Onderzoekers hebben een nieuwe bloedtest ontwikkeld waarmee artsen binnen enkele uren kunnen vaststellen of een hoestende patiënt met koorts een bacteriële of virale infectie heeft. Het is lastig voor artsen om op basis van klachten zelf vast te stellen of hun patiënt een bacteriële infectie of een virusinfectie heeft.
De CRP-test is een van de meest aangevraagde onderzoeken van het bloed. Het gehalte CRP geeft een aanwijzing over de aanwezigheid van een ontstekingsproces of infectie in het lichaam. De CRP test is een algemene bepaling, deze test toont niet specifiek een ziekte of aandoening aan.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bloed, pus of slijm in de ontlasting. Koorts. Hoofdpijn. Uitputting en soms uitdroging.
Ontstekingen kunnen verschillende klachten geven zoals pijn, warmte, roodheid, zwelling en verlies van functie. Een ontsteking kan ook in het lichaam aanwezig zijn zonder dat u dit merkt. Als het bloed dan geanalyseerd wordt kan de ontsteking vaak in het bloed wel worden aangetoond.
Het is een ernstig ziektebeeld waarbij bacteriën hun schadelijke, giftige stoffen (toxine) vrijgeven aan het bloed. Er ontstaat een ontstekingsreactie van het hele lichaam op deze infectie. Bloedvergiftiging kan thuis acuut ontstaan of een reactie zijn op een ingreep of behandeling van een andere ziekte.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
Infecties door bacteriën kunnen ernstiger verlopen dan infecties door virussen, maar de meeste infecties door bacteriën gaan vanzelf over. Bacteriën kunnen vele soorten infecties veroorzaken: blaasontsteking, keelontsteking, longontsteking, hersenvliesontsteking en middenoorontsteking zijn enkele voorbeelden.
Na het ontstaan van een ontsteking maakt je lever CRP (C-reactive protein) aan en dit wordt vervolgens afgegeven in de bloedbaan. Het CRP niveau in je bloed stijgt snel als reactie op een ontsteking. Door de CRP waarde te meten kun je een acute ontsteking aantonen, of juist uitsluiten.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel. Soms is een infectie klein, met slechts een klein gebied dat is gekwetst. Het lichaam geneest dan vanzelf.
Het c-reactieve proteïne (CRP )
De concentratie van deze eiwitten in het bloed is dan ook een goede indicator voor de aanwezigheid van een ontsteking of infectie. Hoe hoger het CRP-gehalte is, des te ernstiger de ontstekingen en dus ook de systemische vasculitis.
Vaak kan het lichaam op eigen kracht genezen van een bacteriële infectie. Alleen als dat niet het geval is, wordt gekozen voor een antibioticum, bijvoorbeeld omdat de patiënt niet genoeg weerstand heeft.
Een darminfectie duurt enkele dagen tot enkele maanden. Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
Elke bacterie kan een infectie veroorzaken. Bij gezonde mensen gaat dat vaak vanzelf over. Als de infectie niet vanzelf over gaat, schrijft de arts medicijnen voor. De infectie wordt dan behandeld met speciale medicijnen die bacteriën doden.
Tijdens het bloedonderzoek worden één of meer buisjes bloed afgenomen met een holle naald. Het bloed wordt vervolgens in het laboratorium onderzocht om bijvoorbeeld te kijken of je een bepaalde ziekte of een vitaminetekort hebt. Bloedonderzoek is een vrij simpel onderzoek dat weinig tijd in beslag neemt.
De oorzaak is meestal een zeer klein wondje waar net de verkeerde (huid)bacterie in terecht komt. Deze huidbacterie draagt iedereen bij zich en is principe onschuldig. Vaak staat het opgelopen wondje niet in verhouding met de pijnklachten die mensen ervaren.
De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in uw bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Een verhoging wijst op een ontsteking in uw lichaam. Als er een verdenking bestaat op een longontsteking dan wordt er bij waarden van 100 of groter meestal overgegaan tot het voorschrijven van een antibioticum.
Een ontsteking is klinisch te herkennen aan 5 klassieke tekenen: rubor (roodheid), calor (warmte), tumor (zwelling), dolor (pijn) en functio laesa (functieverlies).
Infecties komen op iedere leeftijd voor. Maar oudere mensen zijn vatbaarder voor ernstige infecties (luchtwegen, urinewegen en maag-darmstelsel). De symptomen van infecties zijn bij hen bovendien vaak atypisch. Dat betekent dat een longontsteking bijvoorbeeld zonder koorts en zelfs bijna zonder hoesten kan verlopen.
Laaggradige ontstekingen worden ook wel stille ontstekingen genoemd, omdat ze vaak onopgemerkt blijven en zich langzaam kunnen opbouwen.
De CRP-waarden is vaak het hoogst (> 100 mg/L) bij bacteriële infecties, pancreatitis, appendicitis, trauma, kanker en reuma. Matig verhoogde CRP-waarden (< 100 mg/L) passen meer bij virale infecties, tuberculose en chronische ontstekingen.
Een acute ontsteking is de reactie van het lichaam op schadelijke stimuli – het maakt het genezingsproces van beschadigde weefsels mogelijk en verdwijnt dan. Chronische ontstekingen zijn volhouders en houden zichzelf in stand.
Deze tests meten specifieke markers die aangeven of er ontstekingen in het lichaam aanwezig zijn. Enkele veelvoorkomende ontstekingsmarkers zijn: HS-CRP High Sensitive CRP, zegt niet alleen iets over je ontstekingswaarden, maar ook over laaggradige ontstekingen die een voorspeller kunnen zijn voor hart en vaatziekten.
De bacterie kan dieper in het lichaam komen en verschillende ziektebeelden veroorzaken, zoals bloedvergiftiging, endocarditis (ontsteking aan de hartkleppen), abcessen, botontsteking, gewrichtsontsteking en longontsteking. Sommige Staphylococcus aureus-bacteriën kunnen giftige stoffen (toxinen) aanmaken.
Ziekmakende bacteriën kunnen een voedselinfectie veroorzaken. De meeste voedselinfecties komen door het eten van dierlijke producten, zoals vlees, vis, ei en zuivel. Vooral als je deze rauw eet. Maar ook op andere producten zoals groente en fruit kunnen bacteriën zitten.
Verspreiding van virussen en bacteriën
Ook kunt u besmet raken als u een oppervlakte aanraakt waar het virus op zit, bijvoorbeeld op iemands handen. U kunt ziek worden wanneer een bacterie komt op een plek waar hij niet hoort. Bijvoorbeeld wanneer u na de wc niet uw handen wast.