Meer plastic dan vis
In de komende 10 jaar zal de productie van plastic 40% toenemen. Als we niets doen, zal er in 2050 qua gewicht meer plastic in zee zijn dan vis.
De overheid neemt verschillende maatregelen om plastic en kunststof terug te dringen: Er geldt voor winkeliers een verbod op het gratis weggeven van plastic tassen. Met producenten is afgesproken dat zij bij het ontwerp van hun producten al rekening houden met het voorkomen van kunststofafval.
Het plastic dat in de zeeën terechtkomt, verteert niet. Het valt uit elkaar in steeds kleinere stukjes, die ook nog eens steeds giftiger worden. Door al die kleine deeltjes plastic in het water veranderen de oceanen in een plastic soep.
De Plastic Soep wordt veroorzaakt doordat de mens veel plastic produceert dat als afval in het milieu terecht komt. Wat veel mensen niet weten is dat het afval in zee voor 80% vanaf het land afkomstig is [1]. Via verschillende omwegen zoals de wind, riolen, grachten of rivieren komt afval uiteindelijk in zee terecht.
Plastic is wel altijd een kunststof. Er zijn drie soorten kunststof: thermoplasten, thermoharders en elastomeren.
Nederlander Boyan Slat is al vanaf zijn 16e bezig met het verwezenlijken van zijn droom: het opruimen van de plastic soep. In 2012 startte hij het project The Ocean Cleanup, met als doel om 90% van al het plastic uit de oceaan te vissen.
Wat is het probleem? Plastic maakt niet alleen een vuilnisbelt van de kusten, maar schaadt ook de levensomgeving van zeedieren. Dieren raken verstrikt in grotere stukken plastic, en verwarren kleinere stukjes voor voedsel. Het inslikken van plastic deeltjes kan de vertering van voeding verhinderen.
- Great Pacific Garbage Patch: De grootste afvalhoop ter wereld. Ligt in de Grote Oceaan tussen de Amerikaanse westkust en Hawaï. Bestaat uit naar schatting 80 miljoen kilo afval, verspreid over een gebied dat drie keer zo groot is als Frankrijk.
Bij de productie van plastic komen schadelijke chemicaliën in de lucht terecht, waaronder CO2. Dit leidt tot opwarming van de aarde en is slecht voor de gezondheid. Ook het verbranden van plastic brengt schadelijke stoffen in de atmosfeer.
Plastic vergaat niet. Dat betekent dat al het geproduceerde plastic dat in de natuur terecht is gekomen daar op de een of andere wijze nog aanwezig is.
Plastic frisdrankflesje: 5 -10 jaar. Plastic zak: 10 - 20 jaar. Kauwgom: 20 - 25 jaar. Aluminium blikje: tot 1 miljoen jaar.
In 1997 werd voor 267 diersoorten vastgesteld dat ze of plastic binnenkrijgen of erin verstrikt kunnen raken. In 2015 was dat aantal gestegen tot 557 en in 2020 jaar kwamen Nederlandse onderzoekers uit op 914 mariene soorten. Je kunt je langzamerhand beter afvragen welke soorten geen hinder ondervinden van plastic.
De plasticvervuiling van de oceanen is gekend als de plastic soep, een immens en mondiaal probleem. Inderdaad, immens groot, zelfs zo groot dat er geen exacte cijfers bekend zijn. Momenteel wordt er geschat dat er ca. 100 tot 150 miljoen ton plastic afval in onze oceanen en zeeën ronddrijft.
In 1907 maakt de Belgisch-Amerikaanse Leo Baekeland het eerste volledig synthetische plastic uit aardolie. Hij vernoemt het naar zichzelf: bakeliet. De nieuwe stof geleidt geen stroom en kan goed tegen hitte.
De mens heeft plastic uitgevonden en dieren lijden eronder. Ze krijgen het binnen, raken erin verstrikt of worden er ziek van. De plasticvervuiling is in zo'n korte tijd ontstaan dat dieren hun gedrag niet hebben kunnen aanpassen.
De absolute nummer 1 op de vervuilerslijst is, inderdaad, China. De Chinezen lozen jaarlijks ergens tussen de 1,3 en 3,53 miljoen ton plastic in zee. Indonesië staat op de tweede plaats, gevolgd door een groot aantal ontwikkelingslanden. Op plaats twintig staat het eerste westerse land: de Verenigde Staten.
De Verenigde Staten leveren verreweg de grootste bijdrage aan de wereldwijde plasticvervuiling, blijkt uit nieuw onderzoek. Iedere Amerikaan genereert jaarlijks gemiddeld 130 kilo plastic afval per jaar. Dat is veel meer dan de nummer twee, de Brit, met met 99 kilo plastic afval per jaar.
In zee drijft veel plastic, van grote stukken op het water tot bijna onzichtbare stukjes (microplastics) onder water. Dit noemen we ook wel plasticsoep. Plastic hoort niet in zee thuis. Vogels, vissen, dolfijnen en zeehonden zien het aan voor voedsel en eten het op.
Verval komt op gang door een complex proces van chemische reacties, waardoor het materiaal uiteenvalt en bacteriën afbraakproducten van het polymeer kunnen opeten. Dat proces verloopt traag, maar het lijkt erop dat een deel van het zwerfplastic via die route in de loop der jaren kan verdwijnen.
♻️ Ruim 90% van ons plastic wordt niet gerecycled
Dat moeten we doen met wegwerpplastic: de kraan dichtdraaien. Supermarkten en voedselbedrijven roepen ons toe dat recycling de belangrijkste oplossing is. We willen het graag geloven, maar het is niet waar. Ruim 90% van ons plastic wordt niet gerecycled.
Plastic is niet altijd te vermijden en daarnaast erg praktisch in gebruik. Probeer wel zo verstandig mogelijk om te gaan met plastic. Want hoewel het gebruik van plastic over het algemeen veilig is, is het niet altijd vriendelijk voor het milieu. Kies daarom bijvoorbeeld voor glas of RVS.
The Ocean Cleanup heeft twee grote veegarmen in de Grote Oceaan. Die drijven over de zeespiegel en nemen als een C-vormige bezem alles mee wat ze tegenkomen. Dat verzamelde afval kan dan worden opgeschept en weggebracht.
Een recordbedrag van 21 miljoen dollar ontving hij in de laatste 'fondsenronde'.
The Ocean Cleanup is een groot opvangsysteem waarmee plastic afval uit een gedeelte van de oceanen en zeeën van de wereld kan worden opgevangen. Dit schoonmaaksysteem is specifiek ontwikkeld voor grote wateroppervlakten waarin veel plastic afval aanwezig is.