Een traumatische ervaring is zo overweldigend dat die niet wordt opgeslagen als een herinnering, die vervolgens na verloop van tijd kan vervagen. In plaats daarvan maakt het trauma steeds weer inbreuk op het heden, in de vorm van herbelevingen, nachtmerries, angst of zelfs fysieke pijn.
Wanneer je een trauma niet goed kunt verwerken, levert dit langdurig klachten op: er kan PTSS ontstaan. De klachten gaan dan niet vanzelf over. Traumatherapie kan je helpen om te herstellen van het trauma. Sommige mensen vinden het spannend of eng om in therapie te gaan voor PTSS.
Verdringing verwijst naar de opvatting dat traumatische ervaringen onbewust worden weggedrukt en dan niet meer toegankelijk zijn voor bewuste introspectie. Verdrongen herinneringen aan traumatische ervaringen kunnen jarenlang een sluimerend bestaan leiden, aldus de theorie.
Prikkelbaar, snel geïrriteerd, emotieregulatie-problematiek en woede(uitbarstingen), Hyper-alertheid op omgeving en moeilijk tot rust kunnen komen. Stress door herbeleven van gebeurtenissen. Angst of paniekaanvallen.
Sommige mensen krijgen geheugenverlies voor (delen van) de traumatische gebeurtenis, terwijl hun geheugen verder normaal functioneert.
Zoals de Franse schrijver Honoré de Balzac schreef: 'Herinneringen maken het leven mooi, vergeten maakt het leven draaglijk. ' Maar een traumatische gebeurtenis kan niet vergeten worden, omdat deze ook niet herinnerd kan worden. In plaats daarvan kan het trauma door bepaalde 'triggers' weer bij je terugkeren.
Geheugenverlies: U kunt zich belangrijke momenten van de gebeurtenis niet meer herinneren.Dit is iets anders dan geheugenverlies dat kan optreden na bijvoorbeeld een zware hersenschudding. Dan worden bepaalde gebeurtenissen door de hersenen niet goed vastgelegd.
Ja. Het kan zijn dat je jezelf bewust of onbewust afsluit voor de verwerking van het trauma. Dan stop je het weg en vermijd je nadenken over je gevoelens en gedachten die met het trauma te maken hebben. Soms lijkt het zelfs zover weg, dat je het niet eens meer goed kunt herinneren.
De klinische praktijk confronteert ons bovendien met 'Type III trauma': extreme stress, waarbij hersenspoeling, isolatie en sensorische deprivatie een rol spelen die resulteert in ernstige dissociatieve stoornissen, zoals dissociatieve identiteitsstoornis, veelal met ernstige comorbiditeit onder andere in de vorm van ...
Traumatische ervaringen kunnen leiden tot problemen in het omgaan met uzelf en anderen. U heeft bijvoorbeeld minder controle over uw gevoelens en gedrag. Er is sprake van een grotere kwetsbaarheid of gevoeligheid. Sommige mensen trekken zich terug en zijn somber.
Er is geen wetenschappelijk bewijs dat traumatische herinneringen onbewust in je lichaam worden opgeslagen. Geloven dat je je eigen geboorte kan herbeleven, of andere verdrongen herinneringen kan ophalen, is niet zonder risico. Het kan schadelijke gevolgen hebben voor jezelf en je omgeving.
Een populaire en goed werkende therapievorm voor traumaverwerking is Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR). Deze succesvolle techniek helpt vastgelopen verwerking van traumatische ervaringen weer op gang. Dit gebeurt zonder uitgebreide gesprekken en in een zeer korte tijd.
De meeste mensen kunnen een traumatische ervaring zelf verwerken. Maar soms lukt dat niet. De herinneringen en de daarbij behorende angstige gevoelens en/of gevoel van machteloosheid blijven terugkomen.
Heeft een trauma je in zijn greep? 'Een psycholoog kan je goed helpen je trauma te verwerken. Samen ga je op zoek naar de juiste behandeling en pak je jouw traumatische gebeurtenis aan. Zo beïnvloedt trauma je leven niet meer.
Wat is trauma? In de psychiatrie en psychologie wordt de term trauma gebruikt wanneer iemand na een schokkende gebeurtenis blijft steken in gevoelens van angst, woede of eenzaamheid. De gebeurtenis is in dat geval zo ongewoon, pijnlijk, schokkend of extreem dat het niet lukt om ermee om te gaan.
Acute stressstoornis wordt ook wel een acute stressreactie, (psychische) shock of acute crisisreactie genoemd. Een acute stressstoornis is tijdelijk en duurt maximaal vier weken. Risicoverhogende factoren voor het ontwikkelen van deze stoornis zijn een hoge leeftijd en vermoeidheid.
Ingrijpende gebeurtenissen zoals een overval, oorlogsgeweld, een verkeersongeluk, mishandeling of een verkrachting zijn traumatisch en kunnen (langdurig) psychische klachten tot gevolg hebben. Deze psychische klachten kunnen leiden tot een posttraumatische stress-stoornis, oftewel PTSS.
Je ziet, ruikt, hoort, proeft en voelt alles weer zoals toen het gebeurde. Je hebt nachtmerries en slaapt onrustig. Je hebt herinneringen aan de gebeurtenis die steeds weer terugkomen. Wanneer je aan de gebeurtenis denkt, krijg je hartkloppingen, ga je trillen en zweten en kun je niet goed meer ademhalen.
Een trauma herkennen
Je hebt last van sombere gevoelens en / of huilbuien en vaak ben je voortdurend gespannen. Een traumatische ervaring kan leiden tot het hebben van flashbacks van de gebeurtenis, herbelevingen van de gebeurtenis overdag of in je slaap.
De reden waarom we het moeilijk hebben om herinneringen uit onze vroege kindertijd op te roepen, is de hoge productie van neuronen in die eerste jaren. Dat stellen Canadese wetenschappers. Die vorming van nieuwe hersencellen verhoogt wel de leercapaciteit, maar veegt ook oude herinneringen weg.
Onder de verschillende symptomen van PTSS vallen onder andere agressie en prikkelbaarheid, maar bijvoorbeeld ook emotioneel afgevlakt zijn. Deze klachten hebben ook invloed op het dagelijks leven. Ook op de relatie met de mensen om iemand met PTSS heen, die ermee om moeten leren gaan.
Wanneer mensen direct na een traumatische ervaring rust nemen, hebben ze later minder last van opdringerige herinneringen aan de ervaring. Dat concludeert een groep neurowetenschappers uit Londen.
Bij een trauma reageert het zenuwstelsel op triggers die in het onbewuste geheugen zijn gekoppeld aan eerdere stressvolle situaties, het zogenoemde trauma-netwerk en komt het meteen in actie. Dit zijn vaak onbewuste automatische reacties zonder aanwezigheid van feitelijke gedachten.
Niet iedereen die uit een nare situatie komt heeft direct een trauma. Sommige mensen kunnen zo'n impactvolle gebeurtenis beter verwerken dan anderen. Pas als je een nare gebeurtenis niet kunt verwerken, ontstaat het (psycho)trauma.