Paarden reageren voornamelijk op wat mensen om hun heen doen. Dus wanneer iemand verdrietig is zal het paard deze emotie overnemen en bijvoorbeeld stil blijven staan. Paarden voelen dus heel goed emoties en gedrag aan van mensen.
“Een paard kan leren reageren op de kleinste veranderingen van je lichaam. Als je boos bent beweeg je je lichaam vaak net iets anders, wat weer een verandering teweeg brengt in het gedrag van je paard.”
Paarden kunnen stress ervaren, vreugde tonen, maar ook verdriet en verlies voelen. Het is belangrijk dat we als mensen deze emoties erkennen en respecteren. Wanneer een paard een belangrijke metgezel verliest, is het essentieel om de tijd en ruimte te bieden voor het afscheid en de rouw.
Maar kúnnen paarden eigenlijk wel huilen, of speelde er soms iets anders? Ellen de Boer, een psycholoog die gespecialiseerd is in gedragstherapie bij dieren, weet het niet zeker. “Dat paarden verdrietig kunnen zijn en kunnen rouwen, dat staat vast,” zegt ze.
Ongelukkige paarden zijn vaak lusteloos en ongeïnteresseerd. Ze vertonen dikwijls stereotiep gedrag – zoals weven, kribbebijten, luchtzuigen, schrapen, schudden met hun hoofd – en kunnen agressief zijn.
U kunt depressie bij een paard herkennen als u let op de signalen uit het eerder beschreven onderzoek: een rechte, ‘teruggetrokken’ houding met de nek, een doffe blik, een onbeweeglijk hoofd en oren, en verminderde reacties op mensen, maar verhoogde reactiviteit op nieuwe stimuli .
Als het paard je zachtjes met zijn hoofd duwt, is dit een verzoek. Heb je misschien een lekkere wortel in je tas? Het hoofd omhoog trekken is daarentegen meer een defensieve houding.
Paarden drukken hun welbevinden uit door af en toe te briesen, vol genot te kauwen en vooral door de aparte lichaamsdelen samen te bewegen. Ogen: zachte uitdrukking, glanzend. Lippen: in het spel met andere paarden wordt de bovenlip vaak verlengd.
Als er geen andere tekenen van problemen zijn, kan een paard dat constant tranen over zijn gezicht heeft, een geblokkeerde traanbuis hebben. Technisch gezien worden deze kleine doorgangen nasolacrimale kanalen genoemd en voeren overtollige tranen af van de ogen via de neus. Wanneer deze kanalen geblokkeerd raken, verzamelen de tranen zich en stromen ze over het onderste ooglid.
Als je naar een onbekend paard toe gaat, moet je niet direct z'n neus aaien. Dat is zoiets als een onbekende direct op de mond zoenen. Aai eerst schouder en hals, laat hem aan je ruiken en win vertrouwen, voordat je neuzen gaat aaien. Straffen op de neus is uit den boze.
Paarden voelen dus heel goed emoties en gedrag aan van mensen. Hierdoor zijn paarden perfect voor de groei van persoonlijke ontwikkeling, aangezien ze als een spiegel werken. Ze reflecteren het gedrag van wat een mens of een kind doet.
Terwijl een ieder die wel eens een voerbeurt heeft moeten overslaan weet dat paarden - net als andere dieren - een uitstekend tijdsbesef hebben. De innerlijke klok noemen we dat - het lichaam stelt zich in op tijdsintervallen, dat werkt bij een dier niet anders dan bij de mens.
“Paarden kunnen zich zeker aan elkaar hechten”, vertelt gedragsdeskundige Machteld van Dierendonck. En ze kunnen uiteraard een seksuele relatie aangaan (anders kwamen er ook geen veulentjes) en hebben daarin vaak ook een voorkeur.
Onlangs is aangetoond dat paarden en andere gedomesticeerde zoogdieren menselijke emotionele signalen kunnen waarnemen en erop kunnen reageren . De meeste onderzoeken richten zich echter op vreugde en boosheid.
Het liefste paard kan ineens omslaan in een agressief monster en hard van zich af slaan. De woede kan gericht zijn op een ander paard, maar ook op de ruiter. Een paard is een vluchtdier, daarom is in de natuur is wegrennen bij gevaar de eerste reactie.
Paarden vertonen een opmerkelijk niveau van emotionele intelligentie. Ze kunnen menselijke emoties lezen en erop reageren , waardoor ze effectief zijn in therapeutische settings. Deze gevoeligheid voor emoties is ook duidelijk zichtbaar in hun kuddedynamiek, waar ze communiceren via een geavanceerd systeem van lichaamstaal en vocale signalen.
Positieve reacties van het paard
Positieve reacties van een paard zijn vaak indicatief voor een goede relatie tussen het dier en zijn verzorger of ruiter. Wanneer een paard zich op zijn gemak voelt, zal het vaak ontspannen gedrag vertonen, zoals het laten vallen van zijn hoofd of het maken van zachte geluiden.
De meeste mensen denken dat een paard lacht, als hij/zij zijn bovenlip krult en zijn tanden ontbloot; het lijkt op een brede grijns. Eigenlijk lachen paarden niet, het is een reactie die te maken heeft met de geuren. Het paard registreert alleen de geuren die via de lucht naar zijn klieren stromen.
Als een paard likt en kauwt tijdens de training wordt dit vaak geïnterpreteerd als een signaal dat hij aan het leren is en onderdanigheid toont. Maar uit een nieuw onderzoek blijkt juist dat dit gedrag een natuurlijke reactie is op een stressvolle situatie.
Ze hinniken en snuiven
Sommige paarden zijn van nature luidruchtiger dan andere, maar over het algemeen is een zacht gehinnik een teken van een blij, ontspannen paard. Een zacht gesnuif is ook een teken van ontspanning – u zult dit misschien opmerken als uw paard eenmaal ontspannen is tijdens uw rit.
Een paard dat graag bij je is, je als zijn maatje ziet en je vertrouwt, zal inderdaad ook tijdens het rijden beter meewerken! Het is dus zeer goed om verder te kijken dan alleen maar het rijden. Een paard dat geen vertrouwen heeft in de persoon naast hem, zal dat zeker niet hebben als diezelfde persoon op hem zit.
Hinniken Een hard, hoog geluid dat bedoeld is om grote afstanden te overbruggen en contact met de kudde te krijgen en te houden. Nickering (uit het Engels: een zacht gehinnik) Een stil, zacht gehinnik, bijna een uitblazen. Wordt vaak als begroeting gebruikt. Ook merries en hengsten doen dit om hun interesse te uiten.
Begroet het paard, waar je op mag rijden, vriendelijk: het paard wordt rustiger en vertrouwensvoller, wanneer je het aait en met vriendelijke stem spreekt. Benader het paard nooit van achteren: houd oogcontact en voldoende afstand. Geef het paard geen voer uit de hand, anders zoekt het je hele lichaam naar eten af.
Door kopstoten voelt een paard zich zeker over zijn vermogen om zijn wereld te controleren en heeft hij een gezond gevoel van handelingsvrijheid , zegt McLean. Het laatste wat je wilt doen is dat vernietigen. Maar omdat je ook niet wilt dat hij ruw tegen je aan duwt, kun je hem de kans bieden om iets anders te controleren, zegt hij.
Hoe blijer een paard, hoe meer het briest, blijkt uit Frans onderzoek. Paarden briesen vooral als ze het naar hun zin hebben. Hoe paardvriendelijker hun omgeving, hoe meer ze briesen.