Één van de redenen waarom veel mensen vasthouden aan het verleden is omdat het onze aandacht afleidt van het heden. In sommige vriendengroepen wordt er alleen nog maar gesproken over dingen die ze in het verleden samen hebben meegemaakt. “Weet je nog toen we naar Ibiza gingen, Weet je nog die we naar Amsterdam gingen.”
'Herkenbaarheid van vroeger brengt ons emotionele steun, maar nostalgie vervult ook een cognitieve behoefte,' zegt Krystine Batcho, hoogleraar psychologie die al sinds de jaren negentig onderzoek doet naar nostalgie. 'Het geeft ons het vertrouwen dat er betere tijden in aantocht zijn, omdat ze vroeger ook goed waren.
Ik noem dat dooddoeners.
Je hebt misschien wat triggers : situaties die je aan het verleden herinneren, of gevoelens of gedragingen oproepen waardoor je het gevoel hebt vast te zitten . Dingen die in het verleden zijn gebeurd, kunnen een blijvend effect hebben op onze mentale gezondheid.
Verkeerde beslissingen en andere negatieve gebeurtenissen uit het verleden brengen vaak een sterk gevoel van frustratie of schaamte met zich mee. Deze negatieve emoties stoppen we – onbewust – zo diep mogelijk weg. Maar dat leidt er juist toe dat ze sterker worden en op onverwachte momenten de kop opsteken.
Een moeilijkheid met het loslaten van het verleden zal waarschijnlijk gerelateerd zijn aan een of meer van de volgende sleutelemoties: schuld, spijt of verdriet/woede . Schuld is een emotie die ons vertelt dat we een regel of norm hebben overtreden. Bijvoorbeeld, "Ik had dit moeten doen" of "Waarom heb ik dat gedaan".
Piekeren over dingen die gebeurd zijn in het verleden geeft een somber of soms een boos gevoel. Het is een soort negatieve evaluatie over jezelf. Piekeraars weten vaak wel dat ze niets aan het verleden kunnen veranderen, maar blijven toch hangen in negatieve herinneringen en proberen die door denken te beïnvloeden.
Psychologisch gezien kan het oprakelen van het verleden duiden op onderliggende problemen zoals een laag zelfbeeld, onopgelost trauma of moeite met het accepteren van verandering . Het kan ook een teken zijn van ongezonde copingmechanismen zoals vermijding of ontkenning.
Het opschrijven van je gedachten kan je helpen te identificeren wat je tegenhoudt en verder te gaan . Je kunt ook dankbaarheid beoefenen, wat je kan helpen in het moment te leven, in plaats van in het verleden. Begin een dankbaarheidsdagboek of oefen het tijdens je ochtendmeditatie.
Doe je best om voedzame maaltijden te eten, regelmatig te bewegen en een goede nachtrust te krijgen . En zoek naar andere gezonde copingstrategieën zoals kunst, muziek, meditatie, ontspanning en tijd doorbrengen in de natuur. Wees geduldig. Het is normaal om te willen vermijden om aan een traumatische gebeurtenis te denken.
Het gevoel hebben dat je het verleden niet los kunt laten, kan leiden tot klinische depressie, posttraumatische stressstoornis (PTSS) of zelfs zelfmoord . Pijn zorgt ervoor dat we ons vastgelopen voelen. In tijden van emotionele pijn kunnen we onszelf betrappen op het terugdenken aan de tijd dat we ons gelukkiger voelden, wat ons kan helpen om ons in het heden te motiveren.
Of de vriend die constant over de goede oude tijd praat ? Dit is een klassiek teken van iemand die gevangen zit in het verleden. Het is oké om herinneringen op te halen en van het verleden te leren. Maar als dat verandert in een eindeloze lus van "dat waren nog eens tijden", kan het een teken zijn dat ze niet in het heden leven.
Mensen die in het verleden leefden , hebben vaak een sterke voorkeur voor traditionele manieren en sociale gebruiken . Ze kunnen erop staan om handgeschreven brieven te schrijven in plaats van e-mails, of ze hechten meer waarde aan formele eetgewoonten dan aan informele maaltijden.
Misschien omdat je wilt ontsnappen aan de realiteit . Misschien omdat je het in het verleden geweldig hebt gehad. Misschien omdat je niet voorbereid bent op wat er nu met je gebeurt. Misschien omdat je in het verleden gelukkig was, maar je geen redenen kunt vinden om in het heden gelukkig te zijn.
Nostalgie: Veel mensen hebben mooie herinneringen aan het verleden en vinden het leuk om daarover na te denken en die herinneringen opnieuw te beleven. Veiligheid: Het verleden is bekend en vertrouwd en sommige mensen voelen zich misschien comfortabeler en veiliger als ze in het verleden leven dan wanneer ze geconfronteerd worden met de onzekerheid van het heden of de toekomst.
Vaak gebeurt dat grotendeels onbewust. Veel mensen grijpen tijdens angst en stress (over de toekomst) terug naar dat comfortabele gevoel van oude denkpatronen en herinneringen. Dat is soms problematisch, in de eerste plaats omdat je het verleden simpelweg niet kan veranderen.
Openlijk uiten hoe je je voelt, je kracht heroveren, ruimte maken voor nieuwe ervaringen en je richten op de lessen zijn een paar manieren om emotionele pijn los te laten. Als je het moeilijk vindt om los te laten, overweeg dan om de hulp van een professional in de geestelijke gezondheidszorg in te schakelen.
Ruminatie heeft een aantal verschillende mogelijke oorzaken. Factoren die een rol kunnen spelen bij dit type denken zijn onder andere persoonlijkheidstrekken, trauma, stress en sommige mentale gezondheidsproblemen .
De meeste mensen blijven hangen in het verleden omdat ze denken dat het de toekomst voorspelt . Ze voelen zich voorbestemd om dezelfde fouten te herhalen, dus blijven ze hangen in het verleden in plaats van waarde te extraheren.
Dus, hoewel het waar is dat 'dingen opdreggen' het verleden niet zal veranderen, kan erover praten ons helpen begrijpen waarom we zijn zoals we zijn en de dingen doen die we doen . Dit inzicht kan ons op zijn beurt helpen om de regie te nemen over hoe we ons leven in de toekomst leiden.
Je lichaam, je hersenen raken er erg aan gewend om deze gedachten te hebben. Het blijven denken aan die persoon is dus een verslavende gewoonte geworden omdat jouw hersenen gewend zijn aan deze “gedachtenwegen”. Dit is een puur fysieke gewenning en fysieke verslaving.
Het overdenken en hebben van negatieve gedachten is een kenmerk van een depressie. Wanneer je naast het piekeren ook andere symptomen ervaart, zoals somberheid en een verminderde interesse, kan er sprake zijn van een depressieve stoornis.
Ons brein is daarom in staat om negatieve ervaringen snel te registeren en op te slaan in het geheugen, omdat die informatie ook in toekomstige situaties handig zou kunnen zijn. Positieve ervaringen worden niet op dezelfde manier opgeslagen.
Onderzoek stelt dat wanneer we onzeker zijn over een situatie, we eerder diep nadenken, wat mogelijk leidt tot piekeren: een patroon van negatief stilstaan bij gebeurtenissen uit het verleden. Het opnieuw afspelen van gesprekken volgt dit patroon van overmatig denken, waarbij de focus ligt op de details en het zoeken naar betekenis of bevestiging.