Corail of ook wel rood kreeftenmerg genoemd, komt enkel voor bij de vrouwelijke kreeft. Dit zijn de eitjes in wording bij de vrouwelijke kreeft. Bij een rauwe kreeft is dit een donkergroene massa die tijdens het koken bloedrood kleurt. De mannetjes bevatten geen 'corail'.
Corail is een rijtuigtype met verhoogd comfort van de Franse spoorwegen (SNCF). De naam betekent koraal maar is ook een samentrekking van comfort en rail. De rijtuigen werden in dienst gesteld vanaf 1975. Ze zijn geschikt voor 160 tot 200 kilometer per uur op middellange afstand.
Ook de hardheid van de schaal speelt een belangrijke rol. Kreeften met een harde schaal zijn meer matuur en bevatten heerlijk vlees, maar zijn niet zo eenvoudig te eten als jonge kreeften met een zachtere schaal. Vermijd tenslotte kreeften waarvan de staart onder het lichaam is gekruld, die kunnen al dood zijn.
Hoe roder het vlees, hoe zoeter het is. Aan de binnenkant van het lijf, tref je waarschijnlijk een groen- of zwartkleurige substantie aan. Dit is de tomalley, een orgaan dat de functie van de lever en alvleesklier vervult. Het wordt vaak geserveerd als verfijnde delicatesse, als gerecht op zich of verwerkt in een saus.
De eetbare delen zijn de staart, poten en de scharen. Je begint bij de dunne poten, die je gemakkelijk van het lijf draait. Etiquette-alarm: niet leegzuigen, maar schrapen met de pen. Door met de voorkant: de scharen, draai ze van het lijf en breek de kleine schaar van de grote af.
Er worden twee soorten kreeft aangeboden op onze markten: de Noord-Amerikaanse kreeft en de Europese kreeft. De productie van de Noord-Amerikaanse kreeft is meer dan 20 keer groter dan die van de Europese kreeft. Alle bestanden van de Europese kreeft worden ten volle bevist en kan dus aangeraden worden.
Je kunt rivierkreeft zelf koken of heel easy gekookt kopen. Dat je het ook gewoon rauw kunt eten, is minder bekend. Rauw verwerken begint bij – ja… dat moet echt gebeuren – het snel doden van het kreeftje.
Het vlees dat je uit een kreeft kan halen, is ongeveer 30% van het gewicht, dus als je een kreeft van 800 gr koopt, is er ongeveer 240 gr kreeftenvlees aan.
Het ene vlees is het andere niet en bij kreeft (ondanks dat het geen 'vlees' is) is dit nog veel erger. Kreeftenvlees is een enorm goede broedplaats voor 'vibrio bacteriën'. Deze kleine monsters staan bijvoorbeeld aan de basis van cholera, dus het zijn niet zomaar bacteriën.
Een eerste belangrijk argument waarom kreeft levend verkocht en bereid wordt, is voedselveiligheid. Kreeften (en andere schaaldieren) worden vaak als ideale huisvesting gezien door schadelijke bacteriën. Wanneer hun gastheer dood is, verspreiden die zich nog sneller.
Voordat de kreeft op het menu van dure restaurants terechtkwam, was hij goedkoop blikvoer voor het volk. Maar door overbevissing werden de schaaldieren schaars en steeg de prijs. Ook sushi, foie gras en oesters begonnen hun leven als volksvoer.
Grofweg moeten dieren zo snel mogelijk dood en binnen een paar seconden buiten bewustzijn zijn en sterven. "Maar een kreeft kan een minuut of misschien wel langer in het kokend water leven en ervaart dan dus die kwalijke prikkels.
Haal het corail ofwel de kuit uit de krab.
De spier van de coquille is het lekkerste gedeelte. Ook zit er nog een oranje zakje in de schelp. Dit is het kuit van de schelp (het koraal). Deze kun je eventueel gebruiken om een vissaus op smaak te brengen.
Het fel oranje stukje van de St. Jacobsschelp (Coquille) is het voortplantingsorgaan. Het wordt Koraal genoemd, of Corail, of gewoon Kuit.
In sommige streken als Scandinavië en landen rond de Middellandse Zee zijn zeevruchten als kreeften populair en worden veel gegeten. In veel landen is het echter een specialiteit die vaak gegeten wordt in restaurants. Kreeft wordt beschouwd als delicatesse en is in Europa relatief duur.
Je kunt zien dat de kreeft dood is als ze haar scharen slap laat hangen. Deze kunnen nog gebruikt worden voor soepen of sauzen, maar niet voor normale consumptie omdat zich snel giftige stoffen kunnen ontwikkelen in een dode kreeft.
Schaal- en schelpdieren, zoals kreeft, oesters en mosselen, zijn officieel geen vissen, maar tellen in de Schijf van Vijf mee als een wekelijkse portie (magere) vis.
De leeftijd van een kreeft wordt bepaald door haar gewicht. Men raamt 1 kg gewicht / 10 jaar. Dit betekent dat een kreeft van 5 Kg (foto links) ongeveer 50 jaar oud is ...
Als hij een volle kop heeft, zit je onder. De ingewanden bevinden zich in het hoofd, die verwijder je en het darmkanaal idem dito. Zodat je echt alleen het vlees overhoudt."
Langoustines zijn rauw al oranjeroze
Wie ook tot de kreeftachtige hoort is de langoest. Een langoest lijkt een stuk minder op een langoustine dan je misschien denkt. Een langoest lijkt het meest op een kreeft. Maar dan zonder scharen en ook qua smaak is het een minder uitgesproken versie van de kreeft.
Rood wordt een kreeft pas als hij wordt gekookt. Dit is een van de grootste kleurveranderingen die de natuur kent. Het is bekend dat in kreeften een eiwit zit (crustacyanine), met daarin steeds twee moleculen van een caroteen-achtige rode kleurstof: astaxanthine.
Lobster Fish importeert rechtstreeks per vliegtuig vanuit Canada en per truck vanuit de Europese wateren. Het verschil tussen een kreeft en een langoust is het ontbreken van de scharen.
Zeekreeften komen over de gehele wereld voor, zowel in zoet als in zout water. Veel soorten houden het zelfs een tijdje uit op het land, al overleven ze dat niet lang. Slechts een klein aantal van alle in zee levende kreeftachtigen behoort tot deze familie.