Soms is er ogenschijnlijk niets aan de hand.Je hebt geen bloedverlies en je voelt je normaal zwanger. Tijdens de echo die gemaakt wordt, wordt geen hartactie bij het vruchtje gezien. Het is zeer waarschijnlijk dat het vruchtje al eerder is gestopt met groeien, maar nog niet is afgestoten.
Het bloeden na een miskraam kan zelfs twee tot drie weken duren, maar meestal is het binnen zo'n tien dagen gestopt. Soms is er geen bloedverlies maar blijkt bij de echo dat er geen hartactie is. In dit geval kun je de miskraam niet zelf herkennen.
Soms verlies je nog een aantal weken een klein beetje bloed. Het kan ook zijn dat op een echo wordt ontdekt dat het vruchtje niet meer leeft terwijl je nog geen bloed hebt verloren. Het is mogelijk dat je binnen enkele dagen (soms weken) een bloeding krijgt.
15% van de zwangerschappen eindigt in een miskraam
Ruim de helft van de zwangerschappen eindigt in een miskraam zonder dat de vrouw wist dat ze zwanger was.
Meestal begint een miskraam met bloedverlies. Het bloedverlies wordt erger en kan korte tijd hevig zijn. U krijgt buikpijn en soms krampen die op weeën lijken. Het embryo is in dit stadium van de zwangerschap nog heel klein en zal bijna nooit herkenbaar zijn.
Een miskraam kan beginnen met steeds wat licht bloedverlies dat na enkele dagen meer wordt, maar dat hoeft niet. ook kan de miskraam in één keer op gang komen. Meestal heb je bij een miskraam enkele uren bloedverlies, waarbij je weefselresten ziet.Vaak heb je ook krampen, vergelijkbaar met hevige menstruatiepijn.
Bij een latere miskraam is bij een inwendige echo wel een embryo zichtbaar. Het embryo heeft echter geen hartactie en is meestal kleiner dan de zwangerschapsduur aangeeft. Deze vormen van een miskraam kunnen ongemerkt optreden, of soms gepaard gaan met weinig (bruin) bloedverlies of geringe buikpijn.
Vaginaal bloedverlies en licht menstruatieachtige pijn kunnen het eerste teken van een miskraam zijn. Zwangerschapsverschijnselen zoals gespannen borsten en ochtendmisselijkheid nemen soms af vlak voor een miskraam. Meestal komt een miskraam na het eerste bloedverlies binnen een aantal dagen vanzelf op gang.
In welke weken komen miskramen met meest voor? Zo'n 90 procent van alle miskramen vindt plaats in de eerste 16 weken van de zwangerschap. En binnen deze periode valt 90 procent in de eerste 12 weken.
Je hebt geen bloedverlies en je voelt je normaal zwanger. Tijdens de echo die gemaakt wordt, wordt geen hartactie bij het vruchtje gezien. Het is zeer waarschijnlijk dat het vruchtje al eerder is gestopt met groeien, maar nog niet is afgestoten. We spreken dan van een gemiste miskraam oftewel missed abortion.
Bij een mislukte innesteling wordt namelijk ook (net zoals de bevruchte eicel, ook) het baarmoederslijmvlies afgestoten. Dit lijkt dus op een 'gewone' menstruatie. Je zou dit ook een vroege miskraam kunnen noemen, je zou dit kunnen herkennen doordat je menstruatie later begint dan je zou verwachten.
Een miskraam krijgen doet pijn. Sommige vrouwen vinden de pijn net zo erg als een hevige menstruatie.Andere vrouwen hebben meer pijn. Je kunt last hebben van de bijwerkingen van de medicijnen, zoals koorts, misselijk zijn en diarree.
Een miskraam kan langzaam op gang komen, maar je kan ook direct veel bloedverlies en buikpijn hebben. Het kan ook zijn dat je geen klachten hebt, maar tijdens een echo ontdekt dat de zwangerschap is gestopt. Er is dan geen kloppend hartje (meer) te zien. Dit heet ook wel een gemiste miskraam (je hebt het niet gemerkt).
Een mola-zwangerschap wordt vastgesteld bij echoscopisch onderzoek. In plaats van een vruchtzakje met een embryo en een kloppend hartje zijn op de echo vele kleine blaasjes te zien die de baarmoederholte opvullen. Soms is bloedverlies via de schede de reden voor het echoscopisch onderzoek.
Het is moeilijk te voorspellen hoe lang het proces duurt, maar in de praktijk mag een miskraam in volle gang niet langer dan een dag duren. Wel kan er nadien nog dagen tot enkele weken wat vaginaal bloedverlies optreden, soms ook met verlies van een stolsel.
Bloedverlies is vaak het eerste teken van een miskraam. Meestal komt een miskraam binnen een aantal dagen op gang, soms duurt dit nog een week of zelfs een paar weken. Geleidelijk ontstaat krampende pijn in de baarmoeder en neemt het bloedverlies toe, zoals bij een hevige menstruatie.
Zien we een kloppend hartje en een goed ontwikkeld embryo dan daalt de kans op een miskraam van 10% naar ca.1-3%.
Je kunt zelf geen miskraam opwekken of veroorzaken. Je krijgt geen miskraam door sporten (bijvoorbeeld hardlopen of paardrijden) of stress. Seks (gemeenschap, orgasme) is niet schadelijk tijdens de zwangerschap en leidt niet tot een miskraam. Je kan een miskraam ook niet voorkomen door rustig aan te doen.
Soms is er nog enkele weken een beetje bloedverlies. Het kan ook zijn dat je nog geen bloedverlies hebt gehad, maar dat op een echo wordt ontdekt dat het vruchtje niet meer leeft. Je kunt dan binnen enkele dagen, soms ook weken, een bloeding verwachten waarbij het vruchtje vanzelf wordt afgestoten.
Bloedverlies is vaak het eerste teken van een miskraam. Meestal komt een miskraam binnen een aantal dagen op gang, soms duurt dit nog een week of zelfs een paar weken. Geleidelijk ontstaat krampende pijn in de baarmoeder en neemt het bloedverlies toe, zoals bij een hevige menstruatie.
Bij hogere leeftijd, hogere kans op miskraam.
Tussen de 40 en 45 jaar is de kans 1 op 3. De kans neemt dus toe met de leeftijd. Andere risicofactoren zijn overgewicht, roken en alcoholgebruik. Verder kunnen sommige geneesmiddelen een miskraam veroorzaken.
Missed abortion
Een miskraam bij 7 of 8 weken zwangerschap gaat niet altijd samen met bloedverlies en buikpijn. Soms kom je er pas tijdens een echo achter dat het vruchtje niet meer in leven is. Dit heet een missed abortion. Het embryo is dan niet meer in leven, maar de miskraam is nog niet op gang gekomen.
Het vruchtzakje zit daar vaak ook tussen. Je herkent deze aan een met vocht gevuld blaasje. Daaromheen zit een vliezig omhulsel, waar roze vlokken baarmoederslijmlies aan vast kunnen zitten. Na het verliezen van het vruchtzakje nemen de pijn en het bloedverlies meestal af.