Een wet in formele zin is een regeling die tot stand gebracht wordt door regering en Staten-Generaal tezamen via de grondwettelijke wetgevingsprocedure. Onder een wet in materiele zin verstaat men iedere algemene, burgers bindende rechtsregel, op overtreding waarvan straf is gesteld.
Je noemt een wet die voor herhaalde toepassing vatbaar is en algemene regels bevat een wet in materiële zin. Wetten worden gemaakt door bijvoorbeeld de gemeenteraad, Provinciale Staten, de regering en de Staten- Generaal (gezamenlijk). De regering wordt gevormd door de Koning en de ministers.
Alle besluiten van regering en Staten-Generaal via de grondwettelijke procedure zijn wetten in formele zin. Meestal bevatten deze wetten algemeen verbindende voorschriften, zodat ze tevens wetten in materiële zin zijn.
Het antwoord als je het materieel wetsbegrip hanteert is niet iedere inhoud. Formeel wetsbegrip: je geeft hiermee een antwoord op de vraag 'welke inhoud kan een wet hebben? '. Het antwoord als je het formeel wetsbegrip hanteert is iedere inhoud, want art.
Wetten in formele zin die geen wet in materiële zin zijn: - Begrotingswetten (deze vormen voor de regering een machtiging voor het doen van uitgaven), - Goedkeuringswetten voor internationale verdragen en - Toestemmingswetten voor het huwelijk van de koning of troonpretendent.
Een wet in formele zin is een regeling die tot stand gebracht wordt door regering en Staten-Generaal tezamen via de grondwettelijke wetgevingsprocedure. Onder een wet in materiele zin verstaat men iedere algemene, burgers bindende rechtsregel, op overtreding waarvan straf is gesteld.
Een wet in formele zin, ook wel formele wet genoemd, is in Nederland een wet die is vastgesteld door regering en Staten-Generaal. Dit is bepaald in artikel 81 van de Grondwet, waar overigens alleen sprake is van het begrip wet. Een wet in formele zin is meestal ook een wet in materiële zin.
Denk bijvoorbeeld aan het Wetboek van Strafrecht. Uitzonderingen hierop zijn bijvoorbeeld begrotingswetten, waarmee de begroting van een ministerie wordt goedgekeurd. Waar in de Grondwet het begrip 'wet' wordt gebruikt, wordt altijd de wet in formele zin bedoeld.
In het materieel recht wordt bepaald hoe (rechts)personen zich naar elkaar toe moeten gedragen in hun onderlinge verkeer. Tegenover het materieel recht staat het formeel recht, ofwel procesrecht. Formeel recht betreft de wijze waarop materieel recht wordt gehandhaafd.
We kennen 2 soorten wetten: de wet in formele zin en de wet in materiële zin.
Verder is elke Nederlandse rechter ook Unierechter. Het schrappen van artikel 120 Grondwet noch de instelling van een constitutioneel hof wijzigt de taak van elke rechter om zo nodig een wet in formele zin onverbindend te verklaren of buiten toepassing te laten bij strijd met het Unierecht.
Een meer algemene definitie luidt dat onder een algemeen verbindend voorschrift moet worden verstaan, een naar buiten werkende voor de daarbij betrokken personen bindende regel, uitgaande van het bevoegd gezag, dat de bevoegdheid daartoe aan de wet ontleent.
In een wet staan verbindende voorschriften. Dat betekent dat er in grote lijnen uitgelegd wordt welke regels er voor een bepaald onderwerp gelden. De Eerste en Tweede Kamer moeten een wetsvoorstel goedkeuren. Een besluit is een gedetailleerdere beschrijving van de wet.
a. een algemene plaatselijke verordening (APV); Dit is een rechtsbron, want hierin komt recht tot stand. Een APV is een wet in materiële zin, en is dus een wet.
In het Nederlandse recht zijn rechtsbron: 1 de wet; 2 de jurisprudentie (de rechtspraak); 3 de gewoonte; 4 verdragen en sommige besluiten van volkenrechtelijke organisaties. Niet al het geldende recht staat dus in de wet.
Attributie onderscheidt zich van delegatie, doordat bij attributie door de wetgever een nog niet bestaande bevoegdheid in het leven wordt geroepen en toegedeeld, terwijl bij delegatie door een bestuursorgaan een reeds bestaande bevoegdheid wordt overgedragen.
Het Burgerlijk Wetboek en het Wetboek van Strafrecht zijn voorbeelden van materieel recht. Formeel recht heeft als inhoud de handhaving van het materieel recht. Het wordt dan ook wel het procesrecht genoemd.
Vrijwel in elk rechtsgebied zijn er regels van materieel en formeel recht. Een goed voorbeeld hiervan is het strafrecht. Het Wetboek van Strafvordering bevat regelingen omtrent het procesverloop in een strafrechtelijke procedure en behoort daarmee tot het formele recht.
Formeel betekent dan 'zakelijk, officieel, tot het publieke domein behorend', informeel 'niet-zakelijk, ongedwongen, tot de privésfeer behorend'. Bijvoorbeeld: een formeel gesprek, een informele aanspreking.
Een wet in formele zin sensu stricto wordt goedgekeurd door het parlement, enkel in de Kamer van volksvertegenwoordigers ofwel samen met de Senaat (= de federale wetgevende macht) , door de Koning bekrachtigd, én door de zittende regering (de federale uitvoerende macht) gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad.
Artikel 1 Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.
Een ontwerp van decreet is een initiatief van de Vlaamse Regering voor een nieuwe wet. Zo'n Vlaamse wet noemen we een decreet. Bij een voorstel van decreet willen een of meer volksvertegenwoordigers een nieuwe Vlaamse wet invoeren.
Verordeningen. Een “verordening” is een bindende rechtshandeling die in de hele EU van toepassing is.
Op dit moment geldt voor rechters een zogenoemd toetsingsverbod. Als dit verbod wordt opgegeven, leidt dit tot betere bescherming van grondrechten, meer rechtsbescherming voor individuele burgers en dus een beter functionerende rechtsstaat.
De meeste Koninklijke Besluiten berusten op een formele wet. Er is dan sprake van gedelegeerde wetgeving: de wet bepaalt dat regels nader mogen worden uitgewerkt. Is dat niet het geval, dan spreekt men van een 'zelfstandige' KB. Over een KB wordt advies uitgebracht door de Raad van State.