De doodskop als symbool voor de dood is volledig geïntegreerd in de Mexicaanse maatschappij en duidt op de 'levende' dood, een aanwezigheid in het bestaan van alledag die niet genegeerd kan worden, maar waar ook wel mee gespot mag worden.
In Mexico viert men feest op 1 & 2 november: het is Día de Muertos, de Dag van de Doden. Voor veel Mexicanen een bijzonder feest waarbij overleden dierbaren, zowel mens als dier, worden herinnerd. Hun leven wordt gevierd! Dus niet op een verdrietige manier, maar juist met veel gezelligheid.
Op 1 en 2 november vieren Mexicanen over heel de wereld Día de Muertos of Dag van de Doden. Ze herdenken hun overledenen door kerkhoven te versieren en thuis kleurrijke herinneringsaltaren te bouwen. De feestvierders geloven dat de ziel van de overledene die dag terugkomt.
Bloemen en kaarsen brengen sfeer tijdens een wake ter ere van Día de los Muertos op een kerkhof in de Mexicaanse stad Oaxaca. Día de los Muertos stamt van enige duizenden jaren geleden, van de Azteekse, Tolteekse en andere Nahua-beschavingen.
De Dag van de Doden is eigenlijk een feest- en herdenkingsdag. In Mexico geloven ze dat de doden elk jaar weer op hetzelfde tijdstip bij hen langskomen. Ze voelen zich op deze dagen weer even herenigd met hun overleden dierbaren. De terugkeer van de doden wordt op een erg feestelijke manier gevierd.
Pan de Muerto, ook wel bekend als Brood van de Doden, is misschien wel het meest emblematische gerecht van Dia de Muertos. Het is een kroonvormig brood versierd met gekruiste botten in deeg en bestrooid met poedersuiker. Het wordt vaak op altaren geplaatst en wordt beschouwd als een ware offergave aan de doden!
Viering Dia de los Muertos bij La Escuela Hispana:
Het feest werd vorig jaar voor het eerst gevierd, en was een daverend succes. De kinderen van alle groepen komen samen in de gymzaal. Ze hebben een (doden) masker op, luisteren naar Mexicaanse liedjes die te maken hebben met Dia de los Muertos en eten pan de muerte.
Iedereen is wel iemand verloren: een familielid, vriend of partner wiens overlijden voor veel verdriet heeft gezorgd. Om dat verdriet draaglijker te maken hebben ze in Mexico een speciale feestdag bedacht: Día de los Muertos: de dag van de doden.
Dia de Muertos viert het leven van degenen die zijn overleden, terwijl het hedendaagse Halloween zich meer richt op de donkere kant van de dood.
Als je gaat voor een echte Día de los Muertos look, heb je niet genoeg aan enkel een outfit in de stijl. Volgens de traditie toveren de Mexicanen hun gezicht ook om tot een skelet met bloemetjes en kleurtjes.
Belangrijke nationale feestdagen in Mexico zijn Nieuwjaar (1 januari); Dag van de Grondwet (4 februari); Benito Juarez Dag (21 maart), Cinquo de Mayo (5 mei), Onafhankelijkheidsdag (16 september); Dag van de Revolutie (20 november).
Geniet van de traditionele Mexicaanse Posadas
Las Posadas is de naam van een van de belangrijkste traditionele kerstvieringen in Mexico. Het vindt plaats tijdens de negen dagen voorafgaand aan Kerstmis om de reis van de zwangere Maagd Maria en St. Jozef op weg naar de stad Bethlehem te herdenken.
De zielen van de overledenen keren dan terug en om ze te verwelkomen, wordt er eten geofferd op altaars of op de graven die vaak worden versierd met goudsbloemen. Koekjes of snoep in de vorm van doodshoofden, zoete pompoen, typische Mexicaanse chocolademelk, tamales, … en El Pan de Los Muertos.
Hij mixt traditionele folkloristische muziek zoals Gobal bas, tropical, cumbia en vele andere wereld ritmes met moderne elektronische patronen.
Het ontstaan van de Dag van de Doden
De Dag van de Doden ontsproot uit de tradities van de Meso-Amerikaanse indianenvolkeren. Het was voor onder andere de Azteken en de Maya altijd al een ritueel om de doden te vereren. Dit werd gevierd in de negende maand van de Azteekse kalender (augustus).
In de katholieke kerk wordt jaarlijks op 1 november Allerheiligen gevierd. Op die dag worden alle heiligen herdacht. Een dag later is het Allerzielen en komt men samen om alle overledenen te herdenken.
' Altaren met foto's van overleden mensen en begraafplaatsen die versierd worden. Het hoort er allemaal bij op de Dag van de Doden. 'Mensen brengen bloemen en kaarsen naar de graven van overleden kinderen.
Honderden jaren nadat de Kelten begonnen met hun feest, verschenen de eerste christenen. Deze gelovigen vonden zo'n Keltisch feest helemaal niet tof en combineerden het met hun christelijke 'All Hallows Eve' (Allerheiligenavond) op 1 november. Daarom heet het nu Halloween.
De naam Halloween werd voor het eerst gebruikt in het 16-eeuwse Schotland.Het is een verbastering voor All Hallows' Even, de avond voor Allerheiligen. De Samhain was voor de Kelten een belangrijk moment in het jaar. Het markeerde het einde van de zomer en het begin van de winter, een tijd van duisternis en kou.
De meest gesproken taal is het Spaans, waarmee Mexico het meest bevolkte Spaanssprekende land ter wereld is; indiaanse talen worden door zo'n 10% van de bevolking gesproken.
Ongeveer 75% van de bevolking bestaat uit mestiezen. Deze groep is een menging van indianen en blanken. De oorspronkelijke bevolkingsgroep van Mexico zijn de indianen.
Halloween in Nederland, België, Suriname en Bonaire
In Nederland en België wordt tegenwoordig steeds meer aandacht besteed aan het Halloweenfeest / Allerheiligenavond.
Een typisch Amerikaans verkleedfeestje dus, maar dat begon ooit heel anders, in Europa. Zo'n 2000 jaar geleden werd in een deel van Europa het oogstfeest gevierd. Deze dag kreeg later de naam 'All Hallows' Eve'. Dat is nu dus Halloween geworden.
Voor veel Amerikanen is het idee van stilstaan bij de doden ondergeschikt aan het vieren van Halloween. Het huidige Halloween is een mix van het Keltische feest en het katholieke Allerheiligen en Allerzielen op 1 en 2 november. In de kerk staat men deze dagen stil bij alle heiligen, martelaren en 'gewone' doden.
De dood is een onomkeerbare toestand waarbij een voorheen levend organisme geen stofwisseling of andere actieve levensfuncties meer heeft. Voor levende wezens die hersenen bezitten, wordt dood vaak gedefinieerd als het onherstelbaar geëindigd zijn van de gehele hersenfunctie (hersendood).