Uit de berekeningen van de HMF in het Lambda-CDM model blijkt dat het zwaarste object 4 x 10^15 zonsmassa zwaar moet zijn, gelegen op een afstand van z =0,22 (3,6 miljard lichtjaar van ons verwijderd).
Neutronensterren bevatten sterkste materiaal van het heelal. Natuurkundigen hebben uitgerekend dat het materiaal onder het oppervlak van neutronensterren 10 miljard keer zo sterk is als staal.
De Hoba-meteoriet is veruit de grootste en zwaarste bekende meteoriet die ooit op Aarde is neergevallen. De meteoriet ligt nabij de stad Grootfontein in het noordoosten van het Zuidwest-Afrikaanse land Namibië.
Omdat de zwaartekracht bij zware voorwerpen groter is, hebben ze minder last van de luchtweerstand, kunnen zware voorwerpen de lucht sneller wegduwen en vallen ze sneller dan lichte voorwerpen.
Op aarde is de versnelling vrijwel constant: 9,81 m/s2. Deze valversnelling wordt meestal aangeduid met het symbool g. Wanneer we geen rekening houden met wrijving neemt de snelheid waarmee iets valt elke seconde dus toe met 9,81 m/s.
De gigant heeft de bijnaam Hyperion gekregen, naar een Titaan uit de Griekse mythologie. Hyperion is het grootste object dat we tot nu toe in het vroege heelal hebben waargenomen.
De grens van het waarneembare heelal ligt dan dus op 50 miljard lichtjaar (een beetje meer, doordat het heelal intussen nog uitdijt). Die grens van 46 miljard lichtjaar om ons heen is dus de grens van het zichtbare heelal (niet de grens van het hele heelal).
Uranium, met 92 protonen, is het zwaarste element dat in de natuur voorkomt. In het lab zijn tientallen transuranen gebouwd. Het zwaarste al ontdekte (maar nog niet officieel benoemde) element is nummer 118 met voorlopige naam ununoctium.
Het Ununennium ( symbool Uue ) is de systematische naam van IUPAC voor het chemische element hypothetisch atoomnummer 119 , soms ook eka-francium genoemd met verwijzing naar de voorlopige aanduiding van de elementen door Dmitri Mendelejev , en bijna altijd element 119 genoemd in de wetenschappelijke literatuur .
Maar de zwaarste metalen zijn: Osmium: 22,5 kg per liter. Iridium: 22,5 Kg per liter. Platina: 21,46.
Wolfraam is de beste als het aankomt op hittebestendigheid: het heeft het hoogste smeltpunt van alle metalen met 3422°C.
Op een bepaald moment is deze singulariteit begonnen met uitdijen en dat noemen wetenschappers de oerknal. De drijvende kracht achter de uitdijing van het heelal is donkere energie: een mysterieuze vacuümenergie die werkt als een soort anti-zwaartekracht.
Vooruitzicht. Astronomen hebben, met behulp van gegevens afkomstig van de ruimtetelescoop Hubble, berekend dat de Melkweg waarschijnlijk over 4 miljard jaar zich zal samenvoegen met het Andromeda-sterrenstelsel. De zon raakt wellicht uit haar koers, maar dat zal verder geen gevolgen hebben voor het zonnestelsel.
Een lichtjaar is de afstand die licht in een jaar kan reizen - dat is ongeveer 9 460 000 000 000 kilometer! Licht heeft ongeveer 4,2 jaar nodig om de afstand naar de dichtstbijzijnde ster buiten ons zonnestelsel te overbruggen, daarom zeggen sterrenkundigen dat Proxima Centauri 4,2 lichtjaren van ons is verwijderd.
Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien. Sterren en planeten bewegen steeds verder van elkaar af.
Wel 100 keer groter dan de aarde. Door de felheid waarmee de zon schijnt, zien we overdag de andere sterren niet.
Het absolute nulpunt of nul Kelvin, is min 273 graden Celsius, de temperatuur waarop atomen in theorie volledig zouden moeten stoppen met bewegen. Met een temperatuur van 100 nanoKelvin zijn de BEC's in het ISS kouder dan de gemiddelde temperatuur in de ruimte, waar het zo'n 3 Kelvin is of -270 graden.
En dan zijn er ook nog eens ruwweg 100 miljard sterrenstelsels in het voor ons "zichtbare" (als in "theoretisch detecteerbaar") heelal, dus dat zijn ongeveer 10.000.000.000.000.000.000.000 sterren. Je zou dus kunnen zeggen dat dat ongeveer tien triljard zonnen zijn.
Het einde van de zon
Dat gebeurt over ongeveer 5 miljard jaar, als de zon is opgebrand. Een ster die geen waterstof en helium meer heeft om aan fusie-energie te komen zal in intensiteit afnemen maar heel erg opzwellen. De zon zal naar schatting zo groot opgeblazen worden dat de aarde erdoor wordt verzwolgen.
Vrijwel tot aan de zogeheten waarnemingshorizon, op 13,8 miljard lichtjaar afstand. Langer antwoord: Hoe groter een telescoop is, hoe meer licht hij opvangt en hoe verder hij in het heelal kan kijken. Met het blote oog kun je niet verder kijken dan 2,5 miljoen lichtjaar - de afstand tot het Andromedastelsel.
De verste ster ooit is ontdekt in 2018. Deze ster staat op 9 miljard lichtjaar van de aarde! Een lichtjaar is gelijk aan 9,46 biljoen kilometer, dus deze ster staat 9 miljard keer 9,46 biljoen kilometer van onze aarde. De ster heeft de wetenschappelijke naam MACS J1149 LS1.
Licht reist met een zeer hoge snelheid van ca. 300.000 kilometer per seconde, maar zelfs de dichtstbijzijnde ster staat al zo ver weg dat het licht er ruim vier jaar over doet om ons te bereiken. We zien die ster dus zoals hij er ruim vier jaar geleden uitzag.
Er is een nieuwe recordhouder in de ruimte: een gammaflits die op 23 april werd waargenomen komt van een object dat 13,1 miljard lichtjaar ver staat. De leeftijd van het heelal is 13,7 miljard jaar, dus deze flits is slechts 600 miljoen jaar na de oerknal ontstaan.
Welke metalen
Het smelten en gieten van ijzer en edelmetalen valt er niet onder. Ook het smelten en gieten van combinaties van deze metalen ('legeringen'), met elkaar of met nikkel valt onder de activiteit.
Gallium is bij kamertemperatuur een vast, glanzend metaal. Maar het smelt al bij 30 graden Celsius - in je hand bijvoorbeeld.