De witte klaver is een vaste plant uit de vlinderbloemenfamilie, die zijn naam te danken heeft aan de overwegend witte kleur van de bloeiwijzen. Het is een bekende soort die voorkomt in graslanden, op gazons en in wegbermen.
Witte Klaver is rijk aan o.a. eiwitten en wordt al eeuwenlang gebruikt als fris-zuur smakende toevoeging in en bij salades. De bloemhoofdjes staan op lange steeltjes. De bloemkroon is wit en kan roze aanlopen. De bloemetjes smaken fris-zoet en kunnen 'gesloopt' als strooibloemetjes gebruikt worden bij vele gerechten.
De gehele plant is giftig. In de wei is dit een gevaarlijk onkruid, een paard zal het niet herkennen als giftig en het dus opeten. Ook in hooi komt het wel eens voor, klaver behoudt de giftigheid ook in gedroogde vorm.
Witte klaver bloeit van mei tot in de herfst met witte bloemen. De bloeiwijzen staan op lange stelen en zijn bol; de bloemetjes staan op korte steeltjes op de bodem van het hoofdje en zijn ongeveer 10 mm lang. Ze zijn een belangrijke bron van nectar voor honingbijen, die voor de bestuiving zorgen.
Voor een gezonde aarde
En deze plant trekt ook wormen aan, die de aarde luchtiger en vruchtbaarder maken. De klaver voegt daar zelf ook nog wat aan toe, omdat hij met zijn lange penwortel kanaaltjes in de grond boort. Daarnaast kan klaver stikstof aan zich binden en hiermee de grond verrijken.
Door regelmatig gras te maaien wordt je gazon sterker. Zon en zuurstof bereiken de grond en bevorderen de groei van nieuw gras. Hierdoor krijg je een volle, dichte grasmat én krijgt onkruid (zoals klaver) minder kans om te groeien. Maai liever een keer te veel dan te weinig, maar maai het niet te kort (3 cm is ideaal).
Zaai niet te diep
Klaverzaad is fijner dan graszaad. Voor een goede opkomst moet je de klaver niet dieper zaaien dan 2 cm. De optimale zaaidiepte voor klaver is 0,5 tot 1 cm. Met een Cambridge-rol kun je het zaad perfect aandrukken zodat de kieming optimaal verloopt.
Een klaver is eigenlijk onkruid dat erg moeilijk uit te bannen is, want het is erg sterk en overleeft met gemak een koude winter. De wortels zijn erg hardnekkig waardoor het plantje steeds opnieuw groeit, ook als er maar een klein deeltje van de klaver overblijft in de bodem.
De witte klaver (Trifolium repens) is een vaste plant uit de vlinderbloemenfamilie (Leguminosae), die zijn naam te danken heeft aan de overwegend witte kleur van de bloeiwijzen. Het is een bekende soort die voorkomt in graslanden, op gazons en in wegbermen.
Alle klaversoorten zijn eenjarige of overblijvende kruiden. Ze hebben drietallige bladeren met steunblaadjes aan de voet van de bladsteel. De vaste soorten hebben vaak kruipende of opstijgende stengels.
Door zijn looistoffen helpt rode klaver tegen verschillende slijmvliesontstekingen, bijvoorbeeld inwendig bij diarree. In de vorm van omslagen bevordert hij de wondheling. In de volksgeneeskunde wordt thee van rode klaver gebruikt tegen hoest.
Je kunt hem overal planten, behalve op kalkrijke grond. Houd je van je mooie gazonnetje en zie je een klaver groeien, strooi dan wat kalk over het gras en je zult minder last hebben van de klaver. De klaver is een sterke plant die goed tegen vorst kan.
Tijdens de overgang neemt het oestrogeengehalte af. Rode klaver kan dan een goede aanvulling zijn om de botstructuur te ondersteunen door zowel de aanwezige fyto-oestrogenen als de vele mineralen die de rode klaver rijk is. Rode klaver bevat saponinen. Dat zijn een soort natuurlijke 'zeepstoffen'.
Rode klaver bloemen - Trifolium pratense
Mag gegeten worden door konijnen, cavia's, chinchilla's, hamsters, degoes, gerbils, muizen, ratjes, schildpadden,...
Naast dat klaver al snel je gazon overwoekert, veroorzaakt de plant ook echt schade aan je tuin. Klaver onttrekt veel voedingsstoffen en water aan de grond, waardoor andere planten tekorten krijgen. Ook zorgen de lange wortels ervoor dat andere planten het moeilijk krijgen.
Klaver heeft namelijk de eigenschap om stikstof uit de lucht te binden via de rhizobium bacterie. De stikstof wordt opgeslagen in de stikstofknolletjes waarna het vrijkomt in de bodem en opgenomen kan worden door het gras en de klaver. Dit kan leiden tot hogere opbrengsten van zowel droge stof als ruw eiwit.
Klaver bestrijden met kalk
En dus is een goede plek om te starten het toedienen van kalk. De bodem heeft namelijk kalk nodig om gras zo goed mogelijk te laten groeien. Bij een tekort aan kalk neemt onkruid de overhand. Met name het onkruid dat bij een gebrek aan voedingsstoffen ook goed kan groeien.
Kalk strooien maakt de grond minder zuur. Hierdoor is het gras beter in staat om meststoffen op te nemen, waardoor het beter groeit en mos minder een kans krijgt. Kalk herstelt een te zure bodem direct. Bij een minder zure bodem dient kalk als buffer die geleidelijk de zuurgraad optimaliseert.
Een manier om klaver te bestrijden is door het gazon te bemesten met een stikstofrijke meststof, zoals Triferto N23 Gras. Na het bemesten zul je al gauw merken dat het gras weer snel begint te groeien. Door vervolgens het gazon kort af te maaien, zorg je ervoor dat klaver voorgoed teruggedrongen word.
Jonge klaverblad is zowel rauw als gestoofd als spinazie te gebruiken. Wat blaadjes van klaver in een broodje geeft het iets bijzonders. Maar ook de bloemen vullen smaak aan en kunnen daarnaast als garnering gebruikt worden. De bloemen zijn heel lekker als zoetzuur.
Het eten van gevlekte scheerling, heermoes, herfstijloos, herik, hondspeterselie, scherpe boterbloem (zie foto), Jacobskruiskruid, boekweit, St. Janskruid, rode klaver, stinkende gouwe, veldzuring, vingerhoedskruid, waterscheerling, wolfsmelk en zwarte nachtschade kunnen gezondheidsklachten bij runderen veroorzaken.
Voordelen van klaver in een weide
Klaver in grasland verhoogt het eiwitgehalte in het gras. Klaver bindt in samenwerking met rhizobium bacteriën stikstof uit de lucht. Witte klaver bindt tot 150 kilogram stikstof per hectare, rode klaver tot 350 kilogram per hectare.