Je kind is op deze leeftijd sterk op jou, de volwassene gericht en zoekt op verschillende manieren contact. Hij ontdekt dat hij een mening kan hebben en uit dat in dit geval door te schreeuwen. Daarmee laat hij merken dat hij het ergens niet mee eens is en/of aandacht wil.
Huilen en schreeuwen
Wees consequent en geef niet alsnog toe, want op die manier leren kinderen dat je door te huilen en te schreeuwen je zin krijgt. Ze gaan het dan dus juist vaker doen. Ga vooral zelf niet terugschreeuwen, maar probeer rust uit te stralen.
Alle peuters zijn wel eens boos of opstandig. Dat komt bijvoorbeeld tot uiting door schreeuwen, schelden, slaan, bijten of wegrennen. Dit gedrag komt omdat je kind aan het oefenen is met zelfstandiger worden. Je kind merkt dat het makkelijk van jou kan weggaan en probeert uit hoe ver het over grenzen kan gaan.
Driftbuien bij peuters en kinderen zijn normaal in hun ontwikkeling. Deze schreeuwende, schoppende, huilende buien zijn onderdeel van de normale ontwikkeling en stellen onze kinderen in staat om hun ongenoegen en/of frustratie over een gebeurtenis of reactie te uiten, meestal wanneer ze hun zin niet krijgen of iets wat ze willen.
Blijf rustig
Praat rustig tegen hem en vraag je peuter hetzelfde te doen. Vraag hem om te praten met een rustige stem zodat je hem kunt verstaan, kunt begrijpen wat hij bedoelt en wat hij probeert duidelijk te maken.
Soms moet je troost bieden. Als je kind moe of hongerig is, is het tijd voor een dutje of een tussendoortje. Andere keren is het beter om een uitbarsting te negeren of je kind af te leiden met een nieuwe activiteit . Als er een driftbui is om de aandacht van de ouders te trekken, is een van de beste manieren om dit gedrag te verminderen, het te negeren.
Afleiden helpt het beste. In dit geval uit je kind zich en dat kun je sowieso beter niet corrigeren. Bovendien wil je het feit dát zij enthousiast is niet corrigeren. Laten gaan kan en mag, zolang je kind zich er goed bij voelt.
Als uw baby luide, schreeuwerige geluiden maakt (de meeste baby's beginnen hiermee tussen de 6 ½ en 8 maanden), weet dan dat dit volkomen normaal is. Professionals op het gebied van kinderontwikkeling noemen dit zelfs een belangrijke cognitieve fase: uw baby leert dat hij een stem heeft en dat volwassenen daarop zullen reageren .
Zeg rustig maar duidelijk: “nee, mama wil niet dat je schreeuwt. Ik krijg pijn aan mijn oren” (en hou je handen dan ook op je oren). Hem uit de situatie halen is goed. Verplaats hem dan wel naar een plek waar je hem in de gaten kan houden.
Kinderen gillen en schreeuwen vaak wanneer ze in een groep samen zijn. Dit doen ze om aandacht te vragen. Een kind denkt: als ik zo hard mogelijk praat of gil dan word ik gehoord. En omdat kinderstemmen vaak hoger zijn dan die van volwassenen, lijkt het alsof ze meer lawaai maken.
Doordat hij bang is om de volle laag te krijgen, zal hij dingen stiekem doen en jokken. Uit meerdere studies blijkt dat kinderen waartegen regelmatig geschreeuwd is, op latere leeftijd agressief en defensief reageren. Ook hebben ze meer kans op een depressie en concentratiestoornissen.
Er zijn veel verschillende redenen waarom kinderen schreeuwen, maar je kunt meestal wel achterhalen wat de bron is. Jongere kinderen schreeuwen als ze overweldigd worden door emoties, zelfs om dingen die voor een volwassene klein lijken. Kinderen schreeuwen als ze een driftbui hebben, als ze aandacht willen of als ze hun zin willen krijgen.
Schreeuwen kan voortkomen uit sensorische problemen of sensorische overbelasting . Ze kan schreeuwen van nood, of het kan nu een aangeleerd gedrag zijn omdat ze succesvol is in het trekken van aandacht voor haar ongepaste gedrag.
Veel kinderen hebben het schreeuwen nodig (zo lijkt) om zichzelf te manifesteren en te laten zien dat ze er zijn. Het kan een vorm van aandacht trekken zijn vanuit een falend zelfbeeld. Sommigen schreeuwen ook om andere tekortkomingen te compenseren.
Een parentale burn-out is een toestand van fysieke, emotionele en mentale uitputting die wordt veroorzaakt door de constante stress van het ouderschap. Niet te verwarren met normale ouderlijke stress, die vaak tijdelijk is.
Ga niet meteen naar uw kind toe als het huilt, wacht 5 minuten. Zorg dat u zelf rustig en ontspannen bent, uw kind voelt uw stemming haarfijn aan; • Luister goed naar het huilen, hoe het klinkt, of er pauzes vallen en of deze langer duren.
Daarnaast zijn peuters van 2 jaar meestal heel zelfverzekerd en hebben al snel het idee dat ze iets wel kunnen, en ze willen ook oefenen, proberen en leren. Alleen lukt het vaak toch nog net niet, wat óók weer voor veel frustratie kan zorgen en dus uitingen als schreeuwen en gillen in de hand kan werken.
Probeer de rug van je baby stevig en ritmisch te strelen, houd hem/haar tegen je aan of leg hem/haar met het gezicht naar beneden op je schoot.Kleed je baby uit en masseer hem/haar zachtjes en stevig . Gebruik geen oliën of lotions totdat je baby minstens een maand oud is. Praat er zachtjes over en zorg dat de kamer warm genoeg is.
Vaak herken je of je baby overprikkeld is: hij valt moeilijk in slaap of wordt juist van elk geluid wakker.Is schrikachtig, extreem alert of huilerig.
Smarius heeft in haar onderzoek gevonden dat schreeuwen tegen baby's, begeleid door een boze gezichtsuitdrukking, negatieve gevolgen heeft: Baby's van moeders die twee keer of vaker boos tegen ze geschreeuwd hebben toen ze huilden, bleken op hun vijfde of zesde een hogere bloeddruk te hebben dan baby's van moeders die ...
Het kan je trommelvliezen doen barsten, maar dat is normaal! Baby's spelen gewoon met hun stem . Ze beseffen dat ze er een hebben en ze zetten hem op vol volume. Dit patroon zal uiteindelijk verdwijnen, dus reageer in de tussentijd gewoon met een normale stem en ga door met het gesprek.
Als je met je kinderen praat, zorg dan dat je dicht bij ze in de buurt bent.Praat rustig en duidelijk. Zo zullen ze beter naar je luisteren en eerder meewerken. Door je eigen emotionele reacties te reguleren, geef je kinderen ook het goede voorbeeld.
Woede-uitbarstingen zijn een teken van onbehagen bij je kind: je kind voelt zich niet goed. Dit onveilige en onaangename gevoel kan door uiteenlopende redenen zijn ontstaan: o.a. angst, onzekerheid, frustratie, overprikkeling, verdriet, negatieve emoties van anderen of door het gemis van anderen.
Ga dan met je kind naar een rustige en veilige plek en vertel rustig en duidelijk: 'Dit mag echt niet, ik blijf hier en jij blijft daar zitten totdat je weer rustig bent. ' Blijf erbij, maar reageer niet op het gedrag. Blijf herhalen wat je gezegd hebt totdat je kind rustiger is.