Het aangeven en bewaken van je grenzen is heel belangrijk om te weten wat je wel en niet accepteert. Door het kennen van je grenzen, geef je zelf richting aan de normen en waarden die voor jou belangrijk zijn en waar je naar wilt leven. Grenzen aangeven is dus ook een belangrijke uiting van je tolerantievermogen.
Grenzen bakenen iets af, namelijk waar jij bent en de ander begint en vice versa. Dus ook waar jouw waarden gelden en waar die van de ander. En waar jouw wensen, behoeften en gevoeligheden gelden en waar die van de ander. Het is de bedoeling dat je rekening met elkaar houdt, elkaars grenzen respecteert.
Wanneer je grenzen stelt, maak je duidelijk wat je wel en niet wilt. Veel mensen vinden het moeilijk om hun grenzen aan te geven. Maar het is belangrijk om je grenzen te bewaken. Hierdoor weet je beter wat je aankunt en hoeveel werk je op je kunt nemen.
Eigen grens: wat is dat? Een eigen grens is een afscheidingslijn of inperking tussen:wat je wel en niet kunt. wat je wel en niet wilt.
Bedenk wat maakt dat je over je grenzen gaat
Het is heel normaal als je af en toe over je grenzen gaat. Soms moeten er nou eenmaal dingen gedaan worden. Maar als je merkt dat je regelmatig meer doet of geeft dan eigenlijk goed voelt, is het verstandig om eens na te gaan waardoor dit komt.
Net als op een landkaart zijn er ook duidelijke persoonlijke grenzen. Meestal niet zichtbaar, maar wel voelbaar. Persoonlijke grenzen zijn niet meer dan een verzameling regels, overtuigingen, opvattingen en waarden die het jou gemakkelijk maken om met anderen of met jezelf om te gaan.
Mensen met zachte persoonlijke grenzen praten gedrag van anderen vaak goed, zelfs als het hen schaadt. Als je zwakke grenzen hebt lopen mensen gemakkelijk over je heen. Sponzige grenzen: Mensen met sponzige grenzen hebben een combinatie van rigide en zachte grenzen. Ze zijn onzeker over hun grenzen.
Ook zijn er persoonlijke grenzen: fysieke en emotionele grenzen. In mijn praktijk gaat het over de persoonlijke grenzen. Soms komen de fysieke grenzen ter sprake. Maar in verreweg de meeste gesprekken gaat het vooral over de emotionele grenzen.
Inhoud en verloop Er is een werkblad beschikbaar waarmee leerlingen aan de slag gaan bij het inventariseren van de verschillende soorten grenzen (landsgrens, natuurlijke grens, kunstmatige grens, harde en zachte grens).
Gezonde grenzen zijn flexibele grenzen die gebaseerd zijn op wat goed is voor jou. Inderdaad, gezonde grenzen gaan dus NOOIT over wat goed is voor een ander. Wanneer jij wel of juist niet handelt vanuit angst om afgewezen te worden, is dit een ongezonde grens.
'Over je grenzen gaan' betekent dat je meer doet dan wat je zelf wilt en/of kunt. Je kunt ook 'over je grenzen laten gaan': je accepteert dan gedrag van de ander, dat je eigenlijk niet wilt accepteren. In extreme vorm laat je 'over je heen lopen'.
Je leert je grenzen beter kennen door ze te leren voelen. Door op te merken dat iets wat de ander doet of zegt onprettig voor jou aanvoelt. Gevoelens openbaren zich in je lijf, vooral in je romp: bij je hartstreek, buik of schouders. Om je grenzen beter te voelen, 'moet' je eerst beter leren voelen.
Kinderen hebben ouders nodig die regels en grenzen stellen, omdat ze dat zelf nog niet kunnen. Die regels en grenzen geven kinderen houvast, regelmaat, duidelijkheid en veiligheid. Toch houden kinderen zich niet altijd aan die regels en gaan ze over grenzen heen. Dat hoort nu eenmaal bij het opgroeien.
Mensen met codependentie en een beschadigde eigenwaarde hebben meestal moeite met het aangeven van grenzen. We kunnen ons snel verstikt voelen of in de wereld van de andere persoon 'gezogen' worden. We vinden het moeilijk ruimte in te nemen, ons te doen gelden en beslissingen te nemen.
Een voorbeeld van een natuurlijke grens zou bijvoorbeeld een rivier, een bergketen, een zee of een woestijn kunnen zijn. Een voorbeeld van een natuurlijke grens zijn bijvoorbeeld de Pyreneeën tussen Spanje en Frankrijk.
Een grens is een afperking, een afbakening wat van jou is en wat van de ander is. Uiteraard heb je ook een eigen grens. Zeg eens een denkbeeldige afscheidingslijn tussen wat je wel en niet kunt, een grens heb je qua mogelijkheden en kunnen, tussen wat je wel en niet wil.
Wat zijn grenzen? Grenzen creëren fysieke en emotionele ruimte tussen jou en anderen. Ze laten mensen zien hoe je behandeld wilt worden, wat oké is voor jou en wat niet. Grenzen zijn essentieel in alle relaties met je ouders, kinderen, vrienden, baas, enzovoort.
Grenzen stellen en consequent zijn
Met begrenzen wordt bedoeld dat je iemand de kans geeft om het gedrag aan te passen. Je geeft een herkansing. Hierbij is een uitvoerbare maatregel essentieel, anders kun je niet consequent zijn. Je benoemt de grens.
Structuur stuurt het gedrag van kinderen, en daarbij is het aangeven van grenzen ook belangrijk, Duidelijke grenzen maken het kind duidelijk wat er wél en wat er níét kan.
Een grens is een zichtbare of onzichtbare lijn in het landschap. Een grens scheidt fysiek of denkbeeldig groepen mensen van elkaar. Een zichtbare grens is bijvoorbeeld een rivier, een zee, een bergketen of een woestijn. Zo'n grens is een natuurlijke grens.