De zorgverlener heeft uw toestemming nodig voor het uitvoeren van een medische behandeling. U heeft altijd het recht om een behandeling te weigeren. Als er sprake is van een ingrijpende of risicovolle behandeling (bijvoorbeeld bij een operatie) wordt de toestemming uitdrukkelijk gevraagd.
Toestemming weigeren voor een onderzoek of behandeling
In de wet staat dat behandeling normaal gesproken alleen is toegestaan met toestemming van de patiënt. Uiteindelijk beslist de patiënt dus zelf of hij/zij wel of niet behandeld wilt worden. De hulpverlener is verplicht om deze beslissing te respecteren.
Een patiënt heeft het recht om (gegevens uit) zijn medisch dossier te laten vernietigen. U moet een verzoek daartoe in beginsel honoreren, behalve als u een beroep kunt doen op een weigeringsgrond. U kunt uw patiënt wel wijzen op de nadelen die de vernietiging van het dossier heeft voor de continuïteit van de zorg.
U kunt vragen om vernietiging van (een deel van) uw medisch dossier. Bijvoorbeeld als u niet wilt dat uw gegevens worden bewaard. Uw arts moet dit in de regel binnen 1 maand doen.
Alleen het personeel dat u behandelt, mag uw dossier inzien. Ziekenhuizen zijn verplicht de medische dossiers van patiënten zorgvuldig te bewaren. Het opbergsysteem moet waarborgen dat niet elke arts of verpleegkundige uw dossier kan raadplegen.
Geen inzage bij schenden van privacy
Wilt u uw medisch dossier inzien, maar staan er ook gegevens over anderen in waardoor de privacy van die ander wordt geschaad? Dan mag uw zorgaanbieder weigeren om u inzage te geven in dat gedeelte van het dossier. Uw zorgaanbieder moet dat wel aan u uitleggen.
Ziekenhuizen zijn wettelijk verplicht om een zo volledig mogelijk dossier van hun patiënten bij te houden, in het belang van de patiënt. Enkel zorgverleners die direct bij de zorg betrokken zijn, hebben toegang tot het medisch dossier.
Wat hoort niet thuis in het medisch dossier? Financiële gegevens (declaraties).Gegevens over eventuele klachten of schadeclaims van jou over de zorgverlener.Persoonlijke werkaantekeningen van de zorgverlener.
U kunt de gegevens in uw medisch dossier laten aanpassen.Dit kan als gegevens niet juist of onvolledig zijn.
Het gaat namelijk om gegevens over uw gezondheid. Uw werkgever mag deze gegevens niet hebben. Zelfs niet als u hiervoor toestemming zou geven.
Hoe lang is een verklaring van diagnose geldig? In de meeste gevallen zijn verklaringen van diagnose maximaal 12 maanden geldig. Uitzonderingen hierop zijn chronische aandoeningen die op basis van medische noodzaak zijn opgenomen in bijlage 1 van het Besluit zorgverzekering.
Door het stellen van een tijdige en accurate diagnose wordt in elk geval uitgesloten dat er onderliggend een ander ziektebeeld is dat kan worden behandeld. Soms kan in een beginnend stadium medicatie voorgeschreven worden die het ziekteproces tijdelijk vertragen.
Bij 3,2% van de patiënten was er sprake van zowel een foute diagnose als schade aan de patiënt.
U mag een behandeling weigeren. Als u geen toestemming geeft voor een medisch onderzoek of een behandeling moet de arts uw besluit respecteren. De arts moet u wel goed informeren over de medische gevolgen. Zijn die gevolgen nadelig voor u, dan kunt u de arts achteraf niet aansprakelijk stellen.
Voor een second opinion heeft u een verwijzing van uw behandelend arts nodig. Die moet aan uw verzoek voldoen. Behalve als die daartegen zwaarwegende argumenten heeft.Die moet uw arts dan onderbouwd aan u laten weten.
Het uit de school klappen over medische gegevens van patienten is een misdrijf. Er staat maximaal een jaar gevangenisstraf op of een boete van iets meer dan twintigduizend euro. Dat zegt de Groningse advocaat Hans Klopstra.
Hoeveel kost een GMD? Het GMD kost 32 euro (vanaf 01.01.2021). De betaling gebeurt rechtstreeks tussen de arts en uw ziekenfonds.
Uw medisch dossier wordt minimaal 20 jaar bewaard. U kan uw arts altijd vragen om uw dossier langer of korter te bewaren.
Enkel de (Belgische) zorgverleners met wie u een therapeutische relatie hebt, krijgen toegang tot uw medische gegevens, zolang de behandeling duurt. Dit geldt bv. voor uw huisarts en verwijzers maar niet voor de arbeidsgeneesheer, ziekenfondsarts of een arts van uw verzekeringsmaatschappij.
Dit roept de vraag op wie de eigenaar is van de gegevens: degene die ze verzamelde of degene die het betreft. De gangbare opvatting is dat het medisch dossier toebehoort aan de dokter en dat de patiënt alleen inzagerecht heeft.
Je moet kunnen achterhalen wie in het dossier heeft gekeken. Alleen de hoofdbehandelaar mag het dossier van de patiënt inzien. Een behandelaar die de zorg (tijdelijk) overneemt mag ook in het medisch dossier van de patiënt kijken, zoals bij (vakantie)waarneming.
Het ziekenhuis is wel eigenaar van de gegevensdrager (de computer of het papieren dossier). Doordat de patiënt geen eigenaar is van het medisch dossier, kan hij het dossier ook niet opeisen. De patiënt heeft wel bepaalde rechten met betrekking tot de inhoud van het medisch dossier.
Als vertegenwoordiger van de patiënt heeft een advocaat, net als de patiënt zelf, recht op inzage in en afschrift van het medisch dossier. Daarom mag hij rechtstreeks medische informatie over de patiënt bij u als behandelend arts opvragen. U hoeft hiervoor geen aparte toestemming aan uw patiënt te vragen.
Bij een zorgverzekeraar werken medisch adviseurs. De adviseurs hebben het medisch beroepsgeheim. Zij vragen de gegevens uit uw medisch dossier op bij uw zorgaanbieder. Uw zorgaanbieder is wettelijk verplicht de gegevens aan de zorgverzekeraar te verstrekken.
Mensen hebben recht op inzage in de persoonsgegevens die organisaties van hen verwerken. Dit recht is bedoeld om mensen meer grip te geven op hun persoonsgegevens. Ook kunnen zij hiermee controleren of organisaties zich aan de regels houden bij het verwerken van hun gegevens.