Nu, wat is een goede
Als het gaat om co-sleeping, moeten ouders en hun baby's een kamer delen, maar geen bed, volgens de nieuwe AAP-richtlijnen. De AAP raadt aan dat baby's tot ze zes maanden oud zijn, "in de kamer van de ouders, dicht bij het bed van de ouders, maar op een apart oppervlak dat is ontworpen voor baby's" moeten slapen (d.w.z. een wieg).
Het is aan te raden om baby's in de kamer van de ouders te laten slapen, dicht bij het bed van de ouders, maar op een apart oppervlak dat speciaal voor baby's is ontworpen. Idealiter gedurende het eerste levensjaar, maar in ieder geval gedurende de eerste zes maanden .
Een ledikant is geschikt tot je kindje ongeveer 2,5 jaar oud is. Ook een wieg is een veilige slaapplek voor je baby, maar alleen de eerste 3 tot 6 maanden. Hierna wordt je kleine beweeglijker en kan tijdens het omrollen tegen de vaak dichte zijkant terecht komen.Dit zou verstikkingsgevaar kunnen veroorzaken.
Hoelang kan je de co-sleeper gebruiken? Een co-sleeper is vaak te gebruiken tot 6 maanden. Vanaf die tijd kan je baby te groot worden voor de co-sleeper. Na 6 maanden zou je kunnen overwegen om de co sleeper functie te veranderen in babywiegje, dus met beide zijkanten dicht.
Hoewel Europa cosleepers aan het bed test en goedkeurt tot het eerste jaar van de baby, moeten de Verenigde Staten hun test- en goedkeuringsprocedures nog uitbreiden tot na de leeftijd van vijf maanden. Deskundigen zijn het er echter over eens dat dicht bij je baby slapen nog steeds de beste praktijk is tot het eerste jaar van hun leven .
Co-sleeping kan voor je baby erg goed zijn. Het geeft je baby een veilig gevoel dat je dichtbij bent.Dat bevordert het gevoel van veilige hechting, wat weer erg goed is voor de ontwikkeling van de hersenen. Hechting heeft grote invloed ontwikkeling van de emotionele, sociale en cognitieve hersenen.
Je kindje kan direct vanaf de geboorte in een ledikant slapen tot ongeveer zo'n 3 jaar. Je kunt er dus voor kiezen om de stap 'wieg' over te slaan en je kindje direct vanaf de geboorte in het ledikant te laten slapen. Toch wordt er in praktijk vaak eerst voor wieg gekozen én later voor een ledikant.
Het kan variëren van onbekendheid met de ruimte tot het anticiperen op de komst van slaap en in plaats daarvan bij jou willen blijven (FOMO-baby's!). Tot slot hebben ze geleerd dat als ze in hun bedje huilen, er iets anders gebeurt wat wenselijker voor ze is.
Totdat je baby 6 maanden oud is, is het niet veilig om hem bij jou in bed te laten slapen. Er zijn factoren aanwezig die voor een adembelemmering kunnen zorgen, zoals dekbedden, grote kussens en spleten tussen twee matrassen. Bovendien is het vaak te warm, omdat jij (en je partner) ook in het bed liggen.
Nadat uw baby 12 maanden oud is, zegt de American Academy of Pediatrics dat het veilig is om te slapen met een knuffel of deken. Vóór de eerste verjaardag van uw baby raadt de AAP aan om de slaapomgeving vrij te houden van los beddengoed, dekens, knuffels, troostobjecten en kussens.
Hoewel wiegendood op elk moment in het eerste levensjaar van een baby kan optreden, vinden de meeste sterfgevallen door wiegendood plaats bij baby's tussen de 1 en 4 maanden oud .
Peuters en kleine kinderen hebben echter een beperkte kracht opgebouwd in hun lichaam in vergelijking met hoeveel ze wegen. Dit betekent dat ze in veel gevallen te ver wegzakken in een traagschuimmatras en vast komen te zitten in de ruimte tussen hun lichaam en de matras .
Rond de leeftijd van één jaar kunnen de meeste baby's voorwerpen van hun gezicht afhouden en is de kans op wiegendood kleiner. Dit maakt het veiliger om een knuffeldier in hun bedje te leggen.
De AAP raadt af om losse dekens in de wieg van uw kind te gebruiken voor het eerste jaar . Met dit in gedachten, hebben veel ouders de neiging om slaapzakken te gebruiken tot ten minste de eerste verjaardag van hun kind en sommigen gebruiken het tot ver in de peutertijd.
Je baby slaapt het veiligst in zijn eigen wieg of bedje. Een veilig babybedje moet lucht doorlaten, daarom hebben de meeste bedjes spijlen. De ruimte tussen de spijlen moeten tussen de 4,5 en 6,5 centimeter zijn.
Het is belangrijk dat uw baby de kans krijgt te wennen aan de nieuwe omgeving en groei laat zien. Daarom adviseren we om de eerste week thuis nog niet naar buiten te gaan. Als u met uw baby naar buiten gaat, kleedt uw baby dan net zo warm of koel aan als u zichzelf aankleedt.
Wiegjes worden vaak ver van het bed van de ouders geplaatst, waardoor het lastiger is om de ademhaling, positie en het algemene welzijn van de baby 's nachts in de gaten te houden . Wiegjes zijn echter veilig voor baby's van 0 tot 4 maanden, zolang ze hun lichaam niet te hoog draaien of duwen, wat problemen kan veroorzaken.
V: Wanneer moet mijn baby een ledikant gebruiken? A: Uw baby kan vanaf het begin een ledikant gebruiken. Veel ouders geven er echter de voorkeur aan om een kleinere slaapplek te gebruiken, zoals een wieg of speelplaats tijdens de eerste paar maanden van het leven.
Vanaf ongeveer 4 tot 6 maanden kan je baby wennen aan zijn of haar eigen kamer. Laat de baby tot de leeftijd van 4 maanden het liefst niet bij je in bed slapen.
Baby's kunnen om verschillende redenen moeite hebben met slapen in een ledikant. Bijvoorbeeld, tandjes krijgen, ziekte, oververmoeid zijn of nog niet klaar zijn voor de overgang naar een ledikant kan een uitdaging zijn. Hoewel elke baby uniek is, zullen de meeste baby's na verloop van tijd vanzelf een gezond slaappatroon ontwikkelen.
Ons advies. Onderzoek heeft uitgewezen dat de veiligste plek voor een baby een eigen wieg of ledikantje vlak naast het ouderlijk bed is. Kies je voor nog meer nabijheid dan is een co-sleeper de beste oplossing.
Co-sleeping helpt om de verstoring van de slaap voor zowel moeder als baby te minimaliseren . Borstvoeding en co-sleeping ondersteunen elkaar wederzijds. Co-sleeping is handig voor nachtvoedingen, daarom kiezen ouders ervoor om het te doen.
Op samen slapen ligt soms een taboe. Dat taboe is eigenlijk niet nodig. Biologisch gezien is samen slapen met je kind heel logisch, zoogdieren leggen hun kinderen niet apart, omdat de kinderen afhankelijk zijn van hun ouders voor voeding en veiligheid.