De uitwendige ademhaling begint in de neus. Een paard kan in tegenstelling tot mensen niet door de mond ademhalen. De lucht komt daarom alleen binnen via de neusholte.
Bij paarden begint de ademhaling in de neus. Een paard kan niet zoals mensen door zijn mond ademen. De lucht komt binnen via de neusholte die bedekt is met slijmvlies. Dit slijmvlies zorgt ervoor dat de binnengekomen lucht wordt gereinigd, bevochtigd en wordt verwarmd.
Een paard ademt zuurstofhoudende buitenlucht in via de neusgaten. Via de neusholte, keel en luchtpijp (voorste luchtwegen) komt deze lucht terecht in de longen. Vervolgens gaat de lucht via de grote bronchiën naar de kleine bronchiën en de bronchiolen (diepe luchtwegen).
Ademhalingsproblemen bij hond, kat en paard. In de zomer kunnen sommige dieren problemen krijgen met de ademhaling. Ze hijgen en hoesten en hebben maar weinig energie. Het is belangrijk dat de oorzaak van dit hijgen en hoesten achterhaald wordt.
De normale ademhalingsfrequentie in rust is 8-14 ademhalingen per minuut. Bij een gezond paard is de ademhaling nauwelijks zichtbaar. Als een paard problemen heeft met de ademhaling, kun je die veel beter zien, zeker schuin van achter bij de flanken.
Wat betekent het briesen bij paarden? Als je paard briest, is dat in de paardentaal een teken van ontspanning. Dit kan bijvoorbeeld na een lekkere maaltijd het geval zijn: het paard briest en geeft aan dat hij vol zit en tevreden is. Sommige dieren briesen als ze na een rit of training weer naar de wei kunnen.
Paarden reageren op spanning en angst op drie verschillende manieren: Flight, Fight of Freeze. Oftwel, vluchten, vechten of bevriezen. In extreme gevallen kan bevriezen over gaan in Faint, oftewel flauwvallen. Paarden zijn vluchtdieren, dus vluchten is in de meeste gevallen hun eerste reactie op spanning.
Dampigheid is een chronische aandoening van de diepere luchtwegen, de longblaasjes of bronchiolen, van een paard die helaas onherstelbaar is. Een paard dat eenmaal dampig is, zal er dus de rest van zijn leven last van hebben. Dampigheid is te vergelijken met COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease) bij mensen.
Nibbelink: “Paarden maken naar elkaar toe allerlei geluiden. Ze zuchten, hinniken zachtjes en snurken door met hun neusvleugels te trillen.
Je paard kan gaan niezen of hoesten als mechanisch verdedigingsmechanisme. Ook gezond slijmvlies is een uitstekende barrière om indringers (zoals bacteriën en virussen) uit de bloedbaan (en dus uit het lichaam) te houden en infecties te voorkomen.
De akoestische expressie van positieve emoties is bij veel dieren, zoals paarden, weinig onderzocht. Recente studies suggereren dat proesten een betrouwbare indicator kan zijn voor positieve emoties bij hoefdieren. Proesten is een niet-vocaal geluid dat wordt geproduceerd door uitademing van de lucht door de neusgaten.
“Op een heleboel plekken in de luchtwegen en longen bevinden zich zogenaamde hoestreceptoren. Deze receptoren reageren op onregelmatigheden, zoals stofdeeltjes, bacteriën, slijm en virussen. In een reflex begint het paard te hoesten, om op die manier de longen en luchtwegen schoon te krijgen.
Er zijn twee soorten hoest bij paarden: acute en chronische hoest. Hoewel een acute hoest met een goede behandeling binnen 1 tot 2 weken verdwijnt, is een paard pas na 3 maanden weer in volledige conditie. Wanneer een acute hoest niet tijdig wordt behandeld, kan dit resulteren in een chronische hoest.
Hierdoor krijgen dus de buikorganen en borstorganen al enige rust. Vanuit een “zucht” verlicht je dus al spanning in de lage rug en en via allerlei spieren ook rust in de schouders, hals en nek. Als de ademhaling “hoog” zit, dan staat het paard a.h.w met opgetrokken schouders.
De normale lichaamstemperatuur van een volwassen paard ligt tussen de 37.4 – 38.0 graden Celsius. Voor jonge veulens ligt de normale lichaamstemperatuur gemiddeld iets hoger: Voor een pasgeboren veulen ligt de normale lichaamstemperatuur tussen de 38.5 -39.5 graden Celsius.
Cornage is een verlamming van een stemband en het bijbehorende kraakbeentje in de keel bij een paard. Bij het ademen tijdens arbeid zal een paard de keel zo ver mogelijk open trekken.
Paarden zijn visuele denkers, ze denken niet in woorden zoals de meeste mensen, maar in plaatjes. Het is veel enger als je je angst in beelden voor je ziet dan in woorden, daarom hebben paarden meer angsten. Bovendien kan een paard niet rationeel over zijn angst nadenken zoals mensen doen.
Weven, luchtzuigen en kribbebijten zijn zeer duidelijke signalen van langdurige stress bij een paard. Het uitvoeren van stalondeugden zorgt voor productie van het hormoon endorfine, wat een rustgevend en verdovend effect heeft. Paarden met langdurige stress hebben meer kans op maagzweren.
Van een simpele, ongecompliceerde, verkoudheid herstelt een gezond paard meestal binnen één week. Bij hoge koorts die langer dan 24 uur aanhoudt, is het raadzaam je dierenarts te raadplegen.
Ventipulmin®
Ventipulmin zorgt ervoor dat de luchtwegen zich verwijden en het slijm in de luchtwegen verdund wordt en gemakkelijker wordt afgevoerd. Het paard zal hierdoor beter kunnen ademen: de neusuitvloeiing en het hoesten verminderen.
Dampigheid is een chronische bronchitis, ook wel COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease) genoemd. Het is een aandoening aan de bronchiën (onderdeel van de longen) van het paard. De bronchiën bestaan uit allemaal kleine blaasjes.
Astma komt relatief veel voor bij paarden. Door het inademen van stofdeeltjes kan een overgevoeligheidsreactie ontstaan die zich uit in een chronische ontsteking, astma.
Cushing herkennen bij je paard
Verminderd presteren kan één van de eerste symptomen van de ziekte zijn. Andere symptomen die veel gezien worden, zijn: veel drinken en plassen, een hogere gevoeligheid voor infecties, verminderde vruchtbaarheid, verlies van spieren, een buikig model en abnormaal zweten.
De bekendste symptomen van PPID zijn overmatige haargroei en hoefbevangenheid. De paarden ontwikkelen een lange, krullerige vacht met soms een afwijkende kleur. Hoefbevangenheid treedt als complicatie op bij bijna een kwart van de paarden met PPID.
Een paard met Cushing heeft vaak nog een heel leven voor zich, ondanks dat hij afhankelijk is van medicijnen. Door op tijd Cushing te signaleren en medicijnen te geven kan het leven van het paard vaak verlengd worden. Indien nodig kan de hoeveelheid medicijnen worden bijgesteld naar een verhoogde behoefte.