Aandoening: De algo(neuro)dystrofie of syndroom van Sudeck is een pijnlijke ziekte met uiteenlopende klinische symptomen. Ze tast meestal de voeten, de handen of de schouders aan; ook andere gewrichten kunnen getroffen worden. De oorzaak is nog onbekend.
Er kan ernstige invaliditeit en moeilijk te behandelen pijn optreden. Jaarlijks krijgen 8.000 mensen deze complicatie na een letsel. In enkele gevallen ontstaat posttraumatische dystrofie spontaan. Het overgrote deel van de 8.000 mensen geneest binnen korte tijd, veelal zonder restverschijnsel.
De gewrichtsverstijving kan tot een echte ankylose leiden: in dit geval is er vrijwel geen enkele beweeglijkheid meer in het gewricht. De evolutie van stadium I tot stadium II kan 3 tot 8 maanden duren.
Vaak is er pijn, zwelling en roodheid van een bepaald lichaamsdeel. Het gaat in alle gevallen om de armen, handen, benen of voeten. CRPS (ook wel posttraumatische dystrofie genoemd) wordt ook wel gezien als een abnormaal sterke reactie van het lichaam op een operatie of verwonding.
een gezwollen lichaamsdeel, verschil in huidtemperatuur (warm bij een warme dystrofie, koud bij de koude dystrofie), huidverkleuring van het aangedane gebied (rood of blauw), verminderde beweeglijkheid en pijn bij het aanraken van de huid.
Abnormale pijn bij aanraken van het aangetaste lichaamsdeel. Abnormale kleur, meestal een roodblauwe verkleuring. Abnormale temperatuur, meestal een warmere, soms een koudere aangedane ledemaat. Tekenen van zwelling (oedeem), zweten, overdreven haargroei en nagelgroei.
Aandoening: De algo(neuro)dystrofie of syndroom van Sudeck is een pijnlijke ziekte met uiteenlopende klinische symptomen. Ze tast meestal de voeten, de handen of de schouders aan; ook andere gewrichten kunnen getroffen worden. De oorzaak is nog onbekend.
Er zou sprake zijn van een bepaald premorbide psychologisch functioneren. Het is echter niet duidelijk of de oorzaak en/of het beloop van de klachten door psychische factoren wordt bepaald, of dat de psychische factoren gezien moeten worden als het gevolg van CRPS-I en dan vooral de pijnklachten.
De meeste patiënten genezen binnen enkele weken of maanden van Complex Regionaal Pijn Syndroom (CRPS). Als een behandeling lang op zich laat wachten of niet goed aanslaat, is de kans op volledig herstel kleiner. Een klein deel van de patiënten houdt klachten.
Hoe stelt je arts de aandoening vast? De diagnose van CRPS is vooral een klinische diagnose. Dit wil zeggen dat de arts de diagnose zal stellen op basis van je verhaal en van het uitzicht van het aangetaste gebied. Tot op heden bestaat er nog geen goede test om CRPS aan te tonen.
Posttraumatische dystrofie wordt ook wel complex regionaal pijnsyndroom (CRPS) genoemd. Het is een aandoening die kan ontstaan in een arm of been na letsel of een operatie. Bij posttraumatische dystrofie zijn de zenuwen beschadigd, wat zorgt voor klachten zoals pijn, roodheid en zwellingen.
Oorzaken. De oorzaak van het syndroom van Sjögren is onbekend. Onderzoek hiernaar wordt gedaan in Nederland en wereldwijd. Mogelijk speelt een genetische aanleg een rol, die sommige mensen gevoeliger maakt voor het ontwikkelen van het syndroom van Sjögren dan andere mensen.
De symptomen kunnen zich uitbreiden tot een groter gebied dan door het letsel beschadigd was. De röntgenfoto kan – na langere tijd – een veranderde botdichtheid laten zien.
Ongeveer 56% van de patiënten met CRPS-I met betaald werk, verzuimden het werk volledig gedurende meer dan een jaar (indertijd de WAO-grens) en de helft van patiënten, met betaald werk, bleek na vijf jaar niet meer te werken (Geertzen et al. 1998).
De pijn is branderig en wordt erger bij beweging. Afhankelijk van de ernst kan deze fase enkele weken tot maanden duren. In deze fase wordt de pijn heviger en vager. De zwelling kan zich verspreiden en de huid wordt bleek en verschrompeld.
Aandoening van het gewrichtskapsel van het schoudergewricht, waarbij de patiënt pijn en stijfheid ervaart in de schouder. Het wordt moeilijker om de arm te bewegen, wat een sterke weerslag kan hebben op de dagelijkse activiteiten.
Bij chronische pijn wordt de pijn echter in het zenuwstelsel gecreëerd, zelfs nadat lichaamsweefsel al weer is genezen. Soms leidt chronische pijn tot verlaagde activiteit, baanverlies of financiële problemen, maar ook tot bezorgdheid, depressie en invaliditeit.
In Nederland hebben ongeveer 20.000 mensen chronische CRPS. Meestal komt het voor bij mensen tussen de 45 en 60 jaar en tweederde van de patiënten is vrouw.
We onderscheiden twee typen CRPS: Type I ontstaat na een vorm van letsel, zoals een breuk of een weke-delenletsel. Type II ontstaat na beschadiging van een zenuw.
CRPS in Nederland en wereldwijd
Jaarlijks komen er in Nederland 5.000 nieuwe patiënten bij. De meesten genezen goed, hoewel het genezingsproces wel enige tijd kan duren. De kans dat CRPS terugkomt, blijft aanwezig. Ongeveer 20% houdt last van beperkingen, die mild tot ernstig kunnen zijn.
Deze middelen worden ook wel NSAID's genoemd (niet-steroïde ontstekingsremmende middelen). Bij dystrofie is er sprake van afname van de belastbaarheid van de aangedane hand en sprake van pijn. Bij geringe inspanning kan er een heftige toename zijn van allerlei verschijnselen en met name van pijn.
Chronische pijn: geen symptoom, maar een ziekte
Pijnklachten die langer bestaan hebben invloed op het zenuwstelsel. Het reageert gevoeliger op prikkels, zoals licht, geluid en pijn. Omdat u sneller last heeft van deze prikkels, heeft u vaak ook meer moeite met uw werk, relatie of hobby's.
Een klein deel van de patiënten met posttraumatische dystrofie geneest niet meer en zal restklachten behouden. Gelukkig geneest het grootste gedeelte snel van de aandoening en hebben daarna geen last meer van de symptomen.
Limb-girdle dystrofie kan op elke leeftijd ontstaan maar komt vooral op oudere leeftijd voor. Men merkt meestal dat er iets aan de hand is als men door zwakte van heup- en beenspieren een waggelende gang krijgt. Kinderen hebben vaak moeite met hollen en vallen veel. Uit een stoel opstaan of traplopen kan lastig zijn.
Het wordt ook wel complex regionaal pijnsyndroom genoemd. Er bestaan verschillende behandelingsvormen. Omdat niet bekend is hoe posttraumatische dystrofie ontstaat, is er geen behandeling die de voorkeur heeft.