Vanaf 1516 tot het eind van de Eerste Wereldoorlog maakte het gebied van de huidige staat Palestina deel uit van het uitgestrekte Ottomaanse Rijk, net als het gebied van het huidige Israël, Libanon, Syrië en Jordanië. De grenzen van de huidige staten waren in het Ottomaanse Rijk niet herkenbaar.
In de oudheid werd Palestina bewoond door Semitische volkeren, waarvan de eerste van Kanaänitische oorsprong waren. Volgens de overlevering kwam Abraham, de gemeenschappelijke stamvader van joden en Arabieren, uit Ur naar Kanaän.
In 1917 komt de Britse overheid met de Balfour-verklaring. Balfour, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, spreekt daarin de intentie uit om in Palestina een “nationaal thuis voor het Joodse volk” te maken. Dit leidt tot grote onvrede bij de Arabische bevolking, die zich bedrogen voelt.
Na de Ottomaanse periode, van het einde van de negentiende eeuw tot 1948 namen de Britten de controle over Palestina over. Tot die tijd voelden Palestijnen zich Arabieren, niet anders dan Syriërs of Irakezen.
Het Palestijnse volk of de Palestijnen zijn de nakomelingen van de inwoners van het gebied dat bekend staat als "Historisch Palestina". Dit gebied had geen eenduidige geografische grenzen, maar kwam grotendeels overeen met het gebied dat nu Israël heet, tezamen met de Palestijnse gebieden.
In 1946 stond Palestina onder het bewind van het Verenigd Koninkrijk.Dat had aan het einde van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) het Ottomaanse Rijk – dat heeft bestaan van 1299 tot uiteindelijk 1922 – verslagen. De Ottomanen hadden het gebied ruim 400 jaar eerder veroverd op de van oorsprong Egyptische Mammelukken.
Op 14 mei 1948 roept David Ben-Goerion de onafhankelijkheid uit van de nieuwe staat Israël. Het land krijgt internationaal veel tegenstand, maar ook veel steun, want het kan een thuishaven zijn voor de vele slachtoffers van de Duitse Jodenvervolging in Europa.
Joodse nederzettingen in bezette gebieden
Het Israëlische leger bezette de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever, waar voornamelijk Palestijnen woonden, en de Golanhoogte in Syrië.
Andere opties waren Palestina of Zion. Uiteindelijk werd toch de Bijbelse naam Israël gekozen. Sommige mensen vinden dat het gebied waar Israël ligt eigenlijk Palestina heet. Ook wordt Israël door joden en christenen soms het Beloofde Land of het Heilige Land genoemd.
Op 24 juli 1922 werd door de Volkenbond het mandaat over Palestina officieel aan de Britten gegeven.
Het gebied dat we nu Israël noemen, valt onder Brits bestuur, heet Palestina, en wordt voornamelijk bewoond door Arabieren. Rond 1900 komt de emigratie van zionistische Joden naar de regio op gang, mede door het antisemitisme in Europa. Dat Joden naar het huidige Israël trekken, is niet toevallig. Hun roots liggen er.
Op 15 mei 1948 liep het Britse mandaat voor Palestina af. In anticipatie hierop riep het Jewish Agency een dag eerder de staat Israël uit.
De huidige Gazastrook is een product van de wapenstilstandsakkoorden van 1949 tussen Egypte en Israël; de grens is onderdeel van wat bekend staat als de Groene Lijn. Egypte bezette de strook van 1949 tot 1967, met een onderbreking van vier maanden Israëlische bezetting tijdens de Suezcrisis van 1956.
Onder leiding van Mozes ging het volk dat afstamde van Jakob, de Israëlieten, weg uit Egypte, terug naar Kanaän. Mozes stierf onderweg, en onder leiding van Jozua werd Kanaän weer heroverd door de Israëlieten. Het gebied heette nu weer Palestina. Dit gedeelte heet de Exodus.
In Jezus' tijd bezetten de machtige Romeinen Palestina. Ze waren 60 jaar eerder het land binnengevallen en hielden de bevolking in een ijzeren greep. In Zuid-Palestina regeerde een Romeinse prefect, een soort gouverneur.
De Palestijnse gebieden, ook wel Palestina of de Palestijnse autoriteit is een gedeeltelijk erkende staat in het westen van Azië, bestaande uit de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. De geclaimde hoofdstad is Jeruzalem, de feitelijke hoofdstad is Ramallah.
Bij het einde van het Britse mandaat in 1948 brak een oorlog uit. Bij de wapenstilstand van 1949 was Palestina verdeeld tussen de nieuw gestichte staat Israël, Transjordanië en Egypte. In 1994 kwam er Palestijns zelfbestuur, tegenwoordig bekend onder de naam Staat Palestina.
Palestina ofwel Staat Palestina is een staat in Azië, in het Midden-Oosten, in de Levant. Het bestaat uit twee gebieden: de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever (samen de 'Palestijnse gebieden').
Het Palestijnse grondgebied wordt al meer dan vijftig jaar bezet, sinds Israël deze gebieden in 1967 veroverde in de Zesdaagse Oorlog. De 4,8 miljoen Palestijnen in Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem merken dagelijks de gevolgen van deze bezetting.
Voor de geschiedenis van de moderne staat Israël die in 1948 onafhankelijk werd, zie Geschiedenis van Israël. Voor de geschiedenis van de Palestijnse gebieden sinds de onafhankelijkheid van Israël, zie Geschiedenis van de staat Palestina.
Vrijwel iedere inwoner van de Palestijnse gebieden is moslim. 98% van de Palestijnen is soenniet. De inwoners van de Palestijnse gebieden hebben religieuze vrijheid: ze mogen zelf kiezen welk geloof ze belijden.
Palestina wordt officieel erkend door ruim 130 landen, waaronder enkele EU-lidstaten. Israël, maar ook Nederland en België, erkennen Palestina niet.
Op 30 oktober 2014 besloot Zweden als eerste West-Europees EU-land Palestina officieel als staat te erkennen. Acht andere EU-landen hadden Palestina al erkend voordat zij tot de EU toetraden, namelijk Polen, Tsjechië, Slowakije, Hongarije, Roemenië, Bulgarije, Cyprus en Malta.