Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
Niet alleen zoogdieren zoals wij, maar ook vogels, vissen en mogelijk kreeften. Wie niet kan praten, voelt geen pijn, was lange tijd het adagium in de wetenschappelijke wereld.
Slakken, mosselen en garnalen kunnen ook geen pijn ervaren.
Alle slakken behoren, binnen het dierenrijk, tot de stam van de weekdieren. Het is de enige soort die ook op het land kan leven maar de meeste slakkensoorten leven in zee. Een slak beschikt over een hart, longen, een spijsvertering- en zenuwstelsel.
Slakken kunnen opioïde reacties hebben en mosselen geven morfine af wanneer ze worden geconfronteerd met schadelijke stimuli. Beide reacties suggereren dat deze dieren daadwerkelijk pijn voelen . Hoewel weekdieren geen hersenen per se hebben, vertonen ze wel enige centralisatie van het zenuwstelsel. Ze hebben verschillende paren ganglia die verbonden zijn met een zenuwkoord.
Bepaalde minder beweeglijke weekdieren, zoals schelpdieren, hebben minder goed ontwikkelde hersenen. Slakken daarentegen zijn wel traag, maar beschikken ook over hersenen en zelfs over een kortetermijngeheugen. Onderzoekers die willen begrijpen hoe de geheugenfunctie werkt, gebruiken zeeslakken soms als proefdieren.
Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat weekdieren zoals slakken en naaktslakken nog steeds pijn kunnen voelen , dus ze in zout smeren en ze uitdrogen is niet het meest humane. Als je ooit per ongeluk zout in je oog hebt gekregen, kan dat een vergelijkbaar gevoel zijn als wat slakken ervaren als je zout gebruikt.
Slakken hebben een heel klein brein, maar zijn bijzonder efficiënt in het bepalen van hun gedrag. Dat komt doordat een slak slechts twee hersencellen gebruikt om complexe beslissingen te nemen, zo ontdekten de onderzoekers.
Weekdieren, met uitzondering van de meest ontwikkelde koppotigen, hebben geen hersenen in de strikte zin van het woord . In plaats daarvan zijn de cellichamen (pericarya) van zenuwcellen geconcentreerd in zenuwknopen (ganglia) in belangrijke delen van het lichaam. Weekdierzenuwcellen hebben geen myelineschede.
Als ramen en deuren gesloten zijn, weten naaktslakken soms toch nog hun weg naar binnen te vinden.Ze hebben al genoeg aan naden en kieren. Door die te dichten met bijvoorbeeld kit, heeft u minder last van warmteverlies, maar houdt u ook ongedierte buiten.
Neen, slakken kunnen niet gillen.
Een naaktslak (zoals de grote aardslak) kan twee tot drie jaar oud worden en overwintert. Met onze huidige weersomstandigheden zijn er zelfs exemplaren die 20 cm lang kunnen worden!
Voorbeelden van inheemse planten die minder aantrekkelijk zijn voor slakken: wilde akelei, ooievaarsbek, inheemse viooltjes, bosanemoon, duizendblad, klimop, longkruid, steenanjer, vingerhoedskruid, wilde bertram, zulte, inheemse varens en kruiden als tijm, bieslook en daslook.
Een vis hoeft geen mensachtig brein te hebben om pijn of andere gevoelens te ervaren.” Uit onderzoek blijkt dat vissen zich na een pijnlijke ervaring voor langere tijd behoedzaam gedragen en minder actief zijn.
Hoewel zoogdieren en vogels over de vereiste neurale architectuur voor fenomenaal bewustzijn beschikken, kunnen we concluderen dat vissen deze essentiële kenmerken missen en daarom geen pijn voelen.
Slakken kunnen basisemoties voelen.Ze voelen angst, honger, opwinding. Slakken hebben een geheugen en ze kunnen zich sommige dingen herinneren.
Slakken hebben zeer eenvoudige hersencellen en deze zijn niet georganiseerd in een enkele hersenstructuur zoals zoogdierenhersenen. Slakken reageren echter wel op hun omgeving door zich te verwijderen van bepaalde stimuli, wat suggereert dat ze ten minste enige vorm van ongemak kunnen voelen .
Landslakken bijten of steken niet en het slijm is gemakkelijk af te wassen (het zou volgens sommige bronnen zelfs geneeskrachtig zijn en tegen rimpels werken). Kleinere exemplaren en naaktslakken kunnen gevangen worden via lokdozen of bierslakkenvallen; die zijn milieuvriendelijk en goedkoop.
Een slak heeft twee intrekbare tentakelparen . Het bovenste paar tentakels worden de optische tentakels genoemd en zijn de ogen van een slak. De optische tentakels hebben lichtgevoelige oogvlekken aan het uiteinde en kunnen opnieuw groeien als ze verloren gaan.
Sommige slakkenhouders hebben zelfs gesuggereerd dat hun slak in staat zou zijn om individuele menselijke verzorgers te herkennen. Tot nu toe is er geen bewijs voor individuele herkenning, noch onder A.fulica, noch tussen slakken en mensen .
Wist je dat een slak drie jaar kan slapen? In geval van nood of extreme kou kan een slak 3 jaar zonder eten en dus ongestoord al die tijd slapen.
Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
Technisch gezien zijn er manieren om slakken veilig van de weg naar een handigere locatie te verplaatsen. Het is prima om te proberen te helpen (als je dat wilt). Je moet echter wel heel voorzichtig zijn, anders kun je ze echt pijn doen !
Slakken en naaktslakken voelen de wereld heel anders dan wij. Ze kunnen niet horen zoals wij, maar ze kunnen misschien wel trillingen met hun lichaam voelen . In feite is aanraking een van de belangrijkste manieren waarop ze de wereld voelen en voelen. Ze hebben ook chemosensoren die een combinatie zijn van ruiken en proeven.
De meest gecentraliseerde zenuwstelsels omvatten hersenen. Gastropoden en slakken hebben geen hersenen, maar hun zenuwstelsels zijn tot op zekere hoogte gecentraliseerd , en ze hebben analoge structuren, namelijk verschillende paren ganglia (clusters van neuronen) verbonden door een zenuwkoord.