De Slag om Berlijn was de hevige strijd aan het eind van de Tweede Wereldoorlog om de Duitse hoofdstad van eind april tot begin mei 1945. Het totale aantal slachtoffers (militair en civiel) is moeilijk precies vast te stellen, maar ligt waarschijnlijk aanzienlijk boven de 200.000.
Op 2 mei 1945 bezetten Sovjettroepen de Berlijnse Rijksdag en planten de Sovjetvlag op het dak. Het is het hoogtepunt van een twee weken durend gevecht om de Duitse hoofdstad te veroveren.
Uiteindelijk waren de Duitsers niet in staat de stad te houden, en op 2 mei gaf het Berlijnse garnizoen zich over aan het Sovjetleger. Het aantal slachtoffers in de Slag om Berlijn was enorm. De Sovjets verloren meer dan 80.000 man, terwijl de Duitse militaire verliezen worden geschat op bijna 100.000 gesneuvelden.
Op 25 augustus 1940 werd Berlijn voor de eerste keer door de Engelse RAF gebombardeerd. De geallieerden wilden koste wat kost de Duitsers in het hart treffen als vergelding voor de bombardementen op Londen. Vanaf 1944 werd Berlijn bijna elke dag bestookt, dag en nacht.
De Slag om Berlijn was de strijd om de Duitse hoofdstad tussen Soviet troepen en Duitse troepen. De slag vond plaats tussen 16 april en 2 mei 1945 en vlak na het einde van deze slag eindigde de Tweede Wereldoorlog.
Duitsers worden in goederenwagens gedeporteerd uit het Sudetenland. De meeste mannen waren toen in Sovjet-krijgsgevangenschap en de achtergeblevenen werden geïnterneerd of op de vlucht gejaagd.
Op 20 april 1945 veroverden de Sovjets Berlijn.
In de nacht van 12 op 13 augustus 1961, in 2021 60 jaar geleden, wordt een begin gemaakt met de bouw van de Berlijnse Muur. Om mensen tegen te houden die van het communistische Oost-Duitsland naar het vrije Westen willen vluchten. Ongeveer 28 jaar lang zal de Berlijnse Muur de stad in tweeën delen.
De opdeling van Duitsland is aanvankelijk tijdelijk en enkel bedoeld om de grootmacht na de oorlog in te dammen. Na zo'n vier jaar komen de bezetters onderling in conflict. We staan aan het begin van de Koude Oorlog en Oost en West denken anders over hoe Europa eruit moet zien in de jaren na de Tweede Wereldoorlog.
Bij de geallieerden zaten de landen o.a. het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Canada, de Sovjet-Unie, Nederland, België en de Verenigde Staten. Bij de Asmogendheden zaten o.a. Nazi-Duitsland, Italië en Japan. Uiteindelijk wonnen de geallieerden de oorlog.
In 1939 breekt de Tweede Wereldoorlog uit met de Duitse inval in Polen. Op 10 mei 1940 vallen Duitse troepen Nederland binnen. Binnen 5 dagen is de strijd afgelopen. De Nederlandse regering gaat in ballingschap en vestigt zich in Londen.
Van het totaal van 13,5 miljoen Duitse manschappen die gedood, gewond of gevangen genomen werden tijdens de hele oorlog, nam het Rode Leger er 10 miljoen voor zijn rekening. Het Rode Leger was verantwoordelijk voor 90 procent van alle gedode Duitsers in de Tweede Wereldoorlog.
In 1961 besloten Walter Ulbricht en de Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov een einde te maken aan de leegloop. In de nacht van 12 op 13 augustus werd begonnen met de bouw van de Berlijnse Muur. In enkele weken tijd werd een zwaarbewaakte betonnen hindernis met prikkeldraad opgeworpen rondom West-Berlijn.
De Slag om Berlijn was de hevige strijd aan het eind van de Tweede Wereldoorlog om de Duitse hoofdstad van eind april tot begin mei 1945. Het totale aantal slachtoffers (militair en civiel) is moeilijk precies vast te stellen, maar ligt waarschijnlijk aanzienlijk boven de 200.000.
13 augustus is de symbolische “Tag des Mauerbaus”, in werkelijkheid werd echter niet de gehele betonnen muur in 1 nacht gebouwd. Stap voor stap werden er steeds meer betonnen muren gebouwd en afgebakend met hekken en prikkeldraad. Zolang de Berlijnse Muur stond, werd deze continu versterkt en verder uitgebreid.
In 1918/1919 werd Duitsland een republiek, Weimarrepubliek genaamd.
'Todesstreifen'
De Muur was meer dan een afscheiding van betonblokken en prikkeldraad. Tussen de Grenzmauer, die grensde aan West-Berlijn en de Hinterlandmauer, het deel dat de grens markeerde voor de DDR-burgers, lag een strook die de Todesstreifen werd genoemd.
Op 9 mei 1950, minder dan vijf jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, werd de pers in Parijs bijeengeroepen voor een 'mededeling van het hoogste belang'. Op deze persbijeenkomst las de toenmalige Franse Minister van Buitenlandse Zaken Robert Schuman de eerste regels van een verklaring aan de pers voor.
Na de verloren slag om Stalingrad riep propagandaminister Joseph Goebbels op 18 februari de 'Totaler Krieg' (de totale oorlog) uit tegen de geallieerden, waarbij alles en iedereen in de strijd geworpen zou worden.
De overgave vond plaats in het district Berlijn-Karlshorst, waar het Sovjet leger na de val van Berlijn, zijn hoofdkwartier had. Een dag eerder, op 7 mei, had Generaal Alfred Jodl de Duitse overgave getekend op het hoofdkwartier van de geallieerden (SHAEF) in Reims, Frankrijk.
De slachtofferstatistieken voor de Duitse Wehrmacht vertonen grote lacunes. Waarschijnlijk ligt het totaalcijfer voor de Duitse eenheden in ons land tussen de 15.000 en 20.000 gesneuvelden. Tijdens de bevrijding van Nederland verloren 23.000 burgers door oorlogshandelingen het leven.
Het kleine Nederlandse leger werd volkomen onder de voet gelopen door de Wehrmacht en het moest zich na vijf dagen vechten, op 14 mei, overgeven na het Bombardement op Rotterdam. Zeeland capituleerde pas op 18 mei, na het Bombardement op Middelburg.
Als gevolg van oorlogshandelingen (7.500) en ontberingen tijdens krijgsgevangenschap (8.500) kwamen ongeveer 16.000 militairen en gemilitariseerde burgers in dienst van het Koninkrijk om het leven. Er zijn momenteel bij benadering nog 3.500 Nederlandse veteranen van de Tweede Wereldoorlog in leven.