Mieren zijn voor de meeste larven en volwassen lieveheersbeestjes geduchte vijanden. De mieren zijn immers verzot op de suikeruitscheiding van bladluizen en vallen daarom de lieveheersbeestjes lastig als ze de bladluizen willen komen opeten.
Over het lieveheersbeestje.
Het lieveheersbeestje is een nuttig diertje, niet alleen voor de natuur, maar ook voor u! Een lieveheersbeestje is namelijk een bladluiseter. Bladluizen eten namelijk veel van uw planten en kunnen deze ontdoen van blad, nectar en andere plantensappen.
Mieren zijn de natuurlijke vijand van de larven van het lieveheersbeestje. Mieren beschermen de bladluizen omdat ze dol zijn op de honingdauw, dat plakspul, dat de bladluizen uitscheiden. Honingdauw is het teveel aan suikers dat de bladluizen niet nodig hebben en dus uitscheiden.
Lieveheersbeestjes lijken heel onschuldig en ze zien er zélfs wat schattig uit, met hun stipjes. Maar ze kunnen behoorlijk gevaarlijk zijn, blijkt. Een man is bijna overleden aan de gevolgen van een bloedvergiftiging, veroorzaakt door een beet van het rood-zwarte insect.
Spiritueel. Lieveheersbeestjes staan ook voor vruchtbaarheid en bescherming. Als je net verliefd bent, en je ziet overal lieveheersbeestjes, dan zou dit een teken kunnen zijn dat je je ware liefde hebt gevonden. Ook kan het betekenen dat je binnenkort een potentiële liefde tegen zult komen.
ze doen geen mensen kwaad, maar soms wel hun eigen soortgenoten. Gelukkig zijn ze niet schadelijk voor je huis, de beestjes eten namelijk niet in de winter.
Lieveheersbeestjes kunnen namelijk vocht vanuit hun gewrichten in hun benen afscheiden, waardoor ze een vieze smaak krijgen. Daarom wordt er soms ook wel gezegd dat lieveheersbeestjes stinkende voeten kunnen hebben. De beestjes kunnen bovendien 'dood spelen'.
Het lieveheersbeestje
De meeste lieveheersbeestje leven maar een jaar. Het aantal stippen zegt dus niets over hun leeftijd. Anders zouden er alleen maar lieveheersbeestje bestaan met een stip. Lieveheersbeestje behoren tot de keverfamilie.
Alle lieveheersbeestjes worden ongeveer een jaar oud. De stippen op hun rug zeggen dus niets over hun leeftijd.
Vogels zouden de lieveheersbeestjes wel willen eten maar zo vlug een vogel het waagt, scheiden ze een vieze geelachtige vloeistof uit (= reflexbloeden) waardoor de vogel het lieveheersbeestje weer laat vallen. Mieren zijn voor de meeste larven en volwassen lieveheersbeestjes geduchte vijanden.
Een mier is een klein dier en heeft daardoor veel natuurlijke vijanden. Denk hierbij aan mieretende slakken, kevers, rupsen maar ook andere mieren kunnen hun vijand zijn. Het komt voor dat sommige soorten elkaars kolonies infiltreren. Kleine mieren dringen binnen in tunnels van grote mieren en stelen hier voedsel.
Waar kunnen luizen niet tegen? Malathion, permetrine en dimeticon. In de praktijk blijkt dat luizen steeds ongevoeliger worden voor malathion en permetrine. Aanbevolen door het RIVM: middelen met dimeticon.
Als ze toch binnen zijn kan je verschillende dingen doen, maar vooral: geen paniek, maar gezond verstand gebruiken. Je kunt lieveheersbeestjes gewoon in je huis laten overwinteren: in het voorjaar gaan ze vanzelf weer naar buiten. Als je ze hinderlijk vindt of allergisch bent, kun je ze vangen en weer buitenzetten.
Zorg voor een gevarieerde beplanting in je tuin. Meidoorn, linde en hazelaar zijn populair bij lieveheersbeestjes. Bloeiende planten in je tuin bezorgen lieveheersbeestjes pollen en nectar. Nectarplanten trekken gelijk ook vlinders, bijen en andere insecten aan.
Je kunt ook aan de slag met allerlei planten uit de lookfamilie zoals knoflook, ui, bieslook of sjalotten. Die kun je zelf planten bij de plek waar je last hebt van bladluis.
Nee, lieveheersbeestjes zijn niet gevaarlijk. Ze kunnen wel bijten maar doen dit zelden. Steken kunnen ze niet en ze zijn ook niet giftig. De gele vloeistof die ze kunnen afscheiden is wel erg bitter en kan je maar beter van je handen wassen.
Giftige insecten
„Alle lieveheersbeestje kunnen bijten, maar de harlekijnlieveheersbeestjes zijn groter en bijten vaker.”
Er wordt gezegd 'hoe feller de kleur, hoe giftiger het lieveheersbeestje'. Rode lieveheersbeestje zijn dus zelfs giftiger dan de gele want ze vallen met hun knalrode kleur harder op in de natuur. De gele beestjes zijn dan wel minder opvallend maar hebben dus ook minder gif in zich.
Zij hebben de voorkeur voor bepaalde gebieden en zijn zeer prikkelbaar voor de temperatuur die er heerst. Hiernaast kiezen zij voornamelijk aan de hand van de hoeveelheid beschikbaar voedsel hun leefomgeving uit. De insecten hebben de voorkeur voor onder andere brandnetels en korenbloemen.
Dit is voornamelijk bladluis en schildluis maar andere kleine diertjes zoals kleine larven van andere insecten, bladhaantjes, trips en spintmijten worden eveneens gegeten. Ook eieren van vlinders en jonge rupsen kunnen op het menu staan.
Ontwikkelingsfasen. Bij het lieveheersbeestje ziet men bijna geen verschil tussen het mannetje en het vrouwtje. Meestal is het mannetje iets kleiner. Pas bij de paring wordt duidelijk wie het mannetje is, want deze klimt dan op de rug van het vrouwtje.
De meeste inheemse lieveheersbeestjes overwinteren buiten in de natuur in de strooisellaag, tussen afgestorven plantendelen, in groenblijvende heesters (vb brem, conifeer, skimmia,..) of in spleten in de schors van loofbomen of coniferen, in de bodem, in dood hout, in mos of graspollen, afhankelijk van de soort.
ze doen geen mensen kwaad, maar soms wel hun eigen soortgenoten. Gelukkig zijn ze niet schadelijk voor je huis, de beestjes eten namelijk niet in de winter.
Tijdens het overwinteren eten de lieveheersbeestjes niks en planten zich ook niet voort. Het grootste deel van de tijd zitten ze stil en teruggetrokken in een hoekje. Aan het eind van de winter worden ze weer actief en lopen of vliegen dan rond in je huis. Gelukkig vertrekken ze eind maart/ begin april weer vanzelf.