Wratten zijn onschuldig. Ze verdwijnen meestal vanzelf zonder littekens. Na 1 jaar zijn de wratten bij ongeveer de helft van de mensen spontaan verdwenen. Wratten hoeven alleen behandeld te worden als u er veel last van heeft.
De meeste wratten verdwijnen vanzelf binnen twee jaar. Een enkele keer blijven ze jarenlang zitten. Het is ook niet bekend waarom de één er snel van af is en de ander niet. Als u wratten heeft, kunt u er het beste van afblijven.
Vaak wordt ervoor gekozen wratten te bevriezen. De huisarts zal de wratten hierbij aanstippen met vloeibare stikstof. De wrat bevriest hierdoor en het weefsel sterft af. Het is een pijnlijke ingreep die vaak een litteken achterlaat.
Je kunt een wrat laten weghalen door hem te bevriezen, verbranden of uit te lepelen. Wegsnijden is ook mogelijk, maar dat wordt bijna niet meer gedaan.
Soms zijn in het midden van de wrat zwarte stipjes zichtbaar. Dit zijn haarvaten die de wrat van bloed voorzien. Ze wijzen er vaak op dat de wrat op het punt staat te verdwijnen.
Wratten zijn goedaardige huidgezwelletjes. Ze worden veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV). Er bestaan meer dan 100 verschillende soorten HPV. Sommige veroorzaken wratten op de huid of slijmvliezen, andere liggen mee aan de basis van baarmoederhalskanker.
Voetwratten zijn vaak hardnekkig en groeien diep in de huid door de druk op de voetzool. De vlakke wrat (verruca plana) is een glad, plat en slechts enkele millimeters groot, met huidkleurig / roze of lichtbruin bobbeltje. Vaak zijn er veel tegelijk. Ze komen vooral voor op het gezicht, onderarmen, handruggen en benen.
Wratten hebben geen 'wortel' waardoor ze weer zouden kunnen aangroeien. Het is verstandig in de volgende gevallen een arts te raadplegen: Bij wratten die spontaan gaan bloeden of plotseling van kleur of grootte veranderen.
Het virus verspreidt zich door huid-huid contact, vooral wanneer een wrat opengekrabt is: het virus kan dan makkelijker naar buiten. Op deze manier worden anderen met het virus besmet, of worden bij de 'patiënt' zelf andere huiddelen geïnfecteerd.
EndWarts bevat mierenzuur en is gemakkelijk te gebruiken. Je hoeft het slechts één keer per week aan te brengen. Het product trekt onmiddellijk in de wrat en droogt deze van binnen uit. Indien mierenzuur correct gebruikt wordt, veroorzaakt het geen littekens of infecties.
De helft van de wratten verdwijnt vanzelf binnen 1 jaar. Na 2 jaar zijn bij twee derde van de mensen alle wratten verdwenen. Een enkele keer blijven ze veel langer zitten. Het is niet bekend waarom de één er snel van af is en de ander niet.
Wrattenbehandeling met stikstof
Een grote wattip gaat in het vaatje en wordt vervolgens op de wrat gedrukt. Stikstof bevriest de wrat en de huid eromheen, waardoor de wrat afsterft. Er ontstaat meestal een blaar die binnen een week verdwijnt. Bevriezing geeft dezelfde pijn als een brandwondje.
Ouderdomswratten worden ook wel vettige wratten genoemd. Vlakke wratten (verruca plana) zijn gladder, vlakker en kleiner dan andere wratten. Ze zijn vaak met veel tegelijk en komen vooral op bijvoorbeeld je gezicht, onderarmen en de rug van je handen. Deze wratten worden ook wel platte wratten genoemd.
Ze verschijnen als kleine bultjes op de huid van de handen of voeten. Ze zien er verschillend uit en kunnen zich alleen of in groepjes ontwikkelen. Sommige wratten komen vooral voor op bepaalde lichaamsdelen, zoals verruca plantaris, ook wel voetwratten genoemd.
Genitale wratten (condylomata acuminata) zijn meestal vlezige, zachte, huidkleurige wratten die alleen of in groepjes voorkomen. Vaak zijn er eerst kleine wratten die vervolgens groter kunnen worden of zich uitbreiden. Het is één van de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoeningen (soa).
Wratten kunnen door bijvoorbeeld een handdruk of ander lichamelijk contact van huid tot huid van de ene persoon op de andere overgaan. Wratten kunnen zich ook verspreiden naar andere lichaamsdelen door een bestaande wrat aan te raken en vervolgens beschadigde huid op een andere plaats aan te raken.
Zink helpt bij de aanmaak van nieuw collageen en helpt zo tegen ontstekingen (acne), rimpels, striae, schade door de zon, wratten en haaruitval. Goede plantaardige bronnen van zink zijn o.a.: pompoenzaden, zonnebloempitten, sesamzaden, cashewnoten, kikkererwten, bonen en spinazie.
De besmetting kan plaats vinden door direct contact met een wrat of door indirect contact met een voorwerp (bijvoorbeeld een handdoek) waarop het virus zich bevindt. Na besmetting kan het virus twee tot zes maanden sluimeren voordat het de cellen van de buitenlaag van de huid sneller laat groeien.
Wanneer er een laagje eelt over de verruca is ontstaan haalt de podotherapeut het eelt voorzichtig met een mesje (scalpel) of frees weg. Dit wordt voorzichtig gedaan omdat een verruca in de meeste gevallen direct gaat bloeden. Dit komt doordat wratten erg goed doorbloed zijn.
Wratten zijn niet kwaadaardig en behandelen is niet nodig. Als gewone wratten en ouderdomswratten wratten klachten geven, is behandeling mogelijk door afschrapen, bevriezen met vloeibare stikstof, wegsnijden of elektrisch wegbranden. Vaak krijgt u hierbij een verdoving. Waterwratjes verdwijnen meestal vanzelf.
Wratten zijn besmettelijk: ze worden doorgegeven via contact met een persoon die wratten heeft, bijvoorbeeld als kinderen samen in bad gaan. Er is weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de concrete manieren van verspreiding. Wel staat vast dat je meer risico loopt als je een huidwondje hebt.
Wratten zijn kleine huidgezwelletjes die door het humaan papillomavirus (HPV) worden veroorzaakt. HPV veroorzaakt een woekering van harde proteïnen (keratine) in de bovenlaag van de huid, zodat kleine, onregelmatige bultjes ontstaan die ruw aanvoelen.
Bij heel uitgebreide wratten wordt soms een aantal maanden de tablet Neotigason, een afgeleide van vitamine A-zuur, voorgeschreven om de woekering van het wratweefsel tegen te gaan en zelfs te doen verdwijnen.
Indien de wratten gaan jeuken of bloeden (door bijv. wrijving van kleding) of kosmetische bezwaren geven worden ze nog wel eens verwijderd. De meeste gebruikte operatieve methodes zijn : uitlepelen, wegkrabben, coagulatie of zelfs wegsnijden (met of zonder hechting).