Bedplassen kan worden veroorzaakt door lichamelijke afwijkingen, zoals een te kleine blaas.In bed plassen kan zich ook voordoen vanwege het anders functioneren van de nieren. Ons lichaam maakt ADH aan. Dit is een stof die ervoor zorgt dat uw nieren 's nachts meer vocht vasthouden.
Het oncontroleerbaar plassen tijdens de slaap wordt enuresis nocturna of bedplassen volwassenen genoemd. Bedplassen kan duiden op ernstige anatomische afwijkingen, zoals een vergrote prostaat of blaaskanker, of op blaascontrolestoornissen zoals incontinentie of een overactieve blaas.
De belangrijkste oorzaak voor bedplassen bij volwassenen is een hormonaal probleem. Het Anti Diuretisch Hormoon (ADH) regelt de urineconcentratie. In een normale situatie is de productie van dit hormoon 's nachts hoger dan overdag, om de urineconcentratie te verminderen.
We spreken van bedplassen als een kind van 5 jaar of ouder langdurig een of meerdere malen per week in bed plast. Op de leeftijd van 5-6 jaar komt dit nog bij ongeveer 15% van de kinderen voor. Bij het ouder worden verdwijnt het bedplassen spontaan, zodat op de leeftijd van 13-15 jaar nog maar 1% dit probleem heeft.
Incontinentie: wat betekent dit? Incontinentie is een aandoening waarbij u uw urine (plas) en/of ontlasting (poep) niet kunt ophouden. Dit leidt tot ongewild verlies van urine en/of ontlasting. U kunt de sluitspieren van uw blaas en/of darmen niet meer (volledig) controleren/beheersen.
De meeste kinderen zijn eerst overdag droog en een paar maanden later ook 's nachts. Soms duurt het wat langer voor een kind ook 's nachts zindelijk is. Hoogstwaarschijnlijk gaat het bedplassen vanzelf over als uw kind ongeveer zes jaar is.
Incontinentie is vrijwel altijd goed te behandelen. Je kunt door middel van oefeningen leren om je bekkenbodemspieren bewust aan te spannen en weer te ontspannen. Ook kun je leren om bewust (plotselinge) verhoging van de buikdruk op te vangen. Zo kun je urine-incontinentie meestal verminderen of zelfs verhelpen.
Hoe vaak komt het voor? Een op 4 vrouwen heeft ooit last van ongewild urineverlies: Het neemt toe met de leeftijd, tot 60% van de vrouwen ouder dan 70 jaar. De meest voorkomende vorm is gemengde incontinentie, vooral bij 70-plussers.
Het medicijn Minrin wordt veelvuldig ingezet om van het bedplassen af te komen. Minrin zorgt ervoor dat er 's nachts minder urine wordt aangemaakt.
leeftijd: de meeste mensen die blaaskanker krijgen, zijn tussen de 70 en 90 jaar oud. roken. blootstelling aan bepaalde stoffen zoals sommige verfbestanddelen. radiotherapeutische behandeling van het kleine bekken.
Patiënten met oppervlakkige blaastumoren hebben een grote kans op genezing. Meer dan 90% van de patiënten leeft nog 5 jaar na diagnose. Patiënten met spierinvasieve tumoren hebben een slechtere 5-jaarsoverleving. Meer dan de helft van deze patiënten is 5 jaar na de diagnose overleden aan blaaskanker.
Blaaskanker zaait meestal uit naar de lymfeklieren, longen, lever en botten.
Mensen met een overactieve blaas moeten vaak plassen. Normaal gesproken plassen we per 24 uur ongeveer zes á zeven keer, waarvan soms één keer 's nachts. Als u vaker moet plassen – misschien wel ieder uur- dan spreken we van een overactieve blaas.
train je blaas door je plas langzaam langer op te houden. train je bekkenbodem met gerichte oefeningen die onder meer door een bekkenbodemfysiotherapeut kunnen worden gegeven. blijf drinken maar wees matig met koffie en alcohol.
Normaal plast een mens ongeveer zeven keer per 24 uur. Als u dus aanzienlijk vaker plast dan dit, heeft u een overactieve blaas. U kunt soms wel ieder uur moeten plassen en soms ook wel vaker dan 1 keer per uur. Een overactieve blaas komt doordat uw blaas extra prikkelbaar is.
Toch niet te lang wachten
Het klinkt misschien stoer om een extreem sportieve blaas te hebben, maar op lange termijn kan je zo het elastische weefsel beschadigen. Dat kan dan weer leiden tot verdere complicaties zoals achterblijvende urine, nierschade of een vergroot risico op infecties bij de urinewegen.
Typisch vrouwelijke levensgebeurtenissen zoals zwangerschap, bevalling of de overgang (menopauze) kunnen de kracht en elasticiteit van de bekkenbodemspieren verminderen. Wanneer u zich in zo'n fase inspant door bijvoorbeeld te niezen, hoesten, tillen of hard te lachen kan er in deze gevallen urineverlies ontstaan.
Bij een te zwakke bekkenbodem zijn de spieren in dat gebied te slap. Daarnaast kunnen de blaas en urinebuis niet goed samenwerken, waardoor u ongewild urine kan verliezen (urine-incontinentie). Soms is het moeilijk goed uit te plassen of is er sprake van vaak of snel aandrang hebben om te plassen.
Incontinentie houdt in: onwillekeurig urineverlies, ofwel 'je plas niet meer op kunnen houden'. Het is geen ziekte, maar het gevolg van een verstoring van de vulling van de blaas of van problemen tijdens de lozing van urine. Meestal werken de blaasspier, de plasbuisspieren, of de bekkenbodemspieren niet goed meer.