Er zijn Amerikaanse onderzoekers die vinden dat je voedingsmiddelen gewoon nog kunt eten als het is beschimmeld. Je snijdt de schimmel dan natuurlijk wel even weg. Een pompoen of wortel met een stukje schimmel gebruiken wij dus nog gewoon.
Zijn schimmels giftig? Schimmels zijn niet allemaal giftig, maar van sommige schimmels is bekend dat ze in staat zijn gifstoffen (mycotoxines) aan te maken. Het eten van deze gifstoffen kan leiden tot een voedselvergiftiging. Dat kan gepaard gaan met misselijkheid en diarree.
De schimmel groeit alleen aan de buitenkant, maar het is wel zaak om ruim om de beschimmelde plek heen te snijden. Daarna kunt u het weer eten. Gedroogde worst of ham is prima te eten in beschimmelde toestand. Met een borsteltje de schimmel eraf poetsen of wegsnijden met een mesje is voldoende.
Brood met blauwe of zwarte schimmel kun je niet meer eten. Ook niet als maar één boterham beschimmeld is, of als alleen op de korst een plekje schimmel zit. De sporen van de schimmel zitten namelijk door het hele brood. Ook fruit met schimmel moet meteen in de bak.
Wortels, pastinaken, schorseneren... Deze stevige groenten en fruit bevatten minder water: schimmels kunnen hier niet diep in doordringen. Zelfs als je schimmelvlekken ontdekt, blijven ze eetbaar zolang je maar 2-3 cm rond de schimmel verwijdert.
Nee. Volgens Marianne Gravely, informatiespecialist voedselveiligheid bij het Ministerie van Landbouw in de VS, kan het eten van schimmel geen kwaad. Voor mensen met een gevoelige darm ligt dat wel anders: zij hebben kans op misselijkheid.
Gezondheidsklachten door vocht en schimmels
Schimmels kunnen gezondheidsklachten veroorzaken en ze kunnen astma en andere luchtwegklachten verergeren. Door schimmels kun je last krijgen van: keelpijn. niezen en hoesten.
Vooral de zwarte schimmel (Stachybotrys chartarum) vormt een gevaar omdat deze specifieke schimmel een hoge concentratie mycotoxine kan verspreiden. Mycotoxine komt in vele schimmelsoorten voor en is schadelijker naarmate de concentratie ervan hoger is. Ze kunnen ook huidirritaties en jeuk veroorzaken.
Verschillende soorten bodemschimmels kunnen gifstoffen aanmaken. Schimmels van de soort Fusarium produceren voornamelijk gifstoffen tijdens de groei van het gewas. Tijdens de opslag van geoogste gewassen zijn Aspergillus-schimmels en Penicillium-schimmels de oorzaak van het ontstaan van gifstoffen.
Inademen van besmet stof of vocht kan een astma-aanval uitlokken (piepende ademhaling en kortademigheid). Middenoorontsteking en bronchitis kunnen eveneens een gevolg zijn. Bij langdurige blootstelling kun je ook last krijgen van algemene symptomen zoals vermoeidheid, hoofdpijn, spierpijn, misselijkheid en koorts.
Bewaar verse producten zoals vlees en groenten in de koelkast. Bewaar verse producten zoals kruiden en brood op een droge plek. Dek voedsel in de koelkast af. Gooi beschimmelde producten weg.
Beschimmeld brood is in zijn geheel niet meer te eten. Gooi het brood direct weg om verdere verspreiding van schimmelsporen te voorkomen. Groene of zwarte broodschimmel bederft het brood, maar is niet gevaarlijk.
Het is heel lastig om te bepalen hoeveel beschimmelde producten je veilig kunt eten, als je dat ooit al zou willen. Rietjens: "Dat hangt af van welke gifstof de schimmel kan produceren en hoeveel de schimmel geproduceerd heeft. Dat moet je meten met apparatuur."
Als je al ziek wordt (verschijnselen van voedselvergiftiging zoals diarree en braken) van het eten van beschimmeld fruit, dan is dat vaak heel tijdelijk. Maar blijft het langer dan een dag aanhouden, dan moet je echt wel even bij de dokter langs. Maar over het algemeen is het vrij onschuldig.
Vooral in zachte etenswaren, zoals brood, gaat de verspreiding van schimmels sneller en zijn ze onzichtbaarder dan je denkt. Bij harde etenswaren kun je vaak een stukje schimmel nog wel wegsnijden, maar voor brood, een potje jam of appelmoes geldt dat helaas niet, zegt het Voedingscentrum.
Zwarte schimmel kan mycotoxinen in uw huis brengen. Dit zijn giftige stoffen die uw gezondheid kunnen aantasten. Wanneer u langdurig blootgesteld wordt aan mycotoxinen en deze met regelmaat inademt, kunt u last krijgen van gezondheidsklachten. En het kan in sommige gevallen zelfs dodelijk zijn.
Als je hem nog langer bewaart, verliest de broccoli zijn smaak en is hij niet meer zo lekker om te eten. Je kunt het beste vaststellen of Broccoli niet meer goed is door te zien, ruiken en proeven. Als de Broccoli zuur ruikt, slap, of beschimmeld is dient zij weggegooid te worden.
Parasitaire schimmels
Ze kunnen een levende boom aantasten en doen wegrotten. Parasitaire schimmels kunnen ook schimmelziekten (ofwel mycosen) bij mensen veroorzaken. Schimmelziekten bij mensen worden onderverdeeld in huidschimmels en invasieve schimmels (ofwel schimmels in het lichaam).
GENT (ANP) - Schimmels in woningen kunnen kankerverwekkend zijn, zo blijkt uit de doctoraalstudie van Barbara Demulle van de Universiteit Gent. De schimmels in bijvoorbeeld de badkamer of keuken scheiden zogeheten mycotoxinen af.
Los een deel zuiveringszout op in een deel water of een deel zuiveringszout, een deel water en een deel azijn. Giet de oplossing in een plantenspuit en spuit het mengsel op de plekken waar de schimmel in de badkamer zich bevindt. Neem vervolgens een harde borstel en borstel de schimmel van het oppervlak.
Er zijn meer dan honderdduizend soorten schimmel – en duizenden hiervan hebben een groene kleur. De groene kleur vertelt je eigenlijk dus zo goed als niks over het type schimmel waar je mee te maken hebt.
De schimmel in een ijskast is gevaarlijk voor onze gezondheid, hoofdzakelijk wegens de groei van mycotoxine die op opbrengst voorkomt, die aan mensen giftig kan zijn en is getoond om kanker in sommige gevallen te veroorzaken.
Zwarte schimmel is 1 van de meest voorkomende schimmels in huis. Op vochtige oppervlakken ontstaan eerst minuscule zwarte stipjes, maar na verloop van tijd groeien die uit tot grote zwarte schimmelvlekken.
Een aspergilloom kan zich in een holte van je long ontwikkelen wanneer je een spore hebt ingeademd van een schimmel. Dit gebeurt eigenlijk alleen bij: Mensen met een verlaagd immuunsysteem (bijvoorbeeld door aids of een chemokuur).