Wat gebeurt er na crematie met de as? Na crematie wordt de oven geruimd en de asresten verzameld in een aspan. De crematieresten worden daarna verpulverd in een zogenaamde cremalutor, een machine die met loden ballen de poreuze asresten (botjes) fijnmaalt. Vervolgens wordt de as verzameld in een asbus.
Het is wettelijk bepaald dat de familie van de overledene vanaf een maand na de crematie de asbox met de as mag ophalen. Deze kan thuis in een urn geplaatst worden, maar de as kan ook begraven worden. De nabestaanden kunnen de urn ook bijzetten in een urnenmuur, ook wel columbarium genoemd.
De ovenruimte
De kist wordt op een invoerwagen geplaatst en bij een temperatuur van circa 800 graden Celsius ingevoerd in de oven. Het crematieproces is computergestuurd en duurt ongeveer 70-75 minuten waarbij de temperatuur van de oven oploopt tot circa 1100 graden Celsius.
Voelt het lichaam pijn tijdens cremeren? Nadat een persoon is overleden kan niks nog pijn doen. Met de huidige technologie is er geen onzekerheid meer of iemand wel of niet echt overleden is. Daarom doet crematie geen pijn voor de overledene.
Er blijven alleen botresten (calciumfosfaat) en een stroperige, zeepachtige restvloeistof over. De botten kunnen vermalen worden tot wit poeder en in een urn worden bewaard, net als bij een crematie.
Waarom wordt as niet meteen vrijgegeven? In Nederland wordt na een crematie niet meteen het as vrijgegeven. Hiervoor is een vaste periode van 1 maand vastgelegd in de As-wet. Een reden hier van is dat de overheid hierdoor nog een maand de mogelijkheid heeft het as te onderzoeken.
12-04-2022. In de wet staat beschreven dat de asbus een maand na de dag van het afscheid in het crematorium blijft staan. Dit is omdat de as beschikbaar moet zijn voor justitieel onderzoek, maar ook zodat nabestaanden de tijd hebben om een weloverwogen keuze te maken voor de asbestemming.
Een crematie is goedkoper dan een begrafenis.Cremeren is beter voor het milieu. Er is geen graf dat onderhouden moet worden en dat op een later moment weer extra kosten met zich meebrengt.
Wat mag er mee in de kist: de regels
Bij begraven en cremeren wordt er bijna altijd wel gebruik gemaakt van een uitvaartkist. Sommige nabestaanden vinden het fijn om persoonlijke spullen mee te geven in de kist. In de wet zijn er geen regels vastgelegd van wat er wel en niet in de uitvaartkist mee mag.
Na het overlijden begint het lichaam af te koelen; ongeveer 12 uur na het overlijden voelt het lichaam koud aan (het lichaam neemt de temperatuur van de omgeving aan).
Wanneer iemand overlijdt, moet de uitvaart uiterlijk op de zesde werkdag na het overlijden plaatsvinden. Volgens de Wet op de lijkbezorging (Wlb) is het in Nederland verplicht om een overledene binnen zes werkdagen te begraven of cremeren, maar niet eerder dan 36 uur na het overlijden.
De weke delen van een lichaam zoals ogen en ingewanden zijn na enkele weken of maanden weg. Het spierweefsel (zeg maar het vlees) gaat veel en veel langzamer. Dat komt omdat er in de grond vrij weinig zuurstof doordringt, waardoor er een langzame stofwisseling en langzaam ontbindingsproces is.
Het is niet bij wet (wet op de lijkverzorging) verplicht dat een overledene in een kist moet liggen als hij begraven of gecremeerd wordt.
Na het crematieproces worden de crematieresten verzameld. Eventuele tandheelkundige sieraden, waaronder gouden tanden, worden meestal verwijderd voordat de resten worden verwerkt tot crematieas.
Afhankelijk van de omgeving kan het honderden jaren duren voor de botten volledig vergaan. De concentratie kalk in de grond speelt een beslissende rol voor de duur van het proces: is de grond kalkarm, dan worden de botten relatief snel afgebroken, maar in kalkrijke grond kunnen ze duizenden jaren intact blijven.
Bij de crematie wordt normaal gesproken de kist in de oven geduwd met behulp van een rolmechanisme. Een lichaam kan zonder kist meestal niet goed de oven in worden geduwd, ook omdat de lijkstijfheid na enkele dagen weer verdwijnt. Daarom verplichten de meeste crematoria het gebruik van een kist.
Wanneer een overledene wordt opgebaard ligt deze op zijn rug. Omdat vrijwel direct na het overlijden het lichaam verandert van kleur. Omdat het hart het bloed niet meer rondpompt, trekt het bloed uit de huid weg. Hierdoor wordt de huid vaalbleek en slapper.
Meestal liggen mensen op hun rug in de kist. Vaak weet men niet dat het ook anders kan, waardoor er niet naar wordt gevraagd. Zowel opbaren als begraven kan namelijk prima op je zij. Er zijn zelfs speciale zijliggingkisten.
Niet iedereen vindt het prettig om de overledene te zien. Sommige mensen houden liever het levend beeld vast dat ze van hem of haar hebben. Uit respect voor de mensen die weerstand hebben bij het zien van de overledene kan je de kist misschien beter gesloten houden. Of zorgen voor een afscheiding.
Het is van oudsher gebruikelijk om in Nederland nette zwarte kleding te dragen naar een begrafenis of crematie. Zwarte kleding wordt gezien als beleefd en netjes en daarnaast is zwart in deze situatie ook vaak een teken om te tonen dat je rouwt.
Begraven of cremeren in de Bijbel
Er is geen verbod op cremeren. We lezen wel over begraven, maar ook dat ging toen anders dan dat we dat nu gewend zijn. De bijbelse gedachte achter begraven is dat je iemand aan de aarde toevertrouwd, zoals de graankorrel die in de aarde valt en sterft (Johannes 12:24).
Een begrafenis is over het algemeen duurder, omdat u grafkosten betaalt en een grafmonument nodig heeft. De kosten voor een crematie liggen meestal lager dan de grafkosten. Grafkosten kunnen worden afgekocht voor een bepaalde periode. Na deze periode kunnen de grafkosten worden verlengd.
Crematie-as ziet eruit als een grijze tot lichtbeige poederachtige stof, vergelijkbaar met fijn zand of as uit een open haard. De kleur van de as kan variëren afhankelijk van de gebruikte crematieoven en de samenstelling van het lichaam dat wordt gecremeerd.
Na de crematie kan de as van uw overleden dierbare bij het crematorium opgehaald worden. Dit gebeurt vanaf 30 dagen na de crematie. Dit mag niet eerder vanwege de Wet op de lijkbezorging.
In het algemeen geldt de regel dat de houder van een crematorium de asbus volgens de wet minstens 10 jaar moet bewaren, alvorens de asbus te mogen ruimen. Ruimen gebeurt door de as te verstrooien.