De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door besmetting met de Borrelia-bacterie na een tekenbeet. Deze bacterie kan bij mensen ontstekingen in de gewrichten en in de hersenen veroorzaken, die vaak moeilijk zijn te behandelen. Een op de vijf mensen heeft wel eens een tekenbeet.
De ziekte van Lyme of Lyme Borreliose is een infectie die veroorzaakt wordt door de Borrelia-bacterie. De meest voorkomende soort is de Borrelia burgdorferi. In Europa komen er ook nog andere soorten voor. Deze bacteriën worden overgedragen via een beet van een teek.
De ziekte van Lyme zelf is niet dodelijk maar de klachten kunnen in zeer zeldzame gevallen dodelijk zijn. In de meeste gevallen blijft het bij aandoeningen aan het zenuwstelsel.
Behandeling chronische lymeziekte
Als de ziekte chronische is geworden, is Lyme erg lastig te bestrijden. Bij een chronische ziekte van Lyme hoort meestal een behandeling met hoge dosis antibiotica voor gemiddeld zes tot twaalf maanden.
De behandeling van de ziekte van Lyme
bacterie die bij een tekenbeet kan worden overgedragen. De ziekte van Lyme wordt behandeld met antibiotica. Hoe eerder je met de antibioticabehandeling start, hoe groter de kans dat de infectie succesvol kan worden bestreden.
Heb je de ziekte van Lyme, dan kun je last krijgen van een vlek of kring rondom de plek van de tekenbeet. Andere mogelijke verschijnselen zijn koorts en eventueel spier- en gewrichtspijn. Op lange termijn krijg je soms andere huidklachten, zenuwklachten, gewrichtsklachten of hartklachten.
Bij deze tests zoekt men naar antistoffen tegen de Borrelia bacterie in het bloed van de patient. De antistoffen verschijnen pas enige tijd na de infectie (eerst IgM, later IgG) en zijn na minimaal 3-8 weken redelijk betrouwbaar te meten; testen kort na infectie heeft dus geen zin.
De standaard bloedtest om de ziekte van Lyme vast te stellen, heet de ELISA-test. Dit is een bloedtest die moet aantonen of het lichaam antistoffen heeft aangemaakt tegen de Borrelia-bacterie. In Nederland wordt deze Lyme test maar liefst 500.000 keer per jaar uitgevoerd.
Slechts bij een klein deel van de mensen leidt een tekenbeet tot de ziekte van Lyme. Bij veel patiënten geneest de ziekte volledig door een antibioticakuur van tien dagen tot vier weken.
Een positieve DNA test is wel zeer suggestief voor de ziekte van Lyme. Bij aanwezigheid van IgM -antistoffen tegen Borrelia is er sprake van een recente infectie. De aanwezigheid van alleen IgG antistoffen past bij een niet-recente infectie.
Is de ziekte van Lyme te genezen of blijft u er altijd last van houden? De ziekte van Lyme is over het algemeen goed te genezen met een antibioticakuur. Alleen als u de ziekte van Lyme al langere tijd heeft en deze niet eerder ontdekt en behandeld is, kunnen er klachten blijven bestaan.
griepachtige klachten (koorts, hoofdpijn, spierpijn, moeheid) pijn, minder kracht in armen, benen of romp, tintelingen, of pijn in een of meer gewrichten.
De kwaliteit van leven van mensen is erg laag: patiënten geven hun leven een gemiddeld rapportcijfer van 4,5. Een op de zes leeft een groot deel van de tijd in een donkere kamer. De helft komt weinig uit huis.
De ziekte van Lyme kan een ernstig invaliderende ziekte zijn, die vaak gepaard gaat met ernstige klachten en grote vermoeidheid (uitputting). Patiënten die hiermee te maken hebben, kunnen meestal geen normaal leven meer leiden. Werken en naar school gaan kan voor hen een groot probleem of zelfs onmogelijk zijn.
Wanneer de diagnose Lyme-Borreliose gesteld is, zou er behandeld moeten worden zolang de symptomen blijven voortduren. Wanneer er sprake is van terugkeer van symptomen na behandeling, moet weer met antibiotica behandeld worden.
Neuroborreliose wordt standaard behandeld met antibiotica per infuus. Het is moeilijk te behandelen en onderzoek toont aan dat langdurig aanhoudende symptomen of blijvende schade gemiddeld bij 28% van de patiënten voorkomt, in een ander onderzoek was dit 48%, bijna de helft van de patiënten [2,3].
De ziekte van Lyme kan zich uiten in de volgende klachten: Een verkleuring van de huid op de plek van de tekenbeet, die groter wordt. Deze kan tot 3 maanden na een tekenbeet verschijnen. Koorts en eventueel spier- en gewrichtspijn, in de eerste weken na een tekenbeet.
De ziekte kan iemands kwaliteit van leven ernstig aantasten. Een behandeling met antibiotica kan wel een verdere verslechtering voorkomen, maar het effect op de reeds bestaande stoornissen is meestal minimaal of afwezig. Er is dan ook vaak blijvende invaliditeit.
Persisterende of terugkerende klachten hoeven niet altijd te betekenen dat de Borrelia nog een infectie veroorzaakt. Uit onderzoek blijkt dat ook na effectieve behandeling klachten kunnen blijven bestaan.
Bij een bloedonderzoek naar de ziekte van Lyme wordt er altijd een combinatie van een ELISA test en Western Blot uitgevoerd. Dit is omdat dit medisch gezien de meest betrouwbare resultaten geeft in het kader van een infectie met de ziekte van Lyme.
Hartklachten door Lyme-carditis
Er kunnen onder andere een vergroot hart, verstoorde werking van de hartkamers (ventrikeldysfunctie) en ernstig hartfalen ontstaan, waardoor het hart minder goed pompt. Ook is chronisch hartfalen en gedilateerde cardiomyopathie in verband gebracht met de ziekte van Lyme.
IgM en IgG antistoffen
Borrelia burgdorferi (Lyme) wordt door teken overgedragen en kan onder andere erythema migrans, artritis en neuroborreliose veroorzaken. Indien er sprake is van een erythema migrans is behandeling geindiceerd en diagnostiek niet nodig.
Na het vaststellen van de ziekte van Lyme wordt er in de meestal gekozen voor een behandeling met de antibiotica doxycycline, tweemaal daags 100 mg voor een duur van tien dagen. In sommige gevallen wordt er voor een behandeling met amoxicilline gekozen.
Met de termen 'chronische ziekte van Lyme' of 'Post Lyme Syndroom' verwijzen sommige experten in dit domein naar patiënten met aanhoudende klachten toe te schrijven aan de ziekte van Lyme: musculoskeletale pijn, neurocognitieve stoornissen, vermoeidheid of een combinatie van deze symptomen (1).
Neuroborreliose ontstaat door de bacterie Borrelia burgdorferi. Een teek kan besmet zijn met deze bacterie. Als een besmette teek je bijt en de bacterie in je zenuwen terecht komt, dan heet dat neuroborreliose.