Na drie miskramen is de kans op herhaling 35 procent. Er is dus nog altijd een grote kans dat een volgende zwangerschap wél goed afloopt. Uw arts zal in het geval van onverklaarde herhaalde miskraam met u bespreken wat uw kans is dat een volgende zwangerschap wél goed afloopt.
De gynaecoloog bespreekt na drie miskramen onderzoek naar de oorzaak. Chromosoomonderzoek van de ouders kan al na twee miskramen worden voorgesteld. Het onderzoek bestaat over het algemeen uit bloedonderzoek en echoscopisch onderzoek van de baarmoeder en de eierstokken.
Van alle zwangerschappen eindigt ten minste één op de tien in een miskraam. Waarschijnlijk ligt het werkelijke percentage hoger, zo rond de 15%. Als u één miskraam hebt meegemaakt, is de kans op herhaling in een volgende zwangerschap niet of nauwelijks verhoogd.
Sommige vrouwen hebben bijvoorbeeld drie of meer miskramen voordat zij een gezond kind krijgen. Andere vrouwen hebben tussen normale zwangerschappen door verschillende miskramen. Ongeveer 1 tot 3% van alle vrouwen die zwanger worden, krijgt te maken met herhaalde miskramen.
Minstens 1 op de 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam. Waarschijnlijk komt het zelfs nog vaker voor: zo rond de 15%. Na twee miskramen heb je ongeveer 25% kans dat het nog een keer gebeurt. Na drie miskramen is de kans ongeveer 35%.
Als je die meetelt, wordt wel gezegd dat zelfs de helft van alle zwangerschappen eindigt in een miskraam. Als je één miskraam hebt meegemaakt is de kans op herhaling in een volgende zwangerschap niet of nauwelijks verhoogd, maar na twee miskramen is de kans ongeveer 25%, en na drie miskramen is dit ongeveer 35%.
Je kunt een miskraam niet voorkomen of tegenhouden. Ook niet door rustig aan te doen of door medicijnen. Helaas gebeurt het; zonder dat je daar iets aan kunt veranderen. Van vrijen, fietsen of bijvoorbeeld paardrijden, kun je geen miskraam krijgen.
Een miskraam ontstaat niet door lichamelijke inspanning. Zo kan een valpartij, vrijpartij of stress geen miskraam veroorzaken. De oorzaak is meestal een chromosoomafwijking die bij de bevruchting is ontstaan. Het vruchtje is niet in orde en het lichaam stoot het zelf af.
Conclusie. Onderzoekers vinden een verminderde spermakwaliteit bij mannen van wie de partner meermaals een miskraam kreeg. Of dit echter de oorzaak is van de herhaalde miskramen, werd met dit onderzoek niet duidelijk. Er is meer en grootschaliger onderzoek nodig.
Het bloedverlies kan na een miskraam twee tot vier weken aanhouden. Op deze manier kan je dus alweer zwanger worden in de eerste maand na het stoppen van het bloeden na een miskraam, afhankelijk van wanneer je eisprong plaatsvindt. De eerste menstruatie na een miskraam kan heftiger zijn dan normaal.
Na een miskraam herstelt het lichaam zich meestal binnen 6 weken. Je kunt je een tijdje moe en lusteloos voelen. Dit komt ook doordat de hormoonspiegel weer verandert. De eerste 1-2 weken kun je nog wat bloedverlies en bruinige afscheiding hebben.
(Dus liever geen dingen zeggen zoals: 'Je bent nog jong, je hebt nog zoveel kansen'; 'Wees blij dat je al ene gezond kind hebt'; 'Het is pas 1 miskraam, mij tante had er wel 5'.) Mocht je zelf zwanger zijn, meld dit dan persoonlijk. Hoe pijnlijk het ook kan zijn om dit te vertellen, zorg dat ze het niet via via hoort.
De meeste miskramen vinden plaats tussen 8 en 13 weken zwangerschap. Een miskraam komt best vaak voor, gemiddeld 1 op de 5 vrouwen maakt dit wel eens mee.
Meestal begint een miskraam met bloedverlies en buikpijn. De bloeding kan binnen enkele uren tot dagen erger worden en kortdurend (een tot vier uur) hevig zijn. Je verliest daarbij ook stolsels en stukjes weefsel (baarmoederslijmvlies). Kort voordat je het vruchtje verliest, kan de bloeding heftig zijn.
Je kunt het vruchtje in een potje met water doen. Begraven kan ook als je dat wilt. Je hoeft het vruchtje niet mee te nemen naar de verloskundige, huisarts of het ziekenhuis. Het hoeft niet onderzocht te worden.
Oorzaak miskraam
De oorzaak van een miskraam is bijna altijd een afwijking in de chromosomen die toevallig is ontstaan bij de bevruchting van de eicel. Dit leidt tot een stoornis in de aanleg van de zwangerschap waardoor de zwangerschap niet verder kan groeien en wordt afgestoten.
Verschillende studies wezen ook uit dat het doorslikken van sperma tot minder zwangerschapsvergiftiging kan leiden. Bij een groep van vrouwen die twee miskramen hadden gehad, bleek dat maar een kwart van hen het zaad doorslikte, terwijl dat bij een groep zonder die problemen de helft was.
Tot de 7e of 8e maand van je zwangerschap bestaat er geen gevaar dat sperma een infectie bij je baby kan veroorzaken. Je baby zit in het vruchtvlies en daardoor kunnen zaadcellen en bacteriën je baby niet bereiken.
Een miskraam wordt vaak veroorzaakt door een afwijking van het vruchtje. De vrucht heeft vaak een chromosoom te veel of te weinig. Dit leidt tot een stoornis in de aanleg van de zwangerschap waardoor de vrucht niet verder kan groeien en wordt afgestoten.
Door de meeste wetenschappers en artsen wordt aangenomen dat kortdurende stress geen negatieve invloed heeft op jouw gezondheid en die van je ongeboren baby. Langdurige of heel hevige stress is wel ongezond. Dit kan gevaarlijk zijn voor jou of je baby en zorgen voor verschillende gezondheidsklachten.
De oorzaak van een vroege miskraam is bijna altijd een aanlegstoornis. Dit betekent dat het vruchtje niet in orde is. De natuur vindt als het ware een logische oplossing: het vruchtje groeit niet verder en het lichaam stoot het af. Bij een zwangerschap is er een vruchtzakje en een embryo.
Ongeveer 40% van de bevruchte eicellen komt niet tot innesteling. En na innesteling zal in zo'n 10 % van de gevallen alsnog een miskraam optreden. Hierbij stopt het vruchtje met groeien en stopt het hartje met kloppen. Vaak brengt dit krampen op gang, waardoor het vruchtje en de moederkoek naar buiten komen.
Van alle vrouwen maakt zeker 11 procent minimaal één miskraam mee; 2 procent overkomt het twee keer en 1 procent zelfs drie keer of vaker. De onderzoekers vermoeden dat de werkelijke aantallen veel hoger liggen, omdat lang niet alle miskramen worden geregistreerd.
Wachten tot de termijnecho
De meeste mensen wachten tot na de termijnecho die plaats vindt in de 12e week van de zwangerschap, omdat dan de kans op een miskraam kleiner is. 80% van de miskramen gebeurt namelijk in de eerste 3 maanden van de zwangerschap.
Zien we een kloppend hartje en een goed ontwikkeld embryo dan daalt de kans op een miskraam van 10% naar ca. 1-3%.