generatie' betekent. Een andere term die veel gebruikt wordt voor salafisme is 'wahabisme'.
aanhangers van de orthodoxe hoofdstroming in de islam. Het woord is afgeleid van soenna, bestaande uit de verzameling handelingen en uitspraken van de profeet Mohammed, het richtsnoer van het moslimleven.
Jihadisme is een extreme ideologie die oproept tot het voeren van een 'heilige oorlog' tegen 'ongelovigen'. Jihadisten claimen de islam om hun overtuigingen en manier van leven met geweld op te leggen aan anderen.
Het wahabisme, wahabbisme of wahhabisme (ook wel Salafisme) is een stroming in de islam die Mohammed ibn Abd al-Wahhaab (1703-1792) predikte vanuit de Najd in Saoedi-Arabië in de 18e eeuw.
Zij gaan het vaakst naar de moskee, bidden meestal vijf keer per dag en vrouwen dragen het vaakst een hoofddoek.
Na deze historische inleiding wordt bijna schoorvoetend gesteld dat het alevitisme een islamitische stroming is, om onmiddellijk daarna het belang van de profeet Mohammed te relativeren: slechts via zijn neef Ali komen wij tot de diepere, goddelijke waarheid.
Embed. Vijf leefregels zijn voor moslims erg belangrijk. Ze proberen zich in het dagelijks leven aan deze Vijf Zuilen te houden: geloven in Allah, bidden, liefdadigheid, vasten en: bedevaart naar Mekka. Bij de islam is heel duidelijk omschreven wat je moet doen om een goede gelovige te zijn.
Iran is het enige land dat vrijwel geheel sjiitisch is. Irak heeft een sjiitische meerderheid. Daarnaast zijn er grote sjiitische minderheden in Syrië, Libanon, Turkije (de alevieten) en op het Arabische schiereiland. Vanaf dit moment kreeg de verdeeldheid tussen de moslims een ideologische lading.
Alevieten vormen de een-na-grootste religieuze stroming in de Turkse gemeenschap in Nederland. Naar schatting wonen hier 80.000 alevieten. In Turkije zijn ze lang vervolgd. Ze vormen er, met zo'n zestien miljoen aanhangers, een vijfde deel van de bevolking.
Sjiieten zien hun ayatollahs als reflecties van god op aarde. Voor sommige soennieten is dit regelrechte ketterij. - De meeste sjiieten geloven dat op een dag de twaalfde imam (de Mehdi) zal verschijnen om het goddelijke plan te volbrengen. Ook herdenken ze jaarlijks de Asjoera, de dood van Hussein bij Karbala.
Sinds 2011 kan dat. Voor Khouloud en Nidal is het een principezaak.
Volgens Vali Nasr, auteur van The Shia Revival (2006), zijn tien tot vijftien procent van de moslims wereldwijd sjiieten of tussen de 130 en 200 miljoen mensen, maar in het islamitische hartland tussen Libanon en Pakistan leven grosso modo evenveel sjiieten als soennieten, en rond de geostrategisch gevoelige regio van ...
Het hindoeïsme komt uit India en is de oudste godsdienst op aarde. De hindoes vereren veel goden en godinnen. Ze denken dat alle goden eigenlijk verschillende vormen van één goddelijke oerkracht zijn. De heilige boeken zijn de Veda's.