De antagonist is het personage wiens doel lijnrecht tegenover dat van de protagonist staat. Hij is diens tegenstander. En in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is de antagonist niet per se een slechterik. Overigens kan ook je protagonist de schurk in je verhaal zijn - áls er een schurk is.
In de klassieke strijd tussen goed en kwaad is de protagonist gewoonlijk de 'held' van het verhaal en de antagonist is, of vertegenwoordigt, de kwade genius of de 'slechterik'. De antagonist van het verhaal probeert het de protagonist moeilijker, of onmogelijk, te maken zijn doel te bereiken.
Antagonist betekent 'tegenstander' of een 'tegenstelling van meningen'. Binnen de trainingsleer wordt met een antagonist een beweging van de spier bedoeld die tegengesteld is aan een agonistische beweging.
De term held van het verhaal wordt ook vaak in neutrale betekenis gebruikt voor hoofdpersoon in het algemeen. De antagonist is de tegenpool van de protagonist. Deze verzet zich actief tegen het bereiken van de doelen van de protagonist. Hij vertegenwoordigt een tegenwerkende kracht in het conflict.
Harry Potter
Hij is de ultieme vertegenwoordiger van het kwaad en wordt gezien als de aanvoerder van de Duistere Zijde. Daarmee is hij de antagonist van onder anderen Harry Potter en Albus Perkamentus. Voldemort was op Zweinstein de leerling Marten Vilijn jr.
Delphini werd in het geheim geboren in Villa Malfidus vóór 1998 als kind van Bellatrix van Detta en Heer Voldemort. Op 2 mei 1998 werden beide ouders gedood in de Slag om Zweinstein.
Protagonist (van het Grieks protagonistes (πρωταγωνιστής); de hoofdrolspeler) is het personage waar het verhaal van een film, toneelstuk of boek om draait.
Iets wat het tegenovergestelde van elkaar doet heet een antagonist. Een voorbeeld hiervan zijn spieren in je bovenarm. Als je je arm buigt worden de biceps kort en dik maar de triceps worden juist langen en dun.
Een antagonist is een stof die zich bindt aan een receptor zonder een biologische respons op te roepen, en daarmee de werking van een agonist dempt of bij verzadiging van de receptor zelfs verhindert. Zoals een agonist een respons veroorzaakt, blokkeert een antagonist die respons.
Een antagonist hoeft overigens geen mens te zijn. Het kan bijvoorbeeld ook een natuurfenomeen zijn waartegen de hoofdpersoon moet vechten. Daarnaast zijn er bijfiguren. Het doel van bijfiguren is dat zij de hoofdpersoon in een bepaald perspectief plaatsen.
De antagonist is het personage wiens doel lijnrecht tegenover dat van de protagonist staat. Hij is diens tegenstander. En in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is de antagonist niet per se een slechterik. Overigens kan ook je protagonist de schurk in je verhaal zijn - áls er een schurk is.
Een relatie wordt als antagonistisch geformuleerd als verschillende betekenissen van het zelf onverzoenbaar zijn. Het is de perceptie van de beelden van onszelf die de ander op ons projecteert, die een voortdurende limiet leggen op de mogelijkheid tot constructie van een compleet en gesloten zelf.
Een protagonist is het belangrijkste personage in een verhaal. Een verhaal kan ook meerdere protagonisten hebben. Meestal is de protagonist het personage dat de verteller gedurende verhaal het meest volgt, of het personage dat zelf het grootste deel van het verhaal vertelt.
Een echte held zal de antagonist waarschijnlijk niet snel zijn, maar het label 'schurk' is ook niet altijd van toepassing. Ook een antagonist heeft mooie karaktereigenschappen. Bovendien is zij vanuit haar eigen perspectief waarschijnlijk ook niet de bad guy. Haar doel conflicteert simpelweg met dat van de protagonist.
Een flat character (type of statisch personage) is in een roman, verhaal, scenario of toneelstuk een vlak, niet uitgediept personage. Zijn tegenhanger, het round character, (dynamisch personage) maakt wel een karakterontwikkeling door en heeft een complexere persoonlijkheid.
Agonisten zijn stoffen die binden aan een receptor en die het effect van de lichaamseigen stof nabootsen. Antagonisten zijn stoffen die binden aan een receptor en die de werking van de receptor blokkeren.
De biceps (musculus biceps brachii) en de triceps (musculus triceps brachii) als tegenstanders in de bovenarm, die buigen en strekken, zijn daar een goed voorbeeld van. Spieren die het tegenovergestelde doen worden ook wel antagonisten genoemd. Deze spieren antagoneren elkaar.
Er kunnen ook meerdere antagonisten in een werk zijn die elk op een bepaald moment in de weg van de protagonist staan.
Antagonisme (versus vriendelijkheid): Manipulatief gedrag, onbetrouwbaarheid, grandiositeit, aandacht zoeken, ongevoeligheid, vijandigheid. Ongeremdheid (versus consciëntieusheid): Onverantwoordelijk gedrag, impulsiviteit, afleidbaarheid, riskant gedrag, rigide perfectionisme.
Derde persoon, personaal
Een verhaal geschreven in de derde persoon herken je aan het gebruik van 'hij' en 'zij'. Het verhaal wordt niet verteld door je hoofdpersonage zelf, maar door een verteller die zich als het ware buiten je verhaal bevindt.
Voor hoofdpersonages wordt één aangeraden. Dit blijft overzichtelijk voor de lezer en zo kan de lezer zich goed inleven in het personage. Je kan wel meerdere hoofdpersonages gebruiken, als je het verhaal vanuit meerdere perspectieven vertelt of gebruik maakt van een alwetende verteller.
Zijn echte naam is 'Marten Asmodom Vilijn', en hij maakt van zijn naam een anagram: Mijn naam is Voldemort. Vandaar de naam Voldemort. In het Engels is dit van 'Tom Marvolo Riddle' naar I am lord Voldemort. Hij is de belangrijkste tegenspeler in de serie Harry Potter- romans van JK Rowling.
Tijdens het gevecht om Zweinstein is Bellatrix om het leven gekomen. Zij werd vermoord door Molly Wemel.