Als jouw huidige zelf naar een tijdstip in het verleden reist, waar jouw jongere zelf zich op dat moment bevindt, krijg je een paradox. Paradoxen mogen niet in de theoretische natuurkunde, omdat die het idee van een allesomvattende theorie ondermijnen.
De "predestination paradox" is een concept in tijdreizen en temporele mechanica, vaak onderzocht in science fiction. Het treedt op wanneer een toekomstige gebeurtenis de oorzaak is van een gebeurtenis uit het verleden, die op zijn beurt de oorzaak wordt van de toekomstige gebeurtenis, en zo een zichzelf in stand houdende lus in de tijd vormt .
Een van de meest populaire vormen van tijdreizen is terugreizen naar het verleden. Hoewel dit een populaire fantasie is, is het waarschijnlijk onmogelijk. Het zou betekenen dat iemand door de tijd zou moeten reizen en terugkeren naar een specifiek moment in de geschiedenis.
Een paradox bestaat uit twee dingen die op het eerste gezicht niet kunnen, maar als je er dieper over nadenkt toch wel kunnen. Een paradox is een vorm van een stijlfiguur. Het wordt gebruikt om de tekst te verlevendigen. Een voorbeeld van een paradox is: 'Kalm aan, en rap een beetje!
We spreken van paradoxale communicatie als de verschillende uitingen niet met elkaar in overeenstemming zijn. Dit kan verwarring oproepen, de signalen zijn immers tegenstrijdig, maar kan ook de boodschap juist versterken.
Als er een extra rijstrook aan een snelweg wordt toegevoegd omdat er veel vertragingen op de weg zijn, en de verkeersproblemen blijken te verergeren in plaats van te verminderen , kan dit paradoxaal gedrag lijken.
'En-en'-denken
Filosoof, auteur en managementconsultant Ivo Brughmans vertelt dat een paradoxale mindset het besef is dat er aan elk complex vraagstuk tegengestelde kanten zitten. 'Je hebt dan ook beide kanten nodig voor een effectieve en stabiele oplossing.
Een paradox is een zichzelf tegensprekende uitspraak of scenario dat het conventionele denken uitdaagt . Paradoxen worden vaak gebruikt als aforismen om ironische waarheden over te brengen (bijv. "Je moet geld uitgeven om geld te verdienen"). In literatuur en retoriek kunnen paradoxen worden gebruikt als retorische middelen of plotmiddelen.
schijnbare tegenstrijdigheid, schijnbare tegenstelling. paradox (bn) : schijnbaar tegenstrijdig, schijnbaar ongerijmd, paradoxaal, schijnbaar onverenigbaar.
Paradoxen zijn schijnbare tegenstrijdigheden en hebben vaak iets verrassends, doordat twee uitersten op een onverwachte manier bij elkaar komen. Ze prikkelen de nieuwsgierigheid, roepen verbazing op en kunnen tot verwarring leiden.
Einstein stelde dat niet de tijd, maar lichtsnelheid universeel is. Willen beide waarnemers (de persoon in de trein en de persoon erbuiten) het licht met de lichtsnelheid zien bewegen, dan moet de tijd langzamer gaan voor de treinreiziger dan voor degene bij de spoorwegovergang.
Kan een tijdreiziger de toekomst veranderen? Hoewel er dus verschillende theorieën zijn, is nog niet bewezen dat tijdreizen in de praktijk echt mogelijk is.
We moeten ofwel reizen met snelheden die dicht bij de lichtsnelheid liggen, of tijd doorbrengen in een intens zwaartekrachtveld . In de relativiteitstheorie zijn deze twee handelingen in wezen equivalent. Hoe dan ook, je zult een relatief korte hoeveelheid subjectieve tijd ervaren, terwijl er in de rest van het universum decennia of eeuwen voorbijgaan.
Het gaat als volgt: wanneer de tijdreiziger de grootvader doodt, ontkiemt er op dat moment een nieuwe tijdlijn of geschiedenis waarin de grootvader jong sterft en al zijn nakomelingen nooit bestaan . Aan de andere kant blijft de geschiedenis of tijdlijn van de tijdreiziger onafhankelijk bestaan op een ander paradigma.
Een paradox is een tegenstrijdige conclusie die niettemin ontstaat als gevolg van een correcte redenering binnen een correcte hypothese.
Als iemand terug in de tijd zou kunnen reizen, zouden er inconsistenties en tegenstrijdigheden ontstaan als de tijdreiziger iets zou veranderen . Er is sprake van een tegenstrijdigheid als het verleden anders wordt dan het is.
Een paradox is een stijlfiguur in de vorm van een ogenschijnlijke tegenspraak, die op een iets dieper niveau echter op een logische manier valt op te lossen. Deze stijlfiguur kan allerlei vormen aannemen.
Het tegenovergestelde van een paradox zou zijn: regelmaat, standaard, normaliteit, nauwkeurigheid, standaard, succes, zekerheid, gebruikelijkheid, hetzelfde, correct, begrip, verklaring, correctie, waarheid, gebruikelijk, regelmaat, axioma, oplossing…….
Oxymoron (stijlfiguur) Een oxymoron (uitspraak: oksimóron) is een stijlfiguur waarbij twee woorden worden gecombineerd die elkaar in hun letterlijke betekenis tegenspreken, maar in figuurlijke zin wel kloppen.
Een veelvoorkomende paradox in het dagelijks spraakgebruik is bijvoorbeeld de uitspraak " het was het begin van het einde". Deze uitspraak lijkt in eerste instantie onlogisch, maar als je het einde beschouwt als iets dat zich over meer dan een moment afspeelt, is het wel logisch dat het een begin heeft.
b : iemand die twee dingen doet die tegengesteld lijken aan elkaar of die kwaliteiten heeft die tegengesteld zijn . Als acteur is hij een paradox: hij houdt ervan om in de schijnwerpers te staan, maar hij hecht ook veel waarde aan zijn privacy en beschermt die.
De oude "paradox van keuze." Onderzoek toont aan dat wanneer we meer opties krijgen, we minder tevreden zijn met een bepaalde optie. De theorie is dat wanneer we zoveel opties hebben, we hogere opportuniteitskosten hebben om elke optie te selecteren; daarom zijn we minder blij met onze beslissing.
De paradoxale benadering helpt ons, in een notendop, om te schakelen van een “of/of” naar “zowel/en” kader van concurrerende eisen . Door dit te doen, erkennen we dat spanningen – tussen autonomie en controle, of creativiteit en discipline – tegenstrijdig zijn, maar ook met elkaar verbonden, en elkaar zelfs versterken.
Om beter af te zijn, moeten we ons denken veranderen. Een paradoxale mindset bevordert het denken in termen van ‘zowel/en’ en moedigt aan om conflicterende spanningen en eisen te omarmen. Iemand met een paradoxale mindset kan erkennen dat de twee dingen tegelijkertijd conflicterend kunnen zijn en manieren vinden om door deze verschillen heen te werken.
Vooral bij kinderen en ouderen: paradoxale reacties, zoals rusteloosheid, opwinding, agressie, prikkelbaarheid, hallucinaties, wanen, psychosen, gedragsstoornis.