Alle rozenblaadjes zijn in principe eetbaar, maar er bestaat dan een kans dat ze zijn bespoten. Eetbare rozen zijn speciaal gekweekt voor smaak en geur zonder stoffen die het ongezond maken om te eten. Eetbare rozen zien er niet alleen leuk uit, maar bevatten ook veel gezonde stoffen zoals vitaminen en antioxidanten.
Roos. Alle rozenblaadjes zijn eetbaar, maar de rode en geurende soorten verdienen wel de voorkeur, zoals de Damascus roos. Vermijd uiteraard bespoten rozen, zoals uit een gekocht boeket. Met rozenblaadjes kun je een heerlijke rozenthee maken.
Alles is eetbaar: de blaadjes, de bloemetjes en zelfs de uitgebloeide bloemen. Maar wist je dat ook korenbloemen, viooltjes, madeliefjes, lavendel, vlierbloesems, paardenbloemen, dahlia's, goudsbloemen, daglelies en rozen eetbaar zijn?
De rozenknopjes en -bloemen kun je vanaf mei oogsten. De bottels en zaden zijn vanaf augustus plukklaar. Als je de zaadjes roostert in een droge koekenpan, kun je ze – net als pijnboompitten – eten. En ook andere onderdelen van de roos zijn eetbaar en bevatten ook nog een snufje geneeskracht.
Eetbare bloem
Klaproos bloeit in mei, juni, juli of augustus maar één dag met tere scharlaken rode bloemen. Deze rode bloemblaadjes zijn eetbaar. Het ziet er vrolijk gekleurd uit in een salade, op een toetje of op een taartje.
De oudere bladeren kunnen worden gedroogd, vermalen en worden gebruikt bij maaltijden. De jonge bladeren en scheuten kunnen gekookt worden gegeten. Naast deze hortensia wordt ook een andere soort veel gebruikt voor thee.
Het gebruik van de roos als medicijn
In de Middeleeuwen werden rozen voor medicinale doeleinden gekweekt en gebruikt tegen uiteenlopende kwalen als slapeloosheid, hoofd-, oor-, kiespijn en inwendige bloedingen.
Gedroogde eetbare rozenblaadjes hebben een muskusachtig en bloemig aroma en zijn een plezier om in de keuken te gebruiken. Ze versterken de smaak van het gerecht waarin je ze gebruikt, of het nu zoet of hartig is. En je kan ze natuurlijk ook gewoon gebruiken omdat het mooi is.
Pioenrozen
De plant van de pioenroos zelf is niet eetbaar, van de wortels en bladeren kun je last van je maag krijgen. De bloemen daarentegen kun je wel eten, mits ze gekookt zijn. Leuk weetje: vroeger werd de pioenroos gebruikt als medicijn tegen huidaandoeningen, reuma en epilepsie.
Zelfs Afrikaantjes zijn eetbaar. De enkelbloemige kun je zo over de sla strooien, van de dubbele pluis je de bloemblaadjes er eerst uit. Of zet er thee van; lekker en kalmerend voor de spijsvertering.
Geurig en eetbaar: lavendel
De paarse pluimpjes waarmee lavendel de tuin siert zijn erg sterk van smaak. Verwerkt in koekjes, siroop of desserts is de smaak erg aangenaam. Vaak is 1 theelepel of een halve eetlepel lavendelbloempjes al genoeg, natuurlijk is dit naar smaak aan te passen.
De malse bladeren, bloemen en wortels zijn allen eetbaar, echter de stengels zijn het minst eetbaar. Het sap uit de stengels is licht giftig. Al met al kan de paardenbloem worden gerekend tot de wilde groenten. De bladeren zijn het hele jaar te gebruiken.
Van top tot teen. Niet alleen de blaadjes van de paardenbloem zijn eetbaar, de bloem is van top tot teen te gebruiken. Zo is de bloem zelf rauw, gepaneerd en gefrituurd te eten en smaakt hij zoet en knapperig.
Is de goudsbloem eetbaar? De bloemen zijn echt een goudmijntje, want naast alle bovenstaande functies, kun je de bloemen óók nog eten. Ze worden bijvoorbeeld gebruikt in salades of om boter, vla en koekjes kleur en smaak te geven. Het meest bekend is de thee die van goudsbloemen gemaakt wordt.
Rozenthee staat bekend als natuurlijke pijnstiller en ontstekingsremmer. Ook ondersteunt het je spijsvertering en je immuunsysteem. Het kan worden gebruikt als detox thee om je lichaam te ontgiften en zuiveren. Of als ontspannende thee voor het verlichten van stress.
Wist je dat je van rozen ook een heerlijke lekkernij kan maken? De gekonfijte rozenblaadjes hebben een zachte en zoete smaak. Je kunt deze gewoon zo snoepen of je gebruikt deze als versiering op taart, cake, gebak en ijs.
Alleen de wilde roos – de Rosa gallica -, de Rosa centifolia, de zogenaamde koolroos en de Damascener roos zijn geschikt om de kostbare thee van te zetten.
Roos ontstaat als een schimmel die van nature aanwezig is op onze hoofdhuid, Malassezia genaamd, begint te woekeren en de vernieuwing van de cellen van je hoofdhuid verstoort.
Ook voor kaalheid hoef je niet bang te zijn als je last hebt van hoofdroos. Soms komen er met de schilfertjes wat haren mee, waardoor het lijkt of je meer haren verliest. In werkelijkheid groeien deze haren gewoon weer terug en word je door roos niet sneller kaal dan iemand anders.
Roos kan, wanneer onbehandeld, de haarzakjes beschadigen. De constante jeuk, die roos vaak veroorzaakt, zorgt ervoor dat je gaat krabben. Dit krabben zorgt voor beschadigde haarzakjes en dit kan haaruitval veroorzaken.
Als je de bloemen van hortensia's afknipt, oprolt in een joint en over je longen inhaleert, veroorzaakt dat volgens de overleveringen een high.
Lobelia's bevatten een giftig wit melksap, dat ook op de menselijke huid irritatie kan veroorzaken.