Chloor is zeer reactief: het werkt oxiderend en corrosief. Inademen van chloordampen kan leiden tot bronchospasmen en inflammatie van de luchtwegen, gaande tot een bronchoconstrictie.
Het gebruik van chloor irriteert de luchtwegen. Dit is een van de eerste bekende gevaren van deze vaak gebruikte chemische stof. Chloor en zijn dampen kunnen hoesten, pijn op de borst, vochtophoping in de longen, laesies, astma, bronchitis en longontsteking veroorzaken.
Inademen. Bij eenmalig inademen van chloordamp met irritatie van de bovenste luchtwegen, tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest moet je onmiddellijk de plaats van het ongeval verlaten. Over het algemeen zullen de symptomen spontaan verdwijnen na enkele uren.
Inademen van chloor tast het luchtwegepitheel aan. De symptomen kunnen gaan van irritatie van de ogen, de neus en de keel, pijn ter hoogte van de bovenste luchtwegen bij ademen, hoesten, kortademigheid, misselijkheid en braken, tot zelfs zeer ernstige verschijnselen zoals cyanose, glottisoedeem en larynxspasmen.
Chloor is een sterk bijtend middel en kan schadelijk zijn bij inademing of contact met de huid. Het kan irritatie veroorzaken aan de luchtwegen, ogen en huid. Langdurige blootstelling aan chloor kan zelfs leiden tot ademhalingsproblemen en schadelijk zijn voor mensen met astma of allergieën.
Acute blootstelling aan chloorgas veroorzaakt in eerste instantie hoesten, irritatie van ogen en neus, tranenvloed en een branderig gevoel op de borst . Luchtwegvernauwing, niet-cardiogeen longoedeem, hemoptysis en bronchopneumonie kunnen optreden. Chloor irriteert de huid en kan brandende pijn, ontsteking en blaren veroorzaken.
Dit is gebleken uit onderzoek onder 1.270 mensen in Spanje. Mensen die regelmatig in zwembaden met chloorwater zwemmen of die veel onder de douche of in bad gaan kunnen zichzelf blootstellen aan een verhoogd risico op blaaskanker.
Gasvormig chloor is irriterend aan ogen en luchtwegen en kan brandwonden veroorzaken op de huid. Bij een concentratie van slechts 3,5 ppm is chloor al te herkennen aan de geur; chloor kan acuut dodelijk zijn bij 1000 ppm, maar langdurige blootstelling (40 uur per week) moet niet hoger zijn dan 0,5 ppm.
Symptomen van chloorallergie
Huidirritaties: jeuk, roodheid en uitslag, vaak op plekken die in direct contact komen met chloorwater. Oogirritaties: roodheid, jeuk en tranende ogen. Luchtwegproblemen: niezen, hoesten, kortademigheid en in ernstige gevallen astma-aanvallen.
Heeft iemand schadelijke gassen ingeademd? Dan zwellen de luchtwegen op en kunnen er brandwonden ontstaan. Ook kan iemand een heftige reactie krijgen. Lees hieronder wat je moet doen na het inademen van giftige stoffen.
Chloor kan de huid uitdrogen en irritatie veroorzaken, waardoor roodheid, jeuk en zelfs uitslag ontstaan. Daarnaast kunnen uw ogen geïrriteerd raken en rood worden na blootstelling aan te veel chloor. Ademhalingsproblemen kunnen ook optreden als gevolg van de dampen van chloor die vrijkomen uit het water.
Na verloop van tijd kan blootstelling aan stofdeeltjes leiden tot verminderde longfunctie. Door deze verminderde longcapaciteit kun je minder diep inademen. Stof in de longen kan gezondheidsproblemen verergeren bij mensen met allergieën of bestaande ademhalings- en hartproblemen.
Veel chemicaliën die thuis en op de werkplek worden gebruikt, kunnen longontsteking veroorzaken . Enkele veelvoorkomende gevaarlijke stoffen die worden ingeademd, zijn: Chloorgas (ingeademd via schoonmaakmiddelen zoals chloorbleekmiddel, tijdens industriële ongevallen of in de buurt van zwembaden) Graan- en kunstmeststof.
Een stoflong wordt meestal op dezelfde manier behandeld als COPD of longfibrose, met medicijnen, fysiotherapie en (voor rokers) stoppen met roken. In een later stadium kan extra zuurstof nodig zijn. Verder is stoppen van de blootstelling door middel van het dragen van maskers en beschermende kleding cruciaal.
Opgelet voor chloorgas
Het eenmalig inademen van chloorgas kan irritatie van de keel en luchtwegen veroorzaken.
Er bestaat geen specifieke behandeling. De eerste hulpmaatregelen bestaan uit het evacueren naar een plaats met frisse lucht en het slachtoffer laten rusten. Zo nodig kan zuurstof worden toegediend en een bronchodilatator worden gegeven (betamimeticum zoals salbutamol).
De inname van een kleine hoeveelheid huishoudelijk bleekwater is niet gevaarlijk. Het kan leiden tot milde symptomen van misselijkheid, braken en buikpijn. U moet water drinken (één glas) om het bleekwater te verdunnen en zo de irriterende werking te verminderen.
Er is gerapporteerd dat een concentratie van 34 tot 51 ppm dodelijk kan zijn binnen 1 tot 1,5 uur [Freitag 1941], terwijl 14 tot 21 ppm gevaarlijk kan zijn binnen 0,5 tot 1 uur [NPIRI 1983].
Open ramen en deuren om giftige gassen en dampen te laten ontsnappen. Breng het slachtoffer onmiddellijk naar buiten in de frisse lucht. Verlicht de druk op het lichaam door de stropdassen los te maken en strakke kleding uit te trekken. Vermijd het aansteken van lucifers of het gebruiken van een aansteker, omdat sommige gassen ontvlambaar zijn.
De voornaamste symptomen zijn bewustzijnsvermindering en ademhalingsstoornissen. Iedere bewusteloze persoon kan dus een slachtoffer van vergiftiging zijn. De andere tekenen kunnen zeer wisselend zijn, afhankelijk van het product. De polsslag kan snel, traag of onregelmatig zijn.
Wat moet ik doen als ik rook heb ingeademd? Je hoeft niets te doen. Door de rook kun je last hebben van je keel, tranende ogen, hoofdpijn en hoesten.
Wat is chloor en wat doet chloor met je lichaam? Chloor is goed voor een normale maagfunctie.Het speelt een rol bij de spijsvertering in de maag en is nodig voor de productie van maagzuur.
Chloor doodt algen & bacteriën en neutraliseert oliën. Met de chloorshock breng je het chloorniveau in je zwembad snel op peil.
Chloor is een uiterst milieubelastende stof. Gebruik van chloorbleekmiddelen vormt bovendien een ernstige belasting voor de ademhalingswegen. In combinatie met andere schoonmaakmiddelen kan het giftige chloorgas gevormd worden. Dit is een bijtend gas dat onmiddellijk op de ademhaling slaat.