Na alle telwoorden (op één na) staat het zelfstandig naamwoord in het meervoud: nul boeken, drie lammetjes, duizend deelnemers, enz. De enige uitzondering is één. Het getal nul is vergeleken met de andere getallen een nieuwigheid. Het begrip nul komt in het Nederlands 'pas' voor vanaf het begin van de zestiende eeuw.
nul = geen
Bij telbare zelfstandige naamwoorden wordt nul altijd gevolgd door meervoudige zelfstandige naamwoorden . Bij ontelbare zelfstandige naamwoorden wordt de enkelvoudige vorm gebruikt. Vergelijk het volgende: Nul graden Celsius is hetzelfde als 32 graden Fahrenheit.
Getallen zijn vergelijkbaar met woorden, want ze hebben betekenis. De nul is zowel een cijfer als een getal. De nul als getal ontstaat zo'n 1800 jaar geleden in India. De Indiase wiskundige Brahmagupta schrijft er voor het eerst over in 628 na Christus.
Terwijl in het Engels het enkelvoud alleen na het getal één wordt gebruikt, wordt het in het Frans doorgaans gebruikt na getallen kleiner dan twee . Dit betekent dat zowel zéro als un over het algemeen met het enkelvoud worden gebruikt, zelfs wanneer ze worden gevolgd door een decimaal deel.
Meervoud. Bij woorden die eindigen op een enkele, heldere klinker a, i, o, u of y komt 's. Deze geeft aan dat de klinker lang is en zo voorkom je een verkeerde uitspraak.
Apostrof + s
De apostrof is juist als de naam eindigt op één enkele klinker die klinkt als een lange klank. Als je bij bijvoorbeeld Anna de s aan de laatst a vast zou schrijven, staat er Annas.
In het Engels komt het van de Oud-Engelse nominatief-accusatief meervoudsuitgang -as, uiteindelijk van een PIE-wortel, waarschijnlijk -es of -oes . In het Frans en andere Romaanse talen komt het van de Latijnse accusatief meervoudsuitgang op -s.
De nul als getal ontstond zo'n 1800 jaar geleden in India. De Indiase wiskundige Brahmagupta schreef er voor het eerst over in het jaar 628. Deze tekst gebruikt Sanskriet-woorden als cijfers, met het Sanskriet-woord voor leegte (śūnya ) voor nul.
Meervoud Frans +s
De algemene regel om meervoud in het Frans te maken is behoorlijk simpel: je voegt gewoon een 's' toe aan het enkelvoudige naamwoord, en klaar is Kees, je hebt een meervoudsvorm.
Wanneer een zelfstandig naamwoord in de meervoudsvorm staat, krijgt het altijd het lidwoord “die”.
Het is één boek (enkelvoud) en twee boeken (meervoud). Waarom is het nul boeken en niet nul boek? Na alle telwoorden (op één na) staat het zelfstandig naamwoord in het meervoud: nul boeken, drie lammetjes, duizend deelnemers, enz. De enige uitzondering is één.
0 is het kleinste gehele getal omdat gehele getallen beginnen bij 0 (vanuit de definitie van gehele getallen). Nul is een getal dat tussen de positieve en negatieve getallen op een getallenlijn ligt. Hoewel nul geen waarde heeft, wordt het gebruikt als tijdelijke aanduiding. Dus nul is noch een positief, noch een negatief getal.
Ze worden Arabische cijfers genoemd, maar komen oorspronkelijk uit India uit het Brahmischrift. De wetenschappers in de moslimwereld, die hun werken in het Arabisch schreven, hebben ze van daar overgenomen. Een van hen was Mohammed ibn Moesa al-Chwarizmi, een Perzische wetenschapper.
Je kunt niet verwijzen naar een specifiek item omdat het aantal nul is/ze bestaan niet. Dus als je zegt dat er nul dollars/honden/snoepjes zijn, dan verwijs je naar de klasse van dingen. De klasse van dingen heet dollars/honden/snoepjes en dit is meervoud omdat de klasse verwijst naar ze allemaal, niet naar één .
Woorden als rommel en vee hebben geen meervoud. Bijzonder zijn zelfstandige naamwoorden als rijst, haat, onzin, melk, hout, informatie en aarde, we noemen ze niet-telbaar. Ze komen zelden voor met een onbepaald lidwoord (een rijst zeg je niet) en ze staan zelden in het meervoud.
Laten we beginnen met het goede nieuws. De overgrote meerderheid van de woorden in het Frans kan meervoud worden gemaakt door er gewoon een S aan toe te voegen . Met andere woorden, het is net als in het Engels! Livre wordt livres voor meer dan één boek, terwijl chambre chambres wordt voor meerdere slaapkamers.
Grammatica: De grammatica staat bekend als complex, met verschillende werkwoordstijden en zelfstandig naamwoordsvormingen die moeilijk onder de knie te krijgen kunnen zijn. Het kan ook een uitdaging zijn om de regels voor overeenkomst en geslacht te begrijpen.
Etymologie. Het woord zero kwam in de Engelse taal via het Franse zéro van het Italiaanse zero , een samentrekking van de Venetiaanse zevero-vorm van het Italiaanse zefiro via ṣafira of ṣifr. In de pre-islamitische tijd had het woord ṣifr (Arabisch صفر) de betekenis "leeg".
Het getal nul, aangeduid met het cijfer 0, duidt aan dat er geen voorwerpen zijn. Het natuurlijke getal 0 wordt gevolgd door het getal 1. Het woord nul vindt zijn oorsprong in het Latijnse nullus (geen). Het Romeinse numerieke systeem zelf kende het getal nul echter niet.
De stip was een voorloper van de nul die we vandaag kennen. Sommige theorieën suggereren dat volgens hindoeïstische idealen nul geen gat was dat niets voorstelde; het was rond omdat het de cirkel van het leven symboliseerde .
Het bekendste type 'vreemd meervoud' onder de Romaanse talen vinden we in het Standaard-Italiaans, dat een twintigtal zelfstandige naamwoorden kent waarvan de meervoudsvormen de Latijnse onzijdige meervoudsuitgang -a behouden, vrouwelijk zijn en in tegenstelling staan tot de mannelijke enkelvoudige vormen op -o (bijvoorbeeld sg uovo - pl uova 'eieren').
Onthoud dus: de meeste Engelse meervoudsvormen die eindigen op "s" hebben de "s" uitgesproken als een "z", behalve woorden die eindigen op "k", "p" en "t". Laten we dit de KPT-regel noemen! Laat een tandempartner die een native English speaker is willekeurig een woordenboek openen en een woord uitkiezen dat je als meervoudsvorm moet uitspreken.
Bij een meervoud kan een s aan het eind van een woord komen, zoals in gemeentes. Voorafgaand aan deze meervouds-s schrijf je soms een apostrof om een verkeerde uitspraak te voorkomen. Je doet dit als een woord eindigt op een lange klinker. Als je de e uitspreekt zoals in thee, dan gaat het om een lange klinker.