In 1954 brak de Algerijnse Oorlog uit en in 1956 werden Marokko en Tunesië onafhankelijk. Koning Hassan II van Marokko en Habib Bourguiba in Tunesië kwamen aan de macht. Algerije werd in 1962 onafhankelijk.
Geschiedenis van de betrekkingen
In 1961 is hij gestorven, een jaar voordat Algerije soeverein geworden is. Marokko is onafhankelijk geworden in 1956 en Algerije in 1962. De zoon en opvolger van koning Mohammed, koning Hassan II, claimde Algerijns grondgebied.
Op 24 augustus 2021 verbrak Algerije de banden met Marokko. Marokko werd ervan beschuldigd de separatistische beweging voor zelfbeschikking van Kabylië te steunen. Naar verluidt zou dit een vergelding zijn voor de historische steun van Algerije aan de onafhankelijkheid van de Sahrawi Republiek in de Westelijke Sahara.
De berbers, die zich Amazigh (betekent 'vrije man') noemen, zijn de oorspronkelijke bewoners van Marokko. De Marokkaanse Arabieren stammen af van de Arabische veroveraars die in de zevende eeuw voor het eerst Marokko binnenkwamen en van de Arabische moslims die in de vijftiende eeuw uit Spanje werden verdreven.
De Zandoorlog (Arabisch حرب الرمال ḥarb ar-rimāl) was een oorlog tussen Marokko en Algerije, die plaatsvond in oktober 1963. *Het sluiten van de grens ten zuiden van Marokko en Algerije. *Marokko heeft zijn voornemens om Béchar en Tindouf te controleren na OAU-bemiddeling opgegeven.
Het was een kolonie en van 1958 tot 1975 een overzeese provincie van Spanje. De soevereiniteit over het gebied wordt betwist: zowel Marokko als de Sahrawi Arabische Democratische Republiek (SADR) maken er aanspraak op. Het grootste gedeelte wordt door Marokko bestuurd.
Voor het grensgebied tussen Marokko en Algerije geldt kleurcode oranje. De landsgrenzen tussen Marokko en Algerije zijn sinds 1994 gesloten.
De vroegst bekende onafhankelijke Marokkaanse staat was het Berberse koninkrijk Mauretanië , onder koning Baga. Dit oude koninkrijk (niet te verwarren met de moderne staat Mauretanië) floreerde rond 225 v.Chr. of eerder. Mauretanië werd een cliëntkoninkrijk van het Romeinse Rijk in 33 v.Chr.
De islam werd voor het eerst in 680 naar Marokko gebracht door de Arabische Omajjaden onder leiding van Uqba ibn Nafi. Hij reed op zijn paard de Atlantische Oceaan in en zei dat dat het enige was dat hem ervan weerhield om meer te veroveren. Hij noemde Marokko Al-Magreb al-Aqsa (wat het meest westelijke punt betekent).
Arabieren zijn dus mensen die historisch gezien een link hebben met het Arabisch schiereiland. Arabieren zijn de van oorsprong nomadische Semitische inwoners die, volgens de islamitische traditie, afstammen van de aartsvader Abraham, en die Arabisch als hun hoofdtaal hebben.
Arabisch is de nationale taal maar de Amazigh (ongeveer een vijfde van de bevolking) spreken ook Tamazight. In het zakendoen is de spreektaal tijdens vergaderingen meestal Frans of Arabisch. 99% van de Algerijnse bevolking zijn soennitische moslims.
Marokko werd vanaf 1912 een protectoraat van Frankrijk, en het zuidelijke deel van het land kwamen onder Spaanse 'bescherming' te staan. De Spanjaarden hadden ook de noordkust van het land al in handen. Formeel bleef het land onafhankelijk, maar in de praktijk maakten de Fransen en Spanjaarden de dienst uit.
Toen Algerije in de jaren negentig in een burgeroorlog terechtkwam, verslechterden de betrekkingen opnieuw. In 1994 sloot Algerije de grens. De betrekkingen ontdooiden enigszins toen er begin jaren 2000 vrede in Algerije kwam, maar de grens is nog steeds gesloten.
Algerije is een voormalige kolonie van Frankrijk, dat controle over het gebied verwierf in het midden van de 19e eeuw. Het land heette toen Frans-Algerije. Daarvoor behoorde het noordelijke deel van Algerije toe aan het Ottomaanse Rijk.
Naast de economisch belangrijke fosfaatmijnen heeft Marokko de grootste zilvermarkt van Afrika. De kern van industriële activiteiten van het land is Casablanca, de economische hoofdstad. Tanger profileert zich dankzij investeringen steeds meer als de industriële hoofdstad van het noorden.
Berbers (Amazigh): Berberse talen, ook bekend als Amazigh-talen, hebben sinds 2011 de status van officiële taal gekregen naast het Arabisch.
De Berberse Almoraviden verenigden in de 11e eeuw voor het eerst het huidige Marokko en zij stichtten de beroemde hoofdstad Marrakesh. Onder hun bewind zou het land voor het eerst bekend komen te staan als Marokko. Bekende Berberse dynastieën waren de Almohaden (1147-1269) en de Meriniden (1215-1465).
Meer dan 98 procent van de bevolking in Marokko is moslim, bijna alle tradities en ceremonies bij geboortes, huwelijken, begrafenissen en andere sociale gebeurtenissen zijn geënt op islamitische gewoonten. De overige twee procent zijn christenen (afstammelingen van voormalige Europese kolonialisten) en joden.
In de Klassieke Oudheid kreeg Marokko te maken met golven van indringers, waaronder Feniciërs, Carthagers, Romeinen, Vandalen en Byzantijnen . Met de komst van de Islam ontstonden er in Marokko echter onafhankelijke staten die machtige indringers op afstand konden houden.
Pas een paar maanden geleden gingen de grenzen tussen Algerije en Marokko open en kwam er iets meer Algerijnse belangstelling voor de buitenwereld. Na de onafhankelijkheid in 1962 (van Frankrijk) voerde het land een sterk afgesloten beleid om zo in eigen beheer en op eigen kracht het land weer op te bouwen.
De geschreven geschiedenis van Marokko begint met de kolonisatie van de Marokkaanse kust door de Feniciërs tussen de 8e en 6e eeuw v.Chr., hoewel het gebied daarvoor al zo'n tweeduizend jaar werd bewoond door inheemse Berbers .
Van de 34 miljoen mensen die in Marokko leven, is het grootste deel van Berberse afkomst. De Berbers zijn oorspronkelijk nomaden die lang geleden door Noord-Afrika trokken. Later komen er ook Arabieren naar Marokko. De Berbers en de Arabieren zijn tegenwoordig de grootste bevolkingsgroepen in het land.
Op 5 juli 1962 verovert Algerije na 132 jaar Franse kolonisatie eindelijk de onafhankelijkheid.
Reizigers hebben een visum nodig om Algerije te bezoeken voor zaken of toerisme . Een papieren visum of een visum van de ambassade is het enige visum dat beschikbaar is voor reizigers die Algerije bezoeken. Het visum is meestal een stempel of sticker die aan het paspoort wordt toegevoegd.
Ruim zeventig procent van de Marokkaanse bevolking identificeert zich als Arabier.Zij spreken het Marokkaanse dialect van het Arabisch en leven met de Arabische cultuur. De overige dertig procent zijn niet-gearabiseerde Berbers, die cultureel gezien Berbers zijn en vaak naast het Arabisch nog een Berbertaal spreken.