IJsland begon in 2003 weer met de commerciële walvisvaart en doodde sindsdien meer dan 1.500 vinvissen en dwergvinvissen. Het vlees van vinvissen is echter grotendeels bedoeld voor de export naar Japan en de gevangen dwergvinvissen komen voornamelijk op de borden van toeristen terecht.
Vroeger werd er op walvissen gejaagd voor hun vlees als voedsel, hun olie voor lampen, en hun huid voor het maken van schoenen. Inmiddels zijn er gelukkig genoeg vervangende producten op de markt, waardoor dit niet meer nodig is. Toch wordt er nog steeds op walvissen gejaagd.
Noorwegen en IJsland staan als enige landen ter wereld toe dat walvissen worden gevangen. Japan lapt het verbod echter structureel aan haar laars, door te stellen alleen walvissen te vangen voor 'wetenschappelijk onderzoek'.
“Noorwegen en IJsland zien het als hun recht om walvissen te doden. Dit is hun manier om gebruik te maken van natuurlijke hulpbronnen, maar het is verre van duurzaam of humaan.” Bronnen: World Animal News.
Hoe smaakt walvisvlees? Tranig en zout, volgens kenners. Het meeste walvisvlees wordt gerookt en gezouten. Het is donkerrood en lijkt een beetje op runderrookvlees of paardenrookvlees, maar dan met een visolie-achtige bijsmaak.
Haaien zijn heel gegeerd omwille van hun vlees, hun vinnen en hun kraakbeen. De Europese markten worden bevoorraad met haaien afkomstig van visserijen uit de Noord-Atlantische Oceaan, maar eveneens met grotere haaien die door de Europese vloot in alle oceanen ter wereld worden gevangen.
Als je hem zo ziet zwemmen, is het net een grote vis. Toch is een dolfijn geen vis, maar een zoogdier, net zoals jij. Er is een aantal punten waaraan je kunt zien dat dolfijnen (net als alle andere walvissen) tot de zoogdieren behoren. Babydolfijnen groeien, net als mensenkinderen, in de buik van hun moeder.
De walvisvaart of walvisjacht is het jagen op en het doden van walvissen, voornamelijk voor walvistraan en -vlees. Het schip waarmee op walvissen wordt gejaagd heet een walvisvaarder, evenals de kapitein van een dergelijk schip. Walvissen worden meestal met een harpoen gevangen.
Hoeveel walvissen zijn er nog? Veel walvispopulaties, onder meer de noordkaper en de potvis, waren in de 19e eeuw bijna uitgestorven als gevolg van de industriële walvisvaart, die het leven kostte van bijna 3 miljoen walvissen.
Walvistraan is de olie die ontstaat door vetweefsel van walvissen in te koken. Het werd vooral gebruikt als lampolie, maar ook als smeermiddel en als ingrediënt bij het maken van zeep en kaarsen. Pas toen we in staat waren om brandstoffen uit aardolie te maken, verloor walvistraan z'n functie als brandstof.
Noorwegen vangt jaarlijks 1300 walvissen en IJsland jaagt na een pauze van twee jaar weer op vinvissen. Deze soort wordt door verschillende natuurorganisaties aangemerkt als bedreigde diersoort.
Er bestaan ongeveer 90 soorten walvissen. Deze leven verspreid in oceanen over de hele wereld. Sommige soorten blijven graag op dezelfde plek, maar andere trekken wel duizenden kilometers voor voedsel en paring. Walvissoorten kunnen worden verdeeld in twee brede categoriën, de tandwalvissen en de baleinwalvissen.
Bultrugwalvissen in de zeeën tussen Zuid-Amerika en Antarctica werden eerder bejaagd, totdat ze bijna met uitsterven werden bedreigd. Maar hun aantallen herstellen zich wonderwel. Een geschat aantal van 25.000 bultruggen leeft nu in het westelijke deel van de Zuid-Atlantische Oceaan.
18-MRT-2022 - In 2021 strandden er 721 walvissen in Nederland, veel meer dan het gemiddelde van 570 per jaar.
Bedreigingen voor de blauwe vinvis zijn op dit moment ondermeer verstoring door seismische activiteiten, botsingen met grote schepen, verstrikking in visnetten en vervuiling (waaronder harde geluiden onder water en een toenemende hoeveelheid plasticafval in zee, gelekte olie en gedumpt industrieel afval).
Een pasgeboren blauwe vinvis is al 7,5 meter lang. Een volwassen mannetje groeit uit tot een exemplaar van soms wel 30 meter.
De grootte van walvissen varieert van soort tot soort, maar de titel van grootste dier op aarde behoort toe aan de blauwe vinvis! En dat is een walvis. Met een lengte van meer dan 30 meter en een gewicht van meer dan 150 ton zijn blauwe vinvissen groter dan alle dinosauriërs die ooit hebben geleefd.
Toch kunnen alle walvissen veel beter horen dan mensen. Mensen kunnen tussen de 20 Hz en 20 kHz horen. Om wel walvissen te kunnen horen, is een speciale hydrofoon nodig. De hele lage opgenomen geluiden worden dan omgezet naar een hoorbare frequentie voor mensen.
De kleinste walvisachtigen zijn de Nieuw-Zeelandse Hector- dolfijn en de Vaquita-bruinvis, beide meten maximaal 1,50 m: iets kleiner dan de bruinvis.
Walvissen spelen een bijzondere rol in onze strijd tegen klimaatverandering. Ze slaan tijdens hun leven grote hoeveelheden CO2 op in lichaam. Als ze sterven nemen ze dit mee naar de bodem van de oceaan, waar het begraven blijft. Ook heeft walvispoep een belangrijke invloed op CO2 in de atmosfeer.
"Het vlees van de walvis wordt vernietigd in een verbrandingsoven. Botten gaan naar Naturalis. Het team neemt ook weefsels mee, zoals spieren, lever, nieren en het hart. Die worden voor onderzoek naar de Universiteit Utrecht gebracht."
De grootste vis is de walvishaai. De reuzenhaai weegt ongeveer 5000 tot 7000 kilogram. De nakomelingen van de reuzenhaai zijn flinke baby's: ze kunnen al anderhalve meter tot twee meter groot zijn bij geboorte.
De slimste goudvis ter wereld luistert naar de naam Comet. Hij speelt voetbal, basketbal en danst moeiteloos de limbo. De supervis kan ook tal van andere onderwaterkunstjes uitvoeren.
Walvisvlees smaakt in de verte een beetje naar vis, maar het lijkt vooral heel erg op rundvlees. Het is smaakvol, niet heel mals, maar wel lekker.
Ze bevatten mineralen als jodium, fosfor en seleen. Kreeft bijvoorbeeld scoort daarnaast ook nog eens hoog op de vitamine B1-index, terwijl vette vis weer heel rijk is aan vitamine D, B2 en vitamine A. Daarnaast bevat vis van nature eiwitten en gezonde vetten, stoffen die onmisbaar zijn voor je lichaam.