In de gebiedende wijs hebben werkwoorden met een voornaamwoord de volgende kenmerken: In bevestigende zinnen worden de voornaamwoorden (nous, vous, toi, etc.)achter het werkwoord geplaatst, gescheiden door een koppelteken (-). Lève-toi !
El Imperativo of de gebiedende wijs is een werkwoordsvorm die we gebruiken om een gebod of een bevel uit te drukken.
De Imperativo komt in twee typen voor: bevestigend ( affirmativo) en ontkennend ( negativo) . Het verschil tussen deze twee vormen is niet zo complex. De eerste ( affirmativo) is eeen vorm die alleen maar uit een Imperativo bestaat, terwijl de tweede ( negativo) ook een ontkennend woord inhoud.
Vuistregels. Een zin staat in de "gebiedende wijs" als er een bevel (= een opdracht/boodschap) in de zin staat en er geen onderwerp in die zin staat. Je schrijft het werkwoord in de ik-vorm (= de stam) als de zin in gebiedende wijs staat.
Tegenwoordige tijd Presente
De tegenwoordige tijd (in het Spaans: presente de indicativo) wordt gebruikt om gebeurtenissen te beschrijven die zich afspelen op het moment van spreken. Bijvoorbeeld: Ana canta una canción. Ana zingt een lied.
Wanneer gebruik je de imperfecto? Het grootste verschil tussen de indefinido en de imperfecto is dat de indefinido op 1 specifiek moment in het verleden plaatsvond, terwijl de imperfecto gedurende een langere tijd heeft plaatsgevonden.
In het Spaans zijn er twee verleden tijden: de pretérito indefinido (verleden tijd) en de pretérito imperfecto (onvoltooid verleden tijd).
El Gerundio of het Gerundium wordt amper gebruikt in het Nederlands. In het Spaans daarentegen komt het heel regelmatig voor. Een Gerundio wordt gebruikt om aan te geven dat een handeling plaats vind op het moment dat je het zegt. door –ando of –iendo achter de stam van het werkwoord te plaatsen.
De subjuntivo is de aanvoegende wijs die heel veel gebruikt wordt in het Spaans. Te gebruiken wanneer de spreker gevoelens wil uitdrukken ten opzichte van een situatie of over een gebeurtenis. Bijvoorbeeld als het gaat over een wens, een gevoel, een verbod, een mogelijkheid en een onzekerheid.
De infinitief (of: onbepaalde wijs) is een vormcategorie van het werkwoord. De infinitief wordt ook wel 'het hele werkwoord' genoemd en het is in deze 'standaardvorm' dat werkwoorden in woordenboeken zijn opgenomen. De vorm van de infinitief is onbepaald wat persoon, getal, tijd en wijs betreft.
Wat is de "imperfecto del subjuntivo"? De subjuntivo del imperfecto is een werkwoordsvorm dat voornamelijk wordt gebruikt om te laten zien dat iets hypothetisch of zelfs irreëel is.
- Susie likes shopping. Hier wordt het werkwoord+ing, gebruikt als zelfstandig naamwoord. Je spreekt dan van de gerund. Dus een werkwoord als zelfstandig naamwoord is de gerund.
De belangrijkste onregelmatige werkwoorden in deze vorm zijn: ver (zien), ser (zijn), en ir (gaan).
De Spaanse taal kent twee onregelmatige werkwoorden voor het werkwoord 'zijn'. Dit betekent dat ze een onregelmatige vervoeging kennen, waarbij de klinkers veranderen in een tweeklank (combinatie van twee klinkers binnen dezelfde lettergreep).
Om de aanvoegende wijs (subjuntivo) samen te vatten, is het goed om deze te vergelijken met de aantonende wijs (indicativo). Waar de aantonende wijs spreekt over feiten, spreekt de aanvoegende wijs over meningen, gevoelens, onzekerheden, etc.
Het Spaanse voltooide deelwoord wordt gevormd door "-ado" aan de stam van "-ar" werkwoorden toe te voegen (hablar - hablado, andar - andado) en "-ido" aan de stam van "-er" en "-ir" werkwoorden (correr - corrido, mentir - mentido).
De voltooid verleden tijd wordt gebruikt in contexten die zelf al in het verleden spelen, en dan specifiek om een gebeurtenis aan te duiden die in een nog verder verleden heeft plaatsgevonden.
De werkwoorden hebben (avere) en zijn (essere) zijn onregelmatige werkwoorden en hebben een aangepaste vervoeging. Deze werkwoorden liggen ook aan de basis bij de vorming van andere Italiaanse tijden.
De Condicional Simple werkt als ''zouden” in het Nederlands. Vergelijkbaar met het Nederlands, wij gebruiken het om een wens (in het heden of in de toekomst) uit te spreken. Het vormen van een Condicional is een simpele zaak. (Bijna) alle werkwoorden krijgen dezelfde vervoegingen.
10 Onregelmatige werkwoorden (verbi irregolari)
Natuurlijk zijn er in het Italiaans, net als in het Nederlands, ook onregelmatige werkwoorden.
Zinnen met “werkwoord + TO” of “werkwoord + FOR”: Wanneer je in een zin een werkwoord hebt, gevolgd door “to”, dan gebruik je een infinitive. Wanneer je in een zin een werkwoord hebt, gevolgd door “for”, dan gebruik je een gerund.
De gerund is een werkwoord dat gebruikt wordt als zelfstandig naamwoord en eindigt altijd op –ing. Een gerund gebruik je net als een ander zelfstandig naamwoord, bijvoorbeeld als onderwerp, lijdend voorwerp of meewerkend voorwerp. Bijvoorbeeld: 'You can't help falling in love with him, he is so nice! '.
De infinitief - ook wel onbepaalde wijs genoemd - is grofweg gezegd het werkwoord zoals u het in een woordenboek zou opzoeken: onvervoegd. Dus de infinitief van competing is (to) compete en de infinitief van excused is (to) excuse. Dit geldt voor vrijwel alle werkwoorden.