Boosheid bij jongens uit zich vaak in schreeuwen, slaan, schoppen, bijten of vechten. Het is begrijpelijk dat je als ouder of leerkracht boos of geschokt reageert op zo'n explosie, maar dit boosheidsgedrag is het gevolg van iets.Dat 'iets', dat wil je duidelijk krijgen.
Kinderen gillen en schreeuwen vaak wanneer ze in een groep samen zijn. En de hoeveelheid audio verschilt ook per kind. Veel kinderen hebben het schreeuwen nodig (zo lijkt) om zichzelf te manifesteren en te laten zien dat ze er zijn.
Alle peuters zijn wel eens boos of opstandig. Dat komt bijvoorbeeld tot uiting door schreeuwen, schelden, slaan, bijten of wegrennen. Dit gedrag komt omdat je kind aan het oefenen is met zelfstandiger worden. Je kind merkt dat het makkelijk van jou kan weggaan en probeert uit hoe ver het over grenzen kan gaan.
Huilen en schreeuwen
Wees consequent en geef niet alsnog toe, want op die manier leren kinderen dat je door te huilen en te schreeuwen je zin krijgt. Ze gaan het dan dus juist vaker doen. Ga vooral zelf niet terugschreeuwen, maar probeer rust uit te stralen.
Ze kunnen huilen, zeuren, schreeuwen of schreeuwen als ze zich in een stressvolle situatie bevinden of sterke gevoelens hebben . Zelfs als uw kind sterke taalvaardigheden heeft, kan het zijn dat ze niet in staat zijn om uit te drukken hoe ze zich voelen als ze getriggerd worden. Schreeuwen en huilen is misschien de enige manier waarop ze hun intense gevoelens kunnen uiten.
Er zijn veel verschillende redenen waarom kinderen schreeuwen, maar je kunt meestal wel achterhalen wat de bron is. Jongere kinderen schreeuwen als ze overweldigd worden door emoties, zelfs om dingen die voor een volwassene klein lijken. Kinderen schreeuwen als ze een driftbui hebben, als ze aandacht willen of als ze hun zin willen krijgen.
Kinderen gillen en schreeuwen vaak wanneer ze in een groep samen zijn. Dit doen ze om aandacht te vragen. Een kind denkt: als ik zo hard mogelijk praat of gil dan word ik gehoord. En omdat kinderstemmen vaak hoger zijn dan die van volwassenen, lijkt het alsof ze meer lawaai maken.
De meeste kinderen hebben een set gedragingen in hun gereedschapskist om te krijgen wat ze willen. Zo leren ze om door de wereld te navigeren. Op jonge leeftijd realiseren ze zich dat gedragingen als zeuren, huilen... schreeuwen uit volle borst hen vaak geven wat ze willen.
Geestelijk geweld
Alle vormen van geweld tegen een kind zijn kindermishandeling. En er is nog een vorm van geweld die ook schadelijk is voor kinderen. Als je ouders elkaar slaan, elkaar uitschelden of gemene dingen naar elkaar schreeuwen, en jij bent daar bij, dan is dat ook kindermishandeling.
Het is belangrijk om duidelijk en direct te zijn over wat u wilt. En dat geldt ook voor het gebruiken van de naam van uw kind bij het geven van instructies . Dit trekt de aandacht van uw kind en maakt uw boodschap persoonlijker. Dit kan vooral handig zijn voor kinderen die moeite hebben met luisterbegrip.
Laat zien hoe jij je emoties beheerst
Als jij schreeuwt, leert je kind om te schreeuwen. Als jij rustig praat, leert je kind dat ook. Je hoeft je emoties niet weg te stoppen. Het is juist goed om je kind je emoties te laten zien, en vervolgens te laten zien hoe je jouw emoties reguleert.
Doordat hij bang is om de volle laag te krijgen, zal hij dingen stiekem doen en jokken. Uit meerdere studies blijkt dat kinderen waartegen regelmatig geschreeuwd is, op latere leeftijd agressief en defensief reageren. Ook hebben ze meer kans op een depressie en concentratiestoornissen.
Temperamentvolle kinderen zijn vaak beweeglijker, extraverter, reageren intenser op prikkels en hebben meer moeite om zich aan te passen aan nieuwe situaties.
Door rustig te blijven geef je het kind/ de volwassene de ruimte om boos te zijn. Toon begrip en heel veel geduld. Bedenk elke keer weer dat het kind jou niet bewust dwars zit, maar dat het niet weet hoe het zich anders kan uiten. Je kan jezelf rustig houden of maken door je even op iets heel anders te concentreren.
Zeg rustig maar duidelijk: “nee, mama wil niet dat je schreeuwt. Ik krijg pijn aan mijn oren” (en hou je handen dan ook op je oren). Hem uit de situatie halen is goed. Verplaats hem dan wel naar een plek waar je hem in de gaten kan houden.
Volgens Bos leren we het kinderen zelf aan om te roepen naar hun moeder. “Zij is vaak de eerste bij wie een kind in de armen ligt en degene die hen voedt.Vanaf de geboorte is de moeder doorgaans meer betrokken bij de baby dan de vader.
Boosheid is voor velen een bekende emotie. We ervaren deze emotie bijvoorbeeld wanneer we onrechtvaardig behandeld, bedrogen of beledigd worden en uiten boosheid door te slaan, schoppen en schreeuwen.
Driftbuien bij peuters en kinderen zijn normaal in hun ontwikkeling. Deze schreeuwende, schoppende, huilende buien zijn onderdeel van de normale ontwikkeling en stellen onze kinderen in staat om hun ongenoegen en/of frustratie over een gebeurtenis of reactie te uiten, meestal wanneer ze hun zin niet krijgen of iets wat ze willen.
Veel kinderen hebben het schreeuwen nodig (zo lijkt) om zichzelf te manifesteren en te laten zien dat ze er zijn. Het kan een vorm van aandacht trekken zijn vanuit een falend zelfbeeld. Sommigen schreeuwen ook om andere tekortkomingen te compenseren.
Ze schreeuwen misschien van vreugde, maar vaker is het vanwege woede of frustratie . Als ze iets willen wat ze niet kunnen krijgen, betekent hun geschreeuw: "Ik wil mijn zin – geef het me nu!" Soms is dit geschreeuw de voorbode van een volwaardige driftbui, dus als je het vroeg kunt sussen, kan het je later hoofdpijn besparen.
Uw zoon huilt misschien omdat hij last heeft van angst of depressie . Kinderen die zonder reden lijken te huilen, hebben moeite om met grote gevoelens om te gaan zonder overweldigd te raken.
Als oudere kinderen vaak driftbuien hebben, is het vaak moeilijk om emoties te beheersen . Ze kunnen moeite hebben met zelfbeheersing en daardoor moeite hebben om te kalmeren als ze overstuur zijn. Stress en angst kunnen ook een rol spelen.
Regressie kan variëren, maar over het algemeen is het handelen op een jongere of behoeftigere manier. U ziet mogelijk meer driftbuien, moeite met slapen of eten of terugvallen op meer onvolwassen manieren van praten.