Wat is eenkennigheid? Eenkennigheid wil zeggen dat een kind zich maar bij een of twee opvoeders veilig voelt en angstig reageert op anderen. Kinderen die eenkennig zijn, worden bang wanneer ze vreemden zien, gaan huilen, en kruipen tegen hun ouders aan.
Baby's hebben een aangeboren instinct om hun primaire verzorger op te zoeken - vaak de moeder - wanneer ze overstuur of in nood zijn . Dit komt omdat de aanraking, stem en zelfs haar aanwezigheid van een moeder kalmerende hormonen in de baby kunnen vrijgeven, waardoor ze zich veilig en begrepen voelen.
Baby's en peuters worden vaak aanhankelijk en huilen als jij of hun andere verzorgers ze alleen laten, zelfs voor een korte tijd. Verlatingsangst en angst voor vreemden komt vaak voor bij jonge kinderen tussen de 6 maanden en 3 jaar oud, maar het is een normaal onderdeel van de ontwikkeling van uw kind en ze groeien er meestal overheen.
Door zijn eenkennigheid kan je kind erg aan jou gaan hangen of aan een andere persoon met wie hij zich vertrouwd voelt. Daarnaast lijkt het alsof hij vreemde mensen plotseling eng vindt: hij begint gelijk te huilen als vreemden in de buurt komen. Daarom wordt eenkennigheid ook wel vreemdenangst genoemd.
Geloof het of niet, je komt thuis bij een huilende baby, niet omdat hij zich je niet meer herinnert, of omdat hij het jammer vindt je te zien, of omdat je bij hem uit de gratie bent gevallen. In plaats daarvan betekenen al die tranen dat hij blij is je te zien (hoewel hij een geweldige manier heeft om dat te laten zien).
Baby's doorlopen ontwikkelingsstadia waarin ze niemand leuk vinden behalve hun ouders, soms zelfs de ene ouder boven de andere . Het wordt 'vreemd maken' genoemd en is volkomen normaal voor baby's en jonge kinderen. Ze gaan er in en uit en kunnen vaak van loyaliteit wisselen op een dagelijkse basis. Neem het niet persoonlijk!
Soms huilen ze omdat ze genegenheid of troost nodig hebben, of omdat ze bang zijn om gescheiden te worden van hun verzorger . Maar het kan soms moeilijk zijn om erachter te komen wat kinderen nodig hebben als ze huilen, vooral als ze nog niet praten. Dus als je kind huilt, begin dan met controleren of ze niet ziek of gewond zijn.
Wanneer je baby tussen de 4 en 6 maanden oud is, maakt zijn rechterhersenhelft het mogelijk om de gezichten te herkennen van zijn directe verzorgers: papa en mama. Je kindje slaat in zijn geheugen op hoe jij eruitziet. Als je baby jou eenmaal herkent, zal hij je een big smile als teken van herkenning geven!
Je baby voelt het als jij ontspannen bent. Hij voelt zich dan ook beter. Als je moe bent of verdrietig, reageert je kind daar ook op. Zo leert je baby om te gaan met gevoelens.
De eerste maanden kan een baby nog geen onderscheid maken tussen zijn mama en zichzelf; de baby ìs mama en mama is de baby. Samen zijn ze één geheel en de baby weet nog niet dat hij een apart persoon is. Dat besef komt pas later, vanaf dat hij een maand of 8 oud is (soms iets eerder, soms iets later).
Je kunt je baby een paar minuutjes laten huilen, in de hoop dat de baby zichzelf in slaap 'jengelt', maar als de baby na een paar minuten nog niet slaapt, ga dan naar je baby toe om hem te troosten. Je baby lang laten huilen is namelijk niet goed. Hij kan overstuur raken en gaat dan al helemaal niet meer slapen.
Je zult deze fase waarschijnlijk niet missen, maar hier zijn een paar manieren waarop je weet dat je baby verlatingsangst heeft: Ze wordt onrustig en huilt zodra je haar aan iemand anders overhandigt . Ze kan wegleunen van de omhelzing van een vreemde en haar armen naar je toe strekken. Ze kan moeite hebben met slapen of weigeren te gaan slapen tenzij je in de buurt bent.
Baby's kunnen huilen om eten, luierwissel, troost, slaap of gewoon om opgepakt en rondgedragen te worden, etc. Baby's zijn lastiger met hun moeders omdat ze meer van je verwachten . Jij bent hun primaire verzorger – de enige die kan reageren met eten – wat uiteraard hun belangrijkste behoefte is als baby.
Moeders zijn als Xanax voor baby's
Bij zowel muizen als mensen vertraagt ​​de hartslag van een baby onmiddellijk en stopt het huilen wanneer ze worden opgepakt. Ze stoppen ook met bewegen, ontdekten onderzoekers, wat wijst op een kalmerend effect.
Als een baby huilt met anderen (of met iemand anders dan mama), kan dat komen door gehechtheid , zegt Webb. Baby's zien hun primaire verzorger vaak als een soort 'thuisbasis', legt ze uit, en ze zijn alleen op hun gemak om de wereld te verkennen als mama of papa in de buurt is.
Primaire verzorger hechting
Maak dus niet de fout om te denken dat je kind het niet zo leuk vindt om bij jou te zijn als bij zijn of haar andere ouder. Gedrag kan juist een teken zijn van hoe veilig en zeker ze zich bij jou voelen .
Onderzoek heeft aangetoond dat je baby tijdens de zwangerschap hetzelfde voelt als jij, en met dezelfde intensiteit. Dat betekent dat als jij huilt, je baby dezelfde emotie voelt, alsof het zijn/haar eigen emotie is . Tijdens de zwangerschap bereidt je baby zich voor op het leven in de buitenwereld.
Kijkt hij je aan en maakt hij geluid, dan wil hij contact met jou. Aan het gezicht kun je aflezen hoe hij zich voelt, en aan lichaamstaal kun je het merken. Als hij zich niet lekker voelt, kromt hij zijn lijfje en trekt hij zijn beentjes op. Als hij blij is, kruipt hij ook in elkaar, maar dan van plezier.
Landurige stress is naast super vervelend voor jezelf ook nadelig voor de ontwikkeling van je baby in de baarmoeder: verhoogd risico op slechte groei van de baby in de baarmoeder. Doordat er minder zuurstof en voedingstoffen naar de baarmoeder gaan kan je baby minder goed groeien.
Kort na de geboorte zal je baby jouw gezicht verkiezen boven dat van een vreemde en kan hij je zelfs een glimlach laten zien! Daarnaast gebruikt je baby zijn reukzin om zijn moeder te herkennen.
Als baby's wat ouder worden, kunnen ze steeds een klein beetje langer zonder hun ouders. Ze merken dan dat hun ouders weer terugkomen om liefde, aandacht, voeding en zorg te geven. Ze beginnen daar op te vertrouwen.
Echt commitment gaat hij uit de weg. Hij heeft moeite met grenzen naar zijn moeder. Hij past zich voortdurend aan en maakt zijn eigen belang ondergeschikt. Doet hij iets waarvan hij denkt dat zij het niet goed vindt, dan voelt hij zich schuldig.
Kinderen hebben het erg druk met spelen, leren en ontdekken. Ze krijgen dagelijks zoveel prikkels en daar komen veel emoties bij kijken. Ze durven die niet altijd tonen aan anderen, waardoor ze zich inhouden en voorbeeldig gedragen.
Omdat baby's de voorkeur geven aan bekende volwassenen , kunnen ze op vreemden reageren door te huilen of te zeuren, heel stil te worden, angstig te kijken of zich te verstoppen. Angst voor vreemden begint op 5-6 maanden en wordt meestal intenser op 7-10 maanden. Het kan een paar maanden duren of veel langer.
Creëer een routine en houd je eraan
Houd hetzelfde schema aan: Houd u aan dezelfde maaltijd-, dutjes- en speeltijden die uw kind al gewend is. Dit zorgt voor een gevoel van normaliteit tijdens de overgang. Geleidelijke overgang: Laat de nieuwe nanny indien mogelijk korte periodes komen voordat u met volledige dagen begint.