Hunebedden zijn de oudste bouwwerken van Nederland. Deze grote zwerfkeien werden op elkaar gestapeld en gebruikt als graven. Ze zijn zelfs ouder dan de piramides in Egypte. Ongeveer 5400 jaar geleden zijn de hunebedden gebouwd.
Het Neolithicum begon in onze streken omstreeks 4400 vóór Christus. De eerste hunebedden verschenen ongeveer 1000 jaar later. Ze werden in een relatief korte periode gebouwd: tussen 3400 en 3200 jaar v.C. maar bleven nog lange tijd in gebruik.
De hunebedden zijn gebouwd door de mensen van de Trechterbekercultuur in de Nieuwe Steentijd (3400 – 2850 voor Chr.), het waren jagers-verzamelaars-boeren. Deze boeren in Noord-Nederland waren grotendeels afhankelijk van de jacht en het verzamelen.
De hunebedden zijn gebouwd door de eerste echte boerengemeenschappen in Noord-Nederland. Het gaat om boeren die door de archeologen met de naam Trechterbekercultuur worden aangeduid. Deze cultuur heeft hier lang bestaan, van 3400 – 2850 voor Chr., dus meer dan 500 jaar.
Het Trechterbekervolk bouwden de hunebedden voor hun overledenen. Als er iemand was overleden, werd hij of zij begraven in een hunebed. Het was een gemeenschappelijk graf, want alle overledenen lagen hier bij elkaar. Soms lagen er wel honderden overledenen bij elkaar begraven in een hunebed.
In die tijd was er nog geen landsgrens zoals nu, laat staan een provinciegrens. Op de plekken waar stenen te vinden waren, bouwden ze hunebedden op hogere plaatsen in het landschap. In Drenthe liggen op de Hondsrug de meeste hunebedden, omdat dit gebied hoger ligt en stenen daardoor makkelijker te verzamelen waren.
De hunebedden zijn grafkamers van stenen waarin meerdere mensen werden begraven. De overledenen kregen eten en drinken in potten mee, maar ook gereedschap, sieraden en wapens. Deze grafgiften bewijzen dat de hunebedbouwers geloofden in een tweede leven of leven na de dood.
De hunebedbouwers bouwden prachtige graven voor hun doden: de hunebedden. De hunebedden zijn stenen grafkamers in Noord-Nederland (in het bijzonder Drenthe) waarin meerdere mensen werden begraven. De overledenen kregen eten en drinken in potten mee, maar ook gereedschap, wapens en sieraden.
De hunebedbouwers zagen er niet veel anders uit dan wij, maar waren wel kleiner: tussen de 155-165 centimeter. De mensen zullen een lichte huid hebben gehad met blond of bruin haar en blauwe ogen. Onze hunebedbouwers – de eerste boeren in het noorden van Nederland.
Hunebedden zijn gemaakt van zware stenen. Sommige stenen wegen wel 30.000 kilo. Om een vergelijking te maken: 30 kleine autootjes of 10 olifanten. We denken dat een hunebed gebouwd kan worden door tien tot twintig man.
De Nederlandse en Noord-Duitse Hunebedden, 'megalietgraven' (uit Grieks megas, groot en lithos, steen), zijn gebouwd uit zwerfstenen, die door het landijs van het Saalien vanuit Scandinavië aangevoerd zijn. Bepaalde plekken lagen er vol mee toen de hunebedden gebouwd werden uit zwerfstenen tot ca.25.000 kg zwaar.
De hunebedden zijn de oudste, zichtbare archeologische monumenten van Nederland. Het zijn de collectieve grafmonumenten van een prehistorische boerencultuur. Deze dankt haar naam, 'Trechterbekercultuur', aan de karakteristieke vorm van het aardewerk dat in grote hoeveelheden in de hunebedden is aangetroffen.
Het beroemde hunebed D27 bij Borger is met zijn lengte van 22,5 meter het grootste stenen grafmonument van Drenthe. Parkeer de auto op de parkeerplaats van het Hunebedcentrum, want vanaf hier is het grafmonument gemakkelijk te voet bereikbaar en te bezichtigen.
Dolmen is een Bargoens woord voor 'slapen' en het is een megalithisch grafmonument.
Hunebedden zijn het symbool van de provincie Drenthe. Ze werden 5000 jaar geleden door boerenstammen gebouwd. 54 van deze graven hebben de tand des tijds doorstaan. Ieder hunebed is een tombe gemaakt van enorme, massieve stenen.
In de hunebedden lag een keienvloer oftewel een vloer gemaakt van keitjes.Bij opgravingen werden ook afscheidingen in de grafkamer gevonden. Dus mogelijk was de grafkamer in meerdere ruimtes verdeeld, zie hieronder. De overledenen lijken op de keivloer te zijn neergelegd met daar omheen grafgiften.
Die potten leken op trechters, vandaar, dat we deze mensen het Trechterbekervolk noemen. Dit volk bouwde ook de hunebedden, want veel van hun aardewerk is daarin teruggevonden. Daarom noemen we het Trechterbekervolk ook wel Hunebedbouwers.
De eerste boeren staan bekend als de Hunebedbouwers. Ze worden ook wel Trechterbekervolk genoemd. Archeologen vonden waar de eerste boeren woonden scherven in de grond van bekers in de vorm van een trechter, vandaar de naam Trechterbekervolk.
Ze zijn gebouwd van zwerfkeien die in de IJstijd naar Drenthe zijn meegevoerd. Hunebedden hebben geen naam, maar wel een nummer. In Drenthe vind je D1 tot en met D54 (D48 bleek toch geen hunebed en D33 is afgebroken). 47 van deze hunebedden vind je langs de Hunebedhighway, de Route 66 van Nederland.
Oog in Oog met de Hunebedbouwers
D27 ligt op openbaar terrein en is gratis te bezoeken. Je hoeft hiervoor dus geen entreebewijs van het Hunebedcentrum aan te schaffen. Toch zien we dat de meest gestelde vraag van de bezoekers is hoe de hunebedbouwers in staat waren om zo'n monument te bouwen.
De hunebedden in Nederland stonden ooit in de provincies Drenthe, Groningen en Overijssel. Heden ten dage staan er daarvan nog 53 op hun originele locatie: 52 in Drenthe, en één in Groningen.
Het hindoeïsme heeft niet één enkele stichter, dus het is moeilijk te zeggen wanneer het precies is ontstaan. Het wordt echter vaak gezien als de oudste religie ter wereld, omdat het hindoeïsme is gebaseerd op geschriften die bijna 4000 jaar oud zijn.
In Drenthe vind je hunebedden, gestapeld van enorme stenen. Het zijn zwerfkeien die meestal bestaan uit graniet. Omdat dit gesteente in ons land niet van nature voorkomt, moeten de keien ergens anders vandaan komen.
Mannenwerk bestond uit jagen, vissen, vechten, het houden van vee en het zware werk. Vrouwenwerk bestond uit het verbouwen van voedsel, het maken van potten, het bereiden van voedsel, het verzamelen van kruiden, vruchten en noten en het verzorgen van de kinderen.