Dit bestaat uit, geheel in lijn met de medemens op aarde, groente, fruit, vlees, vis, noten, water, thee, koffie en ga zo maar door. Voordat je je zorgen maakt of er ook iets te snacken valt: jazeker. Chocola, limonade, snoep, koek: het ruimteleven lijkt culinair gezien zo slecht nog niet.
het astronautenvoedsel zelfst. naamw. 1) speciale voedingsmiddelen die door ruimtevaarders worden gebruikt tijdens een ruimtereis Voorbeeld: `De ruimtevaarders aten astronautenvoedsel uit plastic zakjes` 2) voedsel dat weinig ontlasting veroorzaakt en makkeli...
De smaken van ruimte-eten zijn sterk, want zo ver van de grond proef je minder: het smaakverlies is er nog sterker dan in vliegtuigen. Extra smaakmakers als knoflookpasta, chilisaus en zwarte peper zijn dan ook onmisbaar.
De drankjes variëren van koffie, thee en sinaasappelsap tot vruchtendrankjes en limonade. Voor de astronauten is het net zo belangrijk om genoeg calorieën, vitaminen en mineralen binnen te krijgen als voor de mensen op aarde. Ze moeten minstens 2000 calorieën per dag eten.
Drinken is er in allerlei soorten, water, frisdrank maar ook koffie en thee. Vaak werken astronauten met pakjes drinken waar ze het uitzuigen, zo komt het direct van het pakje in de mond van de astronaut.
Poepen is iets complexer. Astronauten moeten zichzelf vastmaken aan een metalen bak waar constante afzuiging is. In de bak hangt een plastic zakje waar de ontlasting in valt. Na de grote boodschap moeten astronauten dit zakje verder in het toilet duwen.
Voordat de astronauten naar het internationale ruimtestation ISS mogen vliegen, moeten ze zich eerst goed voorbereiden. Meer dan een jaar lang volgen ze een uitgebreid en afwisselend trainingsprogramma.
Astronauten kunnen hun slaapzakken aan een muur of een plafond vastmaken en overal slapen, zolang ze niet rond zweven en ergens tegenaan botsen. Op het internationale ruimtestation ISS slapen de meeste bemanningsleden in hun eigen kleine cabines.
In zo'n situatie is het onmogelijk om te overleven. Maar wanneer medische hulp stand-by is en de luchtdruk geleidelijk afneemt, kan een mens het net een minuut in een vacuüm volhouden.
Om de astronauten gezond te houden, moeten ze niet alleen veel bewegen maar ook gezond eten. Het eten wordt niet alleen gebruikt om genoeg calorieën binnen te krijgen om te kunnen werken: de maaltijden zijn ook belangrijke sociale bijeenkomsten voor mensen die zo ver van hun familie en vrienden af zitten.
Bent u op zoek naar astronautenvoeding? Neem dan een kijkje op onze drinkvoeding pagina. Bent u specifiek opzoek naar astronautenvoeding van Nutricia? Bekijk dan de Nutricia pagina voor een compleet overzicht.
Medische voeding is speciaal samengestelde voeding, die u kunt gebruiken ingeval van ondervoeding door ziekte. Deze voeding bevat voedingsstoffen zoals energie, eiwitten, vetten, vitamines en mineralen. Medische drinkvoeding en sondevoeding zijn de meest bekende voorbeelden van medische voeding.
Drinkvoeding is een vloeibare medische voeding die energie, eiwitten, vetten, koolhydraten, vitamines en mineralen bevat. Drinkvoeding kan je helpen om gewichtsverlies te voorkomen: het vult tekorten in jouw voeding aan. Hierdoor kan jouw ichaam sneller herstellen. Ook wordt de kans op complicaties kleiner.
Wanneer er begonnen wordt met drinkvoeding, kan de stoelgang iets anders zijn dan gewend; diarree is echter geen gebruikelijke bijwerking.
Een astronaut zonder pak zwelt op
Een mens die wordt blootgesteld aan het vacuüm van de ruimte, zal niet meer dan een paar seconden leven, maar ontploft niet. De astronaut zwelt echter wel degelijk merkbaar op, en de ingewanden en organen worden door lichaamsopeningen naar buiten geperst.
Het absolute nulpunt of nul Kelvin, is min 273 graden Celsius, de temperatuur waarop atomen in theorie volledig zouden moeten stoppen met bewegen. Met een temperatuur van 100 nanoKelvin zijn de BEC's in het ISS kouder dan de gemiddelde temperatuur in de ruimte, waar het zo'n 3 Kelvin is of -270 graden.
De ruimte buiten de aardse atmosfeer is uiterst vijandig. Er is geen luchtdruk en geen zuurstof om in te ademen. Meteorieten vormen een risico en de temperaturen kunnen extreem zijn.
Maar het is ook een feit dat... de meeste astronauten dat niet doen. De reden is dat douches in de ruimte niet zo bijzonder goed werken. Zoals alles in een baan om de aarde is het water dat uit de douchekop stroomt immers gewichtloos en het zweeft vrij rond in plaats van op het lichaam van de astronaut te stromen.
Meestal slapen de astronauten in een soort slaapzakken, die aan de wanden worden vastgezet, of in een soort kastjes. In de ruimte is er geen zwaartekracht, waardoor je niet het gevoel van boven en beneden hebt. Daarom maakt het niet uit of je rechtop of liggend slaapt.
De astronauten wassen zich met een vochtige doek met wat zeep. Er wordt ook niet afgewassen. Het gebruikte materiaal wordt samengeperst en weggegooid. Het water dat nodig is aan boord van het ISS wordt voor een deel onttrokken aan de lucht en geschikt gemaakt voor gebruik.
Het gemiddelde loon binnen de Onderzoek & Wetenschap ligt op € 3.834 bruto per maand. Het minimale of startsalaris begint bij € 600 en het maximale loon is € 12.500 bruto per maand.
Zo moeten kandidaten goed kunnen zien, geen hoge bloeddruk hebben en tussen de 1.57 en 1.90 meter groot zijn. Leeftijd maakt niet zo heel veel uit: NASA heeft daar tenminste geen regels voor opgesteld. Wel is het zo dat astronauten over het algemeen tussen de 26 en 46 jaar oud zijn. De gemiddelde leeftijd is 34.
Welke diploma's moet je hebben als astronaut? Een astronaut moet een masterdiploma hebben in een bètastudie zoals natuurkunde, technische informatica of wiskunde, of een afgeronde opleiding als testpiloot. Ook moet je minstens 10.000 vlieguren hebben gemaakt als piloot.
Water levert astronauten zuurstof
Het water is met name waardevol omdat er zuurstof uit wordt gemaakt, die de astronauten inademen. Met elektrolyse worden de watermoleculen gesplitst in zuurstof en waterstof. De zuurstof wordt naar de cabinelucht geleid, de waterstof is onbruikbaar en wordt afgevoerd, de ruimte in.
Een raket produceert tijdens een lancering een stuwkracht die groter is dan de aardse zwaartekracht, waardoor de raket opstijgt. Vervolgens wordt vaak de horizontale snelheid vergroot waardoor de raket, althans de payload, in een baan om de aarde wordt gebracht.