Toerekenbaar tekortschieten of wanprestatie wil zeggen dat de prestatie achterblijft bij de overeengekomen verbintenis. Eenvoudiger gezegd: er wordt niet, niet tijdig of niet behoorlijk gepresteerd. De verbintenis moet bovendien in principe opeisbaar zijn. Dit houdt in dat de schuldenaar al tot presteren verplicht is.
Een ernstige tekortkoming is een term die niet op zichzelf gedefinieerd is. Van een tekortkoming is sprake indien de schuldenaar een verbintenis uit de overeenkomst niet nakomt. Dit levert wanprestatie op jegens de schuldeiser.
Wanneer iemand een verbintenis uit een overeenkomst niet nakomt, is er sprake van een tekortkoming in de nakoming van de overeenkomst. Hierdoor kan bij de tegenpartij schade ontstaan. Wanneer de tekortkoming in de nakoming toe te rekenen is aan de schuldenaar ontstaat er een wanprestatie.
Er is sprake van wanprestatie wanneer een van de partijen zijn verplichtingen uit de overeenkomst niet of niet geheel nakomt, of wanneer de verplichting niet correct wordt nagekomen.
Schadevergoeding wanprestatie
De schadevergoedingsplicht bij wanprestatie is ook gebaseerd op wetsartikel 6:74 BW. De schade die ontstaat door de wanprestatie moet vergoed worden. Tussen de wanprestatie en de schade moet een causaal verband bestaan. De schade moet het rechtstreekse gevolg zijn van de wanprestatie.
Bij wanprestatie kunnen er verschillende vorderingen worden ingesteld: Nakoming met schadevergoeding: Men moet de overeenkomst alsnog nakomen, eventueel met schadevergoeding. Vervangende schadevergoeding: In plaats van nakoming eist men een schadevergoeding.
De vereisten
Voor het slagen van een actie uit onrechtmatige daad moet aan vijf eisen zijn voldaan: onrechtmatigheid, toerekenbaarheid, schade, causaliteit en relativiteit.
Verzuim. Een tekortkoming die aan een schuldenaar kan worden toegerekend verplicht tot schadevergoeding. Is de nakoming van de overeengekomen prestatie blijvend onmogelijk, dan ontstaat de verplichting om de schade te vergoeden direct en automatisch.
Wanneer er wanprestatie is gepleegd zijn er enkele oplossingen voorhanden. Dit zijn: nakoming met schadevergoeding, vervangende schadevergoeding, opschorting van de verplichtingen en het ontbinden van de overeenkomst.
De afspraken worden vastgelegd in een overeenkomst. Als de wederpartij na het sluiten van een overeenkomst zijn verplichtingen niet nakomt is er sprake van een tekortkoming in de nakoming. Er zijn twee soorten tekortkomingen: de toerekenbare tekortkoming (wanprestatie) en de niet-toerekenbare tekortkoming (overmacht).
Stuur een ingebrekestelling
Laat de andere partij dan via een aangetekende brief weten dat hij 'in gebreke' is. Dit betekent dat hij zich niet houdt aan de overeenkomst. Gebruik hiervoor onze voorbeeldbrief ingebrekestelling. U geeft de andere partij dan een laatste kans om de afspraken na te komen.
Heeft u een overeenkomst met een bedrijf of persoon, maar houdt deze zich niet aan de gemaakte afspraken? Dan kunt u de andere partij in gebreke stellen, de overeenkomst ontbinden, uw geld terug vragen of een schadevergoeding eisen.
Volgens de wet moet een schuldenaar met een schriftelijke aanmaning in gebreke gesteld worden. In de praktijk betekent dat een ingebrekestelling per e-mail ook is toegestaan. Houd er echter wel rekening mee dat het verzenden of de ontvangst van een e-mail moeilijker te bewijzen is.
Als een verbintenis blijvend niet kan worden nagekomen, spreekt men van blijvende onmogelijkheid in de nakoming van een verbintenis. We kunnen hier twee vormen onderscheiden: de absolute onmogelijkheid en de relatieve onmogelijkheid. Bij de absolute onmogelijkheid is het uitgesloten dat er nog nagekomen kan worden.
Op dit moment mag je nog geen kosten in rekening brengen bij de debiteur. Dus ook geen administratiekosten! Als de factuur onbetaald blijft dan kun je een incassobureau dan wel een deurwaarder inschakelen om de vordering te laten incasseren.
Als hoofdregel geldt dat een schuldeiser verplicht is een ingebrekestelling te sturen als de schuldenaar de op hem rustende verplichtingen niet nakomt, waarbij de schuldenaar een redelijke termijn voor nakoming wordt gesteld. Als nakoming binnen deze termijn uitblijft, treedt het verzuim in.
Stuurt de schuldeiser een ingebrekestelling? Dan moet de schuldenaar een redelijke termijn krijgen om alsnog na te kunnen komen. Wat een redelijke termijn is, is niet in de wet bepaald. Over het algemeen is een termijn van circa twee weken redelijk.
Artikel 150 Rv De hoofdregel van artikel 150 Rv bepaalt dat de partij die zich beroept op de rechtsgevolgen van door hem gestelde feiten, de bewijslast van die feiten draagt. Zodoende moet de eiser die iemand aansprakelijk stelt onder andere het door hem gestelde causaal verband bewijzen.
Bij inbreuk op een recht wordt een persoonlijkheidsrecht of een vermogensrecht aangetast. Voorbeelden van persoonlijkheidsrechten zijn het recht op lichamelijke integriteit, niemand mag een ander bijvoorbeeld zonder toestemming verwonden, of privacy.
De relativiteitseis houdt – kort samengevat – in dat een belanghebbende in een procedure bij de bestuursrechter geen beroep kan doen op een norm die kennelijk niet bedoeld is om zijn belang te beschermen.
Volgens de wet is er sprake van overmacht als een partij er helemaal niets aan kan doen dat hij zijn verplichting niet nakomt. Het is niet zijn schuld en het valt hem niet toe te rekenen. Nakoming van de overeenkomst kan dan in alle redelijkheid niet meer worden verlangd. Denk bijvoorbeeld aan een natuurramp.
Bij de onrechtmatige daad bepaalt uiteindelijk de rechter wat onrechtmatig is op basis van de jurisprudentie die er is. Bij wanprestatie is er een 'overeenkomst' of een gangbare verwachting die de basis vormt van het oordeel van de rechter.
Voor een beroep op wanprestatie is vereist dat een overeenkomst niet wordt nagekomen en je (doorgaans) de schuldenaar in gebreke hebt gesteld. Wordt de overeenkomst dan alsnog niet nagekomen, dan is er sprake van verzuim en kan je (naast nakoming) een schadevergoeding eisen.