Gifplanten die genoemd worden, zijn Jacobskruiskruid, Sint-Janskruid en bastaardklaver (weiden en hooilanden), paardenstaart, nachtschade, waterscheerling en smeerwortel (wegbermen, akkers en sloten), adelaarsvaren, onrijpe eikels en jong eikenblad (bosranden), diverse sierplanten/-bomen (zoals taxus, gouden regen, ...
Een taxus,en een liguster haag is af te raden,want dan heb je een haag maar geen schapen meer. De kinderen werden allergisch voor de dieren.
Gevolgen voor dieren
De plant is mild giftig. Inname van kleine hoeveelheden veroorzaakt geen vergiftiging. De saponinen zijn irriterend voor het maagdarmslijmvlies, en inname van relatief grote hoeveelheden kan maagdarm effecten veroorzaken, zoals koliek, braken en diarree.
Verlept loof is zeer gevaarlijk omdat hierin de glycoside reeds is omgezet in blauwzuur. Vergiftigingen met laurierkers - Prunus laurocerasus - en ook cotoneaster treden vooral op wanneer snoeisel binnen het bereik van de dieren komt. Na opname wordt in beide gevallen cyaan geproduceerd hetgeen de ademhalings stillegt.
Snoeiafval en herkauwers
Adelaarsvaren, bereklauw, eikels, gevlekte scheerling, goudenregen, hedera (klimop), jacobskruiskruid, laurierkers, nachtschade, pieris japonica, rhododendron, sint-janskruid, taxus, vingerhoedskruid en wolfsmelk zijn giftig voor de meeste schapen en kunnen dodelijke gevolgen hebben.
Schapen zijn bij uitstek geschikt om deze plant aan te pakken. Ze hebben geen last van de irriterende eigenschappen van de plant. Ze eten alle onderdelen van de plant, ze duwen zelfs de grote stelen om om die te schillen en op te eten. De plant bevat allerlei voedingsstoffen voor de schapen en ze zijn er dol op.
Het meest opvallende van de Shropshire is dat zij geen boombast vreten en dat is de reden waarom ze grootschalig worden ingezet in boomgaarden in Denemarken, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. Zij eten het onkruid en gras onder de bomen.
Schapen zijn ook gevoelig voor heermoes, vooral onervaren lammeren kunnen ervan eten, aan de diarree gaan en vermageren. De heermoes begint als grijsbruine, vruchtbare stengels met sporenaar. Als de sporen rijp zijn en zichzelf hebben verspreid, sterven de stengels af.
Door de eeuwen heen hebben schapen in het wild overleefd door te grazen, granen te eten (graanzaden, zoals maïs, maar in zeer kleine hoeveelheden), en door water te drinken.
De buddleja is niet giftig en daardoor ook geschikt voor tuinen, waarin kinderen spelen. Het afsnijden van de uitgebloeide bloemen bevordert een verdere bloeiperiode. Bij goede groei- en weersgesteldheid kan de buddleja een hoogte tussen de 2 en 3 meter bereiken.
Wat veel mensen niet weten is dat een hortensia giftig is. Het zijn geen planten waar een hond of kat zomaar aan gaat knabbelen, vandaar dat het vaak niet bekend is dat ze giftig zijn. Ook voor mensen kan de hortensia reacties oproepen als: braken, diarree en kan het effect hebben op de bloedsomloop.
Maar bij melkziekte is er sprake van een calciumtekort. U ziet dan dat de ooi achterblijft, traag en schrikachtig is en stijf loopt en trilt. De lammeren in de baarmoeder vragen veel calcium voor de aanleg van het skelet en de ontwikkeling van de uier. Bij melkziekte helpt het toedienen van calcium.
Aan groeiende dieren mag men ca. 25 gram per kg lichaamsgewicht per dag geven aan totale voeropname (waarvan 75% ruwvoer), omdat ze meer nodig hebben; Zogende dieren hebben zelfs nog meer nodig, hier geldt als richtlijn: ca. 40 gram per kg lichaamsgewicht per dag aan totale voeropname (waarvan 75% ruwvoer).
Indien slechts 1 standweide: om de 8 weken ontwormen tussen eind april en eind oktober. Indien ooien en/of geiten met lammeren: altijd de moederdieren ontwormen voordat ze naar buiten gaan. Lammeren ontwormen bij het spenen en vervolgens na enkele dagen in een schone weide brengen.
Bijen, vlinders, torren, mieren en allerlei andere bodemdiertjes gebruiken het onkruid als schuilplaats, om hun eitjes op te leggen en ze eten ervan. En hoe meer onkruid, hoe meer insecten. En hoe meer insecten, hoe meer vogels dat weer aantrekt! Onkruid is dus goed voor de biodiversiteit.
Lavameel: de ideale mineralenbron
Bovendien bevat lavameel veel meer verschillende mineralen dan waarschijnlijk in je heermoes zitten. Let wel: het heermoes zal niet als sneeuw voor de zon verdwijnen. Het zal ook op deze manier een paar jaar duren voordat je echt een volledig gezonde mineraalrijke bodem hebt.
Schapen zijn natuurlijke bosbeheerders, omdat ze graag wilgen, lijsterbes, espen en elzen eten. Deze boomsoorten worden normaal gesproken verwijderd tijdens het verzorgen en dunnen van bosopstanden.
Er zijn extreme langslapers zoals de vleermuis, buidelrat, luiaard en goudhamster met 15-20 uur slaap per dag. En kortslapers, zoals de olifant, de koe, het schaap en het paard, met een slaaptijd van 3-4 uur per dag.
Schapen eten ruwvoer, dat wil zeggen gras en hooi. Pas op dat er geen Jacobskruiskruid in het hooi zit, dit is giftig. Ook lusten ze wat blaadjes en twijgjes, maar let wel op dat u ze, bijvoorbeeld met snoeiafval, geen giftige planten zoals bijvoorbeeld Taxus voert, dat kan dodelijk zijn.
Door de hoeveelheid regen in de afgelopen weken hebben schapen moeite een droge ligplaats te vinden. Volgens de Gezondheidsdienst voor Dieren verhoogt dat de gevoeligheid voor klauwproblemen. Ook is het drogestofgehalte van het gras door de neerslag erg laag.
De wonderboom komt oorspronkelijk uit Oost-Afrika en Indië, maar wordt vandaag de dag overal ter wereld gebruikt als sierplant. De plant is volgens het Guiness Book of World Records de meest giftige plant ter wereld. Alle delen van de plant zijn giftig. De vruchten van de boom bevatten het gif ricine.
Coniferen zijn giftig voor de meeste dieren, maar niet voor elke diersoort. Zo kunnen vogels de besjes van de taxus wel zonder problemen eten. Dat komt omdat de maag van een vogel het omhulsel van de pit intact laat, waardoor de stof taxine niet in hun systeem terecht kan komen.
Hoe giftig is de reuzenberenklauw? De berenklauw is niet zo giftig als sommige andere planten, maar de sap van de plant bevat furocoumarinen. Na contact met het sap en zonlicht kan de huid rode jeukende vlakken, zwellingen en zelfs blaren vertonen binnen 48 uur.