Echte zoetwater kogelvissen zoals de dwerg kogelvis (C. travancoricus), kunnen in de grotere aquaria redelijk goed met bijvissen worden gehouden. Maar ook deze zullen een hapje willen nemen uit tankgenootjes. Regelmatig is te lezen/horen dat alle kogelvissen brakwater vissen zijn.
denk dan aan guppy's, molly's of bijtjes. Houd wel in je achterhoofd dat het actieve jagertjes zijn en dat ze best wel eens een hapje van de andere vissen kunnen nemen, vooral als ze wat ouder worden.
Kan een Dwerg Kogelvis ook met andere vissen.
Onderling kunnen deze vissen ook agressief zijn. Houd er daarom zeker niet te veel in een aquarium. Er moet genoeg ruimte zijn om elkaar te kunnen ontwijken.
Het beste hou je slechts één kogelvis, zonder medebewoners. Koop de vis alleen als je zeker weet hoe je hem moet verzorgen en dat hij in je aquarium past. Als je bij een handelszaak koopt, dan is de consumentenwetgeving van toepassing en heb je een wettelijke garantie op de gezondheid van de dieren.
Jonge kogelvissen en de kleinere soorten kunnen het beste dagelijks of om de dag gevoerd worden. Volwassen grotere kogelvis soorten kunnen beter 1 a 2 keer per week gevoerd worden. Dit voorkomt vette levers, één van de grootste doodsoorzaken bij kogelvissen.
Een kogelvis, ook wel ballonvis genoemd, blaast zichzelf op als hij in gevaar verkeert. Hij slikt dan veel water in, waardoor zijn lijf bol komt te staan. Zo lijkt hij groter voor vijanden.
Wie het gif van de kogelvis toch binnenkrijgt, wordt gevoelloos rond de mond en raakt daarna verlamd. De meeste getroffenen overlijden, omdat ook hart en longen ermee stoppen. Een tegengif voor de werkzame stof in het gif, tetrodotoxine, bestaat niet.
Guppen en tetra's is geen doen. Guppen kweken teveel waardoor de jonkies per direct opgegeten zullen worden, wat niet goed is voor het dwergje. Vis is te vet voedsel voor een kogelvis. Niet doen dus.
Een volwassen vis kan ruim 7 tot 14 dagen zonder eten afhankelijk van het soort. Jonge vissen kunnen hooguit een aantal dagen zonder eten en moeten het liefst dagelijks gevoed worden. Door de juiste voorbereidingen te treffen kunnen vissen enige tijd overleven zonder te eten.
Zoek dan van te voren goed uit bij welk restaurant je dit gaat doen en neem een goed gevulde portemonnee mee, één portie kogelvis sashimi kan al snel meer dan €200,- kosten.
Gif. De kogelvis is erg giftig door de aanwezigheid van tetrodotoxine, een verlammend neurotoxine. De vis ontleent dit vergif aan een symbiotische bacterie en accumuleert het in een aantal organen en in de huid. Om die reden is de handel in en het serveren van kogelvis in Nederland bij de wet verboden.
Voor een maaltje kogelvis wordt grif een paar honderd gulden neergeteld. Omdat het zo lekker is. Kenners vergelijken de smaak van kogelvis met een Japanse schildering: delicaat, subtiel, onbestemd en zo zacht als zijde. Behalve als delicatesse geldt de kogelvis ook als toetssteen voor moed.
Kogelvissen variëren in grootte. De volwassen Tetraodon mbu heeft een lengte van 60 cm, maar er bestaan ook dwergsoorten van het geslacht Carinotetraodon of Tetraodon, die niet groter worden dan 6 cm. De meeste worden gemiddeld niet meer dan 30 cm.
Als je goed voor je kogelvissen zorgt kunnen deze behoorlijk oud worden. Ze kunnen wel 20 jaar worden! De dwergkogelvis leeft daarentegen gemiddeld maar 5 jaar. Om deze leeftijd te bereiken moeten de kwaliteit water en voeding echter optimaal zijn.
Een bescheiden gezelschapsaquarium voor beginners
In een relatief klein aquarium kan je dus geen al te grote vissen zetten, maar verschillende kleinere soorten combineren is net zo interessant. Zo kan je platy's (1), (ballon)molly's (2), tetra's (3) en zwaarddragers (4) in allerlei kleuren samenzetten.
De vis bevat het gif tetrodotoxine, dat 275 maal zo giftig is als kaliumcyanide. Dit zit in de eierstokken, lever, galblaas en darmen van de kogelvis. De kok verwijdert deze organen en serveert alleen de niet-giftige delen, die als een ware delicatesse gelden.
Giftig. De meeste kogelvissoorten hebben gifstoffen in hun huid en andere delen van hun lichaam om te voorkomen dat ze door andere dieren worden opgegeten. Je kunt ze daarom ook beter niet aanraken. Voor mensen zijn ze ook niet eetbaar.
Ja, vissen vreten elkaar op. Met een beetje massel kun je de graten nog wel ergens op de bodem vinden.
(ze 'happen' constant naar de steentjes op de bodem om deze gelijk weer uit te spugen en sinds een paar dagen happen ze de blaadjes van de plantjes en ook deze spugen ze uit. Met bij dit laatste het gevolg dat het water na een dag of twee vol zit met rond dobberende blaadjes.)
Een guppy aquarium vereist een minimale inhoud van 50 liter met een breedte van ten minste 60 centimeter. Voor elke extra guppy is 6 liter water nodig. De ideale watertemperatuur voor guppy's ligt tussen de 22 en 27 graden Celsius, maar ze kunnen een bereik van 15 tot 30 graden Celsius tolereren.
Houd de liter-regel aan.
Een goede leidraad voor het bepalen van het aantal vissen die veilig in een aquarium kunnen is de vissen-per-liter regel. Doorgaans kan er in een goed onderhouden aquarium 2,5 cm vis per 3,5 l water. Voor metrische eenheden kun je uitgaan van 1 gram vis voor elke 4 liter water.
Veelal komen slakken in jouw aquarium doordat je net een nieuwe vis of waterplant hebt gekocht. In de verpakking of in het water wat meegeleverd wordt zitten soms wel eens slakken verstopt. De oorzaak van slakken in jouw aquarium is dus dat je slakken meegeleverd kreeg bij de aankoop van een nieuwe vis of waterplant.
De meest basale beenvissen die nog niet zijn uitgestorven behoren tot de Elopomorpha (tarpon- en aalachtigen) en de Osteoglossomorpha (beentongvisachtigen). Van deze eerste groep zijn ongeveer 800 soorten bekend. Ze kenmerken zich door de dunne, bladvormige larven die gespecialiseerd zijn op leven in de zee.
Een ballonvis, of puffer fish, eet voornamelijk ongewervelde dieren. Je kunt hierbij denken aan zeeslakken en sponzen. Daarnaast eten ballonvissen ook algen. Zoals met alle vissen het geval is, is er niet een soort kogelvis of egelvis.
De blobvis (Psychrolutes marcidus) is een vissoort die in diepe wateren voor de kusten van het vasteland van Australië en Tasmanië leeft.