Mensen bestaan voor 90% uit water. En door de hoge temperaturen verbranden zelf harde onderdelen, zoals tanden. De uiteindelijke as bestaat dan ook vooral uit fijngemalen botten. De overblijfselen bestaan gemiddeld uit 98% as die afkomstig is van de mens en 2% die afkomstig is van de kist.
De as na crematie heeft een grijsachtige kleur met witte accenten. Deze witte stukjes zijn botfragmenten. Omdat de as na crematie veelal bestaat uit botten van het lichaam dat verbrand werd.
Hoewel de precieze samenstelling van as natuurlijk deels afhangt van het type hout dat u gebruikt, bevat het spul meestal 25 tot 45 procent kalk, circa 10 procent kalium en kleinere concentraties sporenelementen en mineralenverbindingen zoals ijzer, magnesium, zink, koper, mangaan en molybdeen.
Crematie-as ziet eruit als een grijze tot lichtbeige poederachtige stof, vergelijkbaar met fijn zand of as uit een open haard. De kleur van de as kan variëren afhankelijk van de gebruikte crematieoven en de samenstelling van het lichaam dat wordt gecremeerd.
Wat gebeurt er na crematie met de as? Na crematie wordt de oven geruimd en de asresten verzameld in een aspan. De crematieresten worden daarna verpulverd in een zogenaamde cremalutor, een machine die met loden ballen de poreuze asresten (botjes) fijnmaalt. Vervolgens wordt de as verzameld in een asbus.
Voelt het lichaam pijn tijdens cremeren? Nadat een persoon is overleden kan niks nog pijn doen. Met de huidige technologie is er geen onzekerheid meer of iemand wel of niet echt overleden is. Daarom doet crematie geen pijn voor de overledene.
Bij het cremeren wordt de kist in een crematieoven geplaatst. De kist vergaat daarbij door de hitte. Voorafgaand aan een crematie is er vaak een uitvaartdienst of een kerkdienst, maar het hoeft niet. Na het afscheid brengt de uitvaartondernemer de kist naar de ovenruimte, waar de uiteindelijke crematie plaatsvindt.
De as ziet er inderdaad uit als as van een sigaret. Een sigaret biedt ook wel een aardige vergelijking, omdat u weet dat de as niet altijd meteen fijn is, maar soms als een kegeltje in de asbak valt. Dat is vergelijkbaar met de as van een mens, die ook door wrijving en malen fijn wordt gemaakt.
Als uw zus de papieren voor de crematie heeft getekend, is zij de enige die de as mag ophalen, tenzij zij u schriftelijk machtigt.
Ondanks dat de as die in de kachel overblijft, afstamt van houtblokken of bomen, is het geen GFT+E afval. De as en resten horen dan ook bij het restafval.
Hout assen zijn een uitstekende bron aan het mineraal kalk en de groeistoffen Potassium (Kalium) en fosfor. Kalium zorgt voor de stevigheid van de plant en verhoogt de weerstand tegen ziektes, plagen en droogte. Bovendien worden planten beter winterhard door fosfor en Kalium te geven.
As werkt wel veel sneller tegen mos dan kalk, na twee weken kun je al verkleuringen zien in het mos. Je kunt de as gedurende de hele winter uitstrooien. Let erop dat je dit niet doet als het vriest, want als je loopt op bevroren gras, krijg je lelijke plekken in je gazon.
Waarom wordt as niet meteen vrijgegeven? In Nederland wordt na een crematie niet meteen het as vrijgegeven. Hiervoor is een vaste periode van 1 maand vastgelegd in de As-wet. Een reden hier van is dat de overheid hierdoor nog een maand de mogelijkheid heeft het as te onderzoeken.
Het lichaam van de overledene wordt gereduceerd tot as en een groot deel van de botten. De botten verbranden dus niet helemaal tijdens de crematie. Integendeel, daarvan wordt de as ook gemaakt. Want na elke crematie wordt de oven helemaal gereinigd tot alle botfragmenten verzameld zijn.
In principe beslist de persoon die de crematie heeft geregeld wat er met de asresten gebeurt. Het komt voor dat nabestaanden het oneens zijn over de bestemming van de as. De wachttijd geeft hen de kans eventuele meningsverschillen uit te praten.
Indien de APV niets regelt over asverstrooiing mag de verstrooiing in principe overal plaatsvinden, tenzij andere regels zich er tegen verzetten. Indien men wil verstrooien op het grondgebied van een andere eigenaar dan de gemeente moet toestemming worden gevraagd aan die eigenaar.
De as mag niet meteen mee naar huis
Hoewel veel nabestaanden het graag zouden willen, is het niet toegestaan om de as meteen na de crematie mee naar huis te nemen. Het crematorium is namelijk verplicht om de as tenminste vier weken te bewaren. Dit moet in een afgesloten ruimte worden gedaan die de algemene nis heet.
De opdrachtgever van de crematie is de persoon die de bestemming van de as aangeeft, maar daarbij rekening moet houden met de wens van de overledene en de (o.a. financiële) mogelijkheden. Er is geen eigenaar*. Uw gemeente heeft de opdracht gegeven voor de crematie.
Eerst vallen bijvoorbeeld de longen uit (ARDS) , gevolgd door lever, darmen, nieren en/of andere functies, zoals de bloedstolling. De oorzaak is een verminderde doorbloeding van de organen waardoor deze minder goed gaan functioneren.
In de 40 dagen periode neemt de ziel afscheid van de aarde en verlaat uiteindelijk deze wereld, in sommige geloofstradities wordt dit ook wel de hemelvaart genoemd. Gedurende deze periode moeten de ontslapenen of overledenen gaan beseffen dat ze moeten doorstromen naar hun nieuwe bestaan en herenigd worden met God.
Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over. De kist, zeker de tegenwoordig gangbare spaanplaatkist, is al na een jaar uiteengevallen.
Een veel; gestelde vraag is: Wat als sieraden worden meegegeven met crematie? Na crematie worden edelmetalen in onherkenbare vorm teruggevonden in de asresten.
Bij wet is het niet verplicht om begraven of gecremeerd te worden in een kist.
Lood houdt de stank op afstand
Zonder de loden bekleding zouden de lichamen blootstaan aan zuurstof en sneller ontbinden dan in een houten kist onder de grond. Bovendien zorgt het lood ervoor dat de stank van ontbinding niet naar buiten sijpelt. Loden kisten zijn niet het exclusieve domein van royals.