Een van de meest voorkomende oorzaken is chloor. Wanneer uw water een hoog chloorgehalte heeft, kan het deze kenmerkende bleekmiddel- of chloorgeur veroorzaken. De gehaltes aan chloor in uw drinkwater zijn niet schadelijk, maar ze kunnen wel onaangenaam ruiken en smaken.
Chloor in kraanwater
In het verleden werd er chloor aan ons water toegevoegd. Chloor is een zeer effectief middel om bacteriën te doden, maar geeft een duidelijke smaak aan het water. Tegenwoordig is het toevoegen van chloor verboden en worden er andere, niet schadelijke stoffen gebruikt om water te zuiveren.
Ja, 15 minuten kokend water is een manier om al het chloor uit kraanwater te verwijderen. Bij kamertemperatuur weegt chloorgas minder dan lucht en verdampt het van nature zonder te koken. Door water aan de kook te brengen, wordt het chloorverwijderingsproces versneld.
De drinkwaterbedrijven voegen aan het water net voldoende chloor toe om het te ontsmetten; de dosissen zijn niet schadelijk voor de gezondheid.
Vaak is het chloorgehalte na ongeveer 24 uur tot de juiste waarde gezakt. Om het chloorgehalte te verlagen kunt u ook gebruik maken van een UV-lamp. Hiermee worden bacteriën en virussen gedood, en wordt ook het gebonden chloor verwijderd.
Natuurlijke oplossing. De natuurlijke oplossing is het bad open laten liggen op een zonnige dag. Het rolluik of dekzeil dient dus van het bad gehaald te worden. De uv-stralen van de zon zorgen ervoor dat de chloor op een natuurlijke manier wordt afgebroken.
Vitamine C (ascorbinezuur). Ascorbinezuur neutraliseert zowel het hypochloriet als het loog. Bij de meeste supermarkten en drogisterijen kun je dit middel onder zijn gewone naam vinden: vitamine C. Haal de goedkoopste vitamine C-tabletten die je kunt vinden en verpulver ze tot poeder om op te lossen in je spoelwater.
Gewoon kraanwater bevat een enorme hoeveelheid stoffen en organismen, zoals bacteriën. Hoewel veel bacteriën in kraanwater onschadelijk zijn voor gezonde mensen, kan kraanwater besmet zijn met bacteriën die gezondheidsrisico's inhouden. Het inslikken van die bacteriën kan leiden tot levensbedreigende situaties.
Inademen van chloordampen kan leiden tot bronchospasmen en inflammatie van de luchtwegen, gaande tot een bronchoconstrictie. Een eenmalige blootstelling aan chloordamp kan ernstige gevolgen hebben zowel op korte als op lange termijn en moet steeds ernstig worden genomen.
Wat is zwembad chloor? Chloor zorgt ervoor dat bacteriën worden gedood. Er zijn 3 soorten chloor, namelijk: totaal chloor, gebonden chloor en vrij chloor. De totale chloorwaarde geeft het totale chloor in het zwembadwater aan, maar dat betekent niet dat het allemaal effectief is.
Alleen uv-a-licht (waaronder uv-stralen van de zon) breekt aanzienlijke hoeveelheden chloor af.
De gemakkelijkste en goedkoopste manier om thuis water te zuiveren, is door het kraanwater te filteren. Je maakt hierbij gebruik van bijvoorbeeld een waterfilterkan van ZeroWater. De 5-trapsfilter van ZeroWater filtert alle vaste opgeloste stoffen uit het water.
Chloor in kraanwater is nefast voor je darmflora.
Daarnaast heeft Chloor een langdurige werking (ook in je darmen). Daarbij komt dat chloor in leidingwater kan reageren met andere stoffen waardoor er heel schadelijk nevenproducten gevormd kunnen worden in de leidingwater dat je drinkt.
Uit onderzoek blijkt dat 50% van de Fransen het kraanwater niet vertrouwt of niet lekker vindt vanwege de dingen zoals chloor die eraan toegevoegd worden. Een onaangename smaak of regionale problemen zoals het beruchte harde water ('eau calcaire') van Parijs werken hier ook aan mee.
Het is heel moeilijk herkennen of er te veel lood in je drinkwater zit. Wettelijk is 10 microgram per liter toegestaan, maar je kunt het niet proeven of zien hoeveel er uit jouw kraan komt.
Het leidingwater in Engeland is veilig om te drinken.
Rode, geïrriteerde ogen, hoesten, een kriebel in de keel en een moeilijker ademhaling kunnen het gevolg zijn van zwemmen in met urine vervuild zwembadwater. Meestal worden dergelijke klachten gelinkt aan het chloor in het water maar nu blijkt dus dat er meer aan de hand is.
De gevaren van blootstelling aan chloor
Chloor is giftig bij niveaus van 0,5 ppm en langdurige blootstelling aan niveaus van 50 ppm kan de dood tot gevolg hebben. Het gas is 2,5 keer zwaarder dan lucht, wat betekent dat het zich op grondniveau ophoopt.
Het gebruik van desinfectiemiddelen kan tot ziektes leiden. De desinfectiemiddelen die gebruikt worden, kunnen effecten hebben op de gezondheid. Bij een teveel aan chloor in het water kan men last krijgen van uitslag en eczeem. Water met een hoge pH verhoogt de gevoeligheid voor dit soort aandoeningen.
Hoe herken je legionella? De ziekte begint met snel opkomende koorts, spierpijn en een ziek gevoel, gevolgd door longontsteking met koorts boven de 39 °C.
Wat zijn de verschijnselen van veteranenziekte? De meeste mensen worden niet ziek van de legionella-bacterie. Wordt u wel ziek dan begint dat meestal een week na besmetting. De ziekte begint meestal met verkoudheid, hoest, koorts en spierpijn.
Laat alle kranen minstens 1 minuut doorlopen. Begin bij de kraan het dichtst bij uw watermeter. Laat het water rustig stromen en voorkom dat het water gaat spetteren. Doe dit met warm en koud water.
Als u uw zwembad intensief gebruikt en u voegt chloor toe aan het zwembadwater dan wordt de pH waarde beïnvloed en gaat deze stijgen. Als uw pH waarde 7.6 is dan zal het aanwezige chloor in uw zwembadwater al vele malen minder actief zijn en stijgt de pH waarde snel boven de gewenste pH waarde.
Teveel chloor in het zwembad is schadelijk voor je gezondheid. Het kan namelijk leiden tot huidproblemen, zoals bultjes, jeuk, uitslag of schilfertjes. Ook kan het leiden tot ademhalingsproblemen, zoals hoesten of benauwdheid. Ook oogproblemen, zoals rode prikkende ogen of opgezwollen oogleden zijn mogelijke gevolgen.
Om het chloorgehalte op het juiste niveau te krijgen, kun je een chloorshock toevoegen. Dit betekent dat je een extra dosis chloor aan het zwembad toevoegt om zo in één keer het chloorgehalte omhoog te brengen. Dit doe je met name na een periode waarin de chloorwaarde erg is gezakt.