Witte bloedcellen in de urine wijzen in het algemeen op een urineweginfectie. Er zijn dan ook bacteriën aanwezig. We spreken van een lage urineweginfectie als de infectie alleen de blaas betreft. Wanneer ook het nierbekken ontstoken is (nierbekkenontsteking), dan spreken we van een hogere urineweginfectie.
Indien leukocyten +, ++, +++ en/of nitriet + is, opmerking op rapport: "Verdenking op urineweginfectie, mogelijk (te) hoge uitslag". Indien hemoglobine +, ++, +++ is, opmerking op rapport: "Bloed in urine, mogelijk (te) hoge uitslag".
De waarde ligt meestal tussen 4 en 10. Een lagere uitslag wijst op een verminderde aanmaak of een verhoogde afbraak van witte bloedcellen. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen bij medicijngebruik en na een infectie.
Normale pH van ochtendurine is licht zuur tot neutraal. De urine is na een maaltijd vaak basisch, dit komt door een grotere productie van maagsap na de maaltijd. Een zuurdere urine (pH <5) wijst op diarree of diabetes mellitus.
Een toename van het totaal aantal witte bloedcellen noemen we leukocytose. Er zijn veel verschillende types witte bloedcellen. Aan de hand van het type dat is toegenomen, kan de arts soms zien of je een virale of bacteriële infectie doormaakt.
Deze informatie helpt bij het vaststellen van specifieke afwijkingen van het afweersysteem. Witte bloedcellen worden in het beenmerg aangemaakt en gebruikt in het afweersysteem om het lichaam te beschermen tegen infecties veroorzaakt door ziekteverwekkers als bacteriën, virussen of parasieten.
Leukopenie is een tekort aan witte bloedlichaampjes (leukocyten) in uw bloed. Deze witte bloedlichaampjes zorgen voor afweer tegen infecties. Als u hier een tekort aan heeft, dan bent u vatbaarder voor infecties.
Testen of u een blaasontsteking heeft
Gebruik het liefst de ochtendurine (eerste plas van de dag). Doe de urine in een schoon en goed afsluitbaar potje, met uw naam en geboortedatum erop. Breng de urine binnen 2 uur nadat u het heeft opgevangen naar de praktijk.
In de urine in de blaas vermenigvuldigen zich bacteriën, die ook het slijmvlies van de blaas aanvallen. Van bacteriurie spreekt men wanneer significante hoeveelheden bacteriën in de urine worden aangetroffen.
Interstitiële cystitis (IC) noemen we ook wel blaaspijnsyndroom. Het is een chronische goedaardige aandoening van de urineblaas, die niet wordt veroorzaakt door bacteriën. Het gaat om een ontstekingsreactie van de blaaswand. Het lijkt op een blaasontsteking, maar antibiotica helpen niet.
De eerste symptomen (verschijnselen) van acute leukemie zijn vooral vermoeidheid en bloedarmoede. Ook kunt u vaker infecties hebben, blauwe plekken en slijmvliesbloedingen in mond en neus. Daarnaast ontstaan soms klachten als botpijnen, gezwollen tandvlees en klachten als gevolg van vergrote lymfklieren en milt.
Als het aantal witte bloedcellen blijft toenemen kan het bloed stroperig worden waardoor het niet goed kan stromen in de kleinere bloedvaatjes. Klachten als benauwdheid, wazig zien, verwardheid of sufheid kunnen hiervan het gevolg zijn.
Een gezonde lymfocytenwaarde ligt tussen de 1 en 4 miljard lymfocyten per liter bloed. Dit noemen ze ook wel de lymfocyten normaalwaarde. Als je onder de normaalwaarde zit, is je lymfocytenwaarde verlaagd en dit heet ook wel lymfopenie. Een lage waarde kan komen door infecties, auto-immuunziekten en vormen van kanker.
Naar gelang de hoeveelheid eiwit in de urine, is er een indeling gemaakt: Normaal (normo-albuminurie): minder dan 30 milligram eiwit per dag. Licht verhoogd (micro-albuminurie): 30 tot 300 milligram eiwit per dag. Verhoogd (macro-albuminurie): 300 tot 3000 milligram per dag.
Wanneer u denkt dat u mogelijk een blaasontsteking heeft, kunt u uw urine laten testen bij de huisarts. U vangt daarvoor wat (ochtend)urine op in een schoon potje en sluit dit goed af. Bij de apotheek kunt u goed afsluitbare opvangbakjes voor urine kopen.
Middels een urinekweek kan onderzocht worden of er sprake is van een bacterie infectie van de urinewegen. Dat kan een infectie van de blaas of een opstijgende infectie van het nierbekken zijn. Er kan ook worden onderzocht of er nierschade is, dan wordt er onderzocht of er eiwit in de urine zit.
Bij een urineweginfectie is het slijmvlies aan de binnenkant van de urinewegen ontstoken. Een infectie van de lagere urinewegen heet een blaasontsteking. Een onbehandelde blaasontsteking kan leiden tot een nierbekkenontsteking. Een urineweginfectie ontstaat door bacteriën, virussen en andere ziekteverwekkers.
Kenmerkende klachten van een urineweginfectie zijn pijn bij het plassen, klachten van aandrang en frequent kleine beetjes plassen. Soms doen zich bijkomende klachten voor zoals troebele en/of stinkende urine, koorts, bloed in de urine en pijn in de rug, flanken, onderbuik of genitaalstreek.
Bij blaasontsteking kunt u 1 of meer van deze klachten hebben: pijn bij het plassen. vaker kleine beetjes plassen. pijn in de rug of onderin de buik.
Soms heb je bij een urineweginfectie geen klachten: dit wordt een asymptomatische urineweginfectie genoemd.
Laat uw (ochtend)plas onderzoeken bij de huisarts. Bij blaasontsteking bij een man zijn altijd antibiotica nodig.
Eiwit in urine bij urineweginfectie
coli bacterie die zich via de plasbuis naar de blaaswand verplaatst. Bij aanhoudende klachten als ongemak met plassen, buikpijn, pijn in de flanken, koorts en bij risicogroepen wordt er een onderzoek gedaan naar bacteriën, eiwitten, suiker en bloedcellen in de urine.
Met een tekort aan witte bloedcellen heeft u minder weerstand tegen infecties. Normale waarden voor witte bloedcellen zijn 4000-10.000/mm³, dat kan zakken tot rond de 1000 voor het risico op infectie begint te stijgen.
De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in uw bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Een verhoging wijst op een ontsteking in uw lichaam. Als er een verdenking bestaat op een longontsteking dan wordt er bij waarden van 100 of groter meestal overgegaan tot het voorschrijven van een antibioticum.