Pyelonefritis of nierbekkenontsteking is een opstijgende urineweginfectie die het pyelum (nierbekken) van de nier (Oudgrieks νεφρός nephrós) heeft bereikt. De term pyelitis wordt ook vaak gebruikt.
Pyelitis (pyelonefritis) is een bacteriële infectie van het nierbekken . Een urineweginfectie of een [blaasontsteking] is meestal verantwoordelijk voor pyelitis.
Een pyelonefritis, acute prostatitis of urosepsis kan ernstig verlopen, behandeling met antibiotica is daarom altijd noodzakelijk. Bij iemand met dit type urineweginfectie wordt altijd een kweek met resistentiebepaling uitgevoerd.
Een ontsteking van de urinewegen, ofwel urineweginfectie wordt in de volksmond meestal blaasontsteking of, wanneer er ook koorts is en pijn in de flank, nierbekkenontsteking genoemd. De ontsteking kan behalve in de blaas en in het nierbekken ook in de urineleiders, de plasbuis of (bij mannen) in de prostaat zitten.
De medische term voor een acute nierbekkenontsteking is acute pyelonefritis. Het is een ernstige aandoening met pusvorming als gevolg van een infectie in het nierbekken die zich uitbreidt tot in het nierweefsel.
Pyelonefritis of nierbekkenontsteking is een opstijgende urineweginfectie die het pyelum (nierbekken) van de nier (Oudgrieks νεφρός nephrós) heeft bereikt. De term pyelitis wordt ook vaak gebruikt.
Voor de meeste mensen worden antibiotica genaamd ciprofloxacine of co-amoxiclav aanbevolen. Andere antibiotica, zoals trimethoprim, kunnen ook worden gebruikt. Veelvoorkomende bijwerkingen van ciprofloxacine zijn diarree en misselijkheid.
Onvermijdelijke bacteriën
“In tachtig procent van de gevallen is het de darmbacterie E-coli die blaasontstekingen veroorzaakt, maar er zijn nog meer soorten bacteriën. Ik merk dat vrouwen erg bezig zijn met hygiëne, maar hoe excessief je ook zou schrobben: je kunt die bacteriën nooit wegkrijgen.”
De klachten van een nierbekkenontsteking lijken op die van een blaasontsteking; pijn bij het plassen, kleine beetjes plassen en steeds aandrang voelen. Deze klachten zijn niet altijd aanwezig. De patiënt heeft bijna altijd hoge koorts.
Maar als mensen "UTI" zeggen, bedoelen ze vaak een infectie van de lagere urinewegen, of een infectie van hun blaas of urethra. Een lagere UTI en een nierinfectie kunnen vergelijkbare symptomen hebben, maar een nierinfectie zorgt er eerder voor dat u zich plotseling ziek voelt, koorts krijgt of pijn in uw onderrug of zij veroorzaakt .
Een nierbekkenontsteking moet steeds behandeld worden met antibiotica. Als je in goede algemene conditie bent, kan de behandeling thuis gebeuren. Deze duurt 7 tot 10 dagen.
Gebruik minder verzurende voeding die ontstekingen in de hand werkt – dat geldt voor alle ontstekingen – zoals koffie, zwarte thee, vlees, vleeswaren, soja, suiker, granen, frisdranken en kaas. Zo'n 75-80% van je voeding bestaat idealiter uit basen: groente, fruit, water, wat zure zuivel, kruidenthee etc.
Rugpijn vanuit de nieren wordt meestal dieper en hoger in de rug tussen de onderste ribben en billen gevoeld. Terwijl gewone lage rugpijn meestal meer in de onderrug gevoeld wordt. Veelvoorkomende symptomen van rugpijn nieren zijn: Pijn in de onderrug tussen de onderste ribben en billen.
De symptomen van een nierinfectie ontwikkelen zich meestal vrij snel , binnen een paar uur of dagen . Veelvoorkomende symptomen zijn: pijn en ongemak in uw zij, onderrug of rond uw geslachtsdelen. hoge temperatuur (kan oplopen tot 39,5 °C of 103,1 °F)
Als een blaasontsteking verder gaat naar de hogere urinewegen, het nierbekken en de urineleiders, kan een nierbekkenontsteking ontstaan. Nierbekkenontsteking is veel ernstiger dan blaasontsteking.
De meeste ongecompliceerde gevallen van acute pyelonefritis worden veroorzaakt door E.coli . Patiënten kunnen hiervoor doorgaans worden behandeld met orale cefalosporinen, chinolonen of TMP-SMX, afhankelijk van de resistentiepatronen van de bacteriën in de gemeenschap en de specifieke kweekresultaten.
Op basis van het antibiogram wordt therapie aangepast naar het meest smalle antibioticum. Behandel een pyelonefritis met amoxicilline/clavulaanzuur of ceftibuten per os gedurende 10 tot 14 dagen. Op basis van het antibiogram wordt therapie aangepast naar het meest smalle antibioticum.
De urine heeft vaak een vieze geur. Ook kunnen buikpijn en misselijkheid optreden. Als er ook sprake is van pijn in de rug kan het zijn dat de infectie hogerop in de urinewegen zit, er kan dan sprake zijn van een nierbekkenontsteking.
Resultaten en bespreking: 1. CRP-bepaling heeft diagnostische waarde bij urineweginfecties. Een cutoff van 40 mg/L wordt weerhouden voor de waarschijnlijkheidsdiagnose van pyelonephritis en nood aan antibiotica.
Ben je gevoelig voor blaasontstekingen dan kan je door kleine aanpassingen in je voeding en drank, de kans op een blaasontsteking verminderen. Gebruik minder verzurende voeding en dranken zoals koffie, zwarte thee, vlees, vleeswaren, soja, suiker, granen, frisdranken en kaas.
Wat doet de uroloog bij terugkerende blaasontstekingen? Algemene adviezen over het drink- en plaspatroon, toiletbezoek en hygiëne geven. Het plaspatroon in beeld brengen. De urinewegen afbeelden.
Veel patiënten met terugkerende blaasontstekingen hebben baat bij het gebruik van cranberry, ook wel de veenbes genoemd. Cranberry bevat proanthocyanidinen. Deze antioxidanten kunnen voorkomen dat bacteriën zich vasthechten aan de blaaswand en daar ontstekingen veroorzaken. Ook maken cranberry's de urine zuurder.
Uw huisarts zal u vertellen of u naar het ziekenhuis moet. U moet contact opnemen met uw huisarts als uw nierinfectiesymptomen erger worden, met name als u zich ziek voelt of begint te braken . Of als uw symptomen niet binnen 48 uur (twee dagen) na het starten van de antibiotica verbeteren.
Donkere urine kan worden veroorzaakt door amoxicilline door veranderingen in de bloed-, lever- en/of nierfunctie. Niertoxiciteit is zeldzaam, maar als het voorkomt, kan het ernstig zijn . Vooral mensen met een risico op niercomplicaties mogen amoxicilline niet gebruiken om deze bijwerking en mogelijke nierschade te voorkomen.
Bij urineweginfecties of ernstige nierinfecties: Volwassenen: 250 tot 500 milligram (mg) 2 keer per dag, elke 12 uur ingenomen gedurende 7 tot 14 dagen . Kinderen: de dosis is gebaseerd op het lichaamsgewicht en moet worden bepaald door uw arts.